Dün akþam Beylikdüzü’nde benim gibi genç emeklilerin takýldýðý “emekliler lokali”ne arkadaþlarýn daveti ile çaya muhabbete gittim. Bu tarz mekanlarda konuþulan konular genelde: “ekonomi”, “siyaset”, “tarih”, “saðlýk”… ilaahir.


Bizim ekip kalabalýk olunca masalarý birleþtirmek zorunda kaldýk. Masalar birleþince mesafeler kýsalýyor ve ister-istemez muhabbetin kývamý da koyulaþýyor. Evet, ben; kiþilikli, dürüst, sözünün eri insanlarý seviyorum. Söze deðer veren, ne söylediðini bilen, duygularýyla yaþadýðý þarkýlarý seslendiren, kalben kabullendiðini baþkalarýnýn gözünün içine baka baka anlatan insanlarý seviyorum. Bu insanlarýn dünya görüþü, hayat felsefesi, cinsi ve milleti ne olursa olsun fark etmiyor deðer veririm.

Dün akþam açýkçasý öyle kültür, sanat, edebiyat sohbetleri yapacak kývamda da deðildim. Ülke politikasý, deðiþen gündemler, yaklaþan yerel seçimler ister istemez muhabbettin yönünü illa “politikaya, partilere, liderlere” çeviriyor. Bir de erkek muhabbetinde, emekliler lokalinde ne beklenir ki? Muhabbet boyunca sohbete katýlým göstermemeye dikkat etmeye çalýþsam da dostlarým muhabbete dahil olmam için “abi sen gazetecisin, bilirsin..” gibi sözlerle gaz vermeye çalýþsa da sükunetimi koruyup anlatýlanlarý dinlemeye çalýþtým…

Sonra biri çýktý dedi ki; “CHP gibi “demokrat” bir baþka parti varsa gösterin ona oy verelim…”

Söz elbette buram buram cehalet ve kibirle yoðrularak öyle çýkmýþtý aðýzdan biliyordum ama kibirli insanlara haddini bildirmek bende ata sporu olduðu için “madem o kadar demokrat, o halde niye rahmetli Baykal zamanýndan beri Anayasa’yý sivilleþtirmiyorsunuz?” dedim…

Gýk yok! Sonra yanýmda oturan Barlas: “Yuþa konuþtuðun kiþi CHP gençlik kollarýnda ve avukat dikkat et” dedi. Barlas’ýn bu uyarýsý zaten gergin sinir sistemimi daha da gerdi.

Arkadaþ: “Ak Parti’nin yaptýðý Anayasa Açýlýmý”ný niye destekleyelim” deyince “bu ülke ve halký için isteyecek ve destekleyeceksin” dedim.

Ak Parti bu ülkede iktidara geldiði günden beri “Anayasa Reformu” ile ilgili birçok þey konuþuldu. Konuþuldu ama bir çalýþma da yapýlamadý. Sebebi ne biliyor musunuz? CHP’nin yani ana muhalefetin “Yeni Anayasa”yý istememesi…

2002 yýlýndan beri anayasa deðiþikliklerinin görüþüldüðü TBMM toplantýlarý, muhalefet partilerinin, özel olarak da CHP’nin gerçekten demokratik bir Türkiye istedikleri konusunda çok ciddi tereddütler uyandýrmýþtý bende. Tereddütler, evet, çünkü daha baþýndan itibaren Anayasa Açýlým’ýna karþý olumsuzlayýcý bir tavýr sergilemiþ olmalarýna raðmen, yine de TBMM’de bir uzlaþý zemininin bulunabileceðini umuyordum. Maalesef, yanýlmýþtým!

CHP’nin, Türkiye’de bir yargý reformunun Yüksek Mahkemelerin yapýsýndan baþlayarak gerçekleþtirilmesi zorunluluðunun farkýnda olmamasý düþünülemeyeceðine göre, yargýya iliþkin 3 maddenin Anayasa deðiþikliðinin dýþýnda tutulmasýna olan itirazýný anlamakta zorlanýyordum. Rahmetli Deniz Baykal’ýn, “uçan kuþtan hile sezen” Köroðlu mantýðýyla ve Can Dündar gibi kaný bozuk ülke düþmanlarýnýn “Canlý Gaste” programlarýnda Yeni Anayasa Reformu’na niye itiraz ettiklerini daha dün gibi hatýrlýyordum. O zaman da mealen sol kafanýn fikri: “Eninde sonunda Ak Parti iktidardan düþecek sonra dokunulmazlýk imtiyazýndan yararlanamayacaðý için bugünden önlemini almak, dolayýsýyla yargý sisteminin yapýsýný deðiþtirmek istiyorlar!” mantýðýndaydý. Baykal o dönemde Erdoðan baþta olmak üzere, AK Partili bakan ve milletvekilleri hakkýnda birçok yolsuzluk dosyasý bulunduðunu, dokunulmazlýklarý kalkar kalkmaz da mahkemelerin yolunu tutmak durumunda kalacaklarý için hükümetin Anayasa’nýn yargý erki ile ilgili maddelerini deðiþtirmek istediðini öne sürerken, meseleyi ne kertede basit bir idrakle yorumluyordu…

Baykal, tastamam bu gerekçeyle Anayasa deðiþikliklerini Anayasa Mahkemesi’ne götüreceklerini bildiriyordu ki, bu referandum yolunu kapatmak için iþi yüksek mahkemeye havale etmek demekti. Açýkça o dönemde anlaþýlan þuydu: CHP, millete deðil, bürokrasiye güvenmekteydi! Halkýn oyundan deðil, bürokratik mekanizmadan medet ummaktaydý! Anayasa Mahkemesi’ne, CHP’nin yapacaðý iptal müracaatý, esasen CHP liderinin ve CHP’nin yönetici kadrolarýnýn demokrasi konusunda bilinçdýþýlarýnda çöreklenmiþ ve bastýrýlmýþ endiþelerini okumak artýk semptomal bir davranýþ haline gelmiþti. Semptomal, diyorum çünkü þayet referandumun Anayasa deðiþikliklerine “Hayýr” oyuyla sonuçlanacaðýndan emin deðillerdi! Emin olmamak þöyle dursun, tam tersine, Türk halkýnýn bu deðiþikliklere büyük çoðunlukla “Evet” diyeceklerini de ince ince hesaplýyorlardý.

“CHP’nin TBMM’de kabul edilmiþ olan Anayasa deðiþikliklerinin iptali için Anayasa Mahkemesi’ne baþvuracaðýný açýklamakla “Millet Ýradesi”ne bir eylemle iki kere hakaret ettiðini görmemiz gerekiyor!

Nasýl mý?

Birincisi: TBMM, millet iradesini temsil eden kurumdur ve CHP, TBMM’yi, dolayýsýyla millet iradesini gözardý ederek Anayasa Mahkemesi’ne baþvurmayý tercih etmiþti.

Ýkincisi: Anayasa Mahkemesi bu deðiþiklikleri iptal ederse, hükümetin referanduma gitme imkâný ortadan kalkmakta, dolayýsýyla da millet iradesinin önü bir kez daha kesilmiþ olmaktaydý.

Diyeceksin ki; Anayasa Mahkemesi, yasalarýn Anayasa’ya uygunluðunu denetlemekle yükümlü bir kurumdur; dolayýsýyla TBMM’nin onayladýðý deðiþiklikleri reddederse Mahkeme’nin, millet iradesini gözardý etmiþ olmasý gibi bir durum sözkonusu olmayacaktýr. Tabi haklýsýn da burada unutulmamasý gereken, bu defa Anayasa Mahkemesi’ne iptal için gönderilenin, herhangi bir yasa deðil, Anayasa olduðuydu. Anayasa Mahkemesi, TBMM’de kabul edilmiþ olan Anayasa deðiþikliklerini ancak Anayasa’nýn deðiþtirilemez maddelerine aykýrý bulduðu takdirde iptal edebilir. Deðiþtirilen maddelerin, Anayasa’nýn deðiþtirilemez maddelerine aykýrýlýðý ise, elbette sözkonusu deðildi.

Peki burada toplaþan dostlara sormak isterim. CHP’nin o günden bu güne zihniyetinde sizce bir deðiþim var mý? Bakýn hepimiz birer ferdiz. Onlarda fertler ama bu ülkede kimlerle birlikte yaþadýklarýnýn farkýnda bile deðiller maalesef. CHP, Türkiye’de demokrasinin önünü kapatmak, millet iradesinin yerine bürokratik idareyi hâkim kýlmak arzusundan vazgeçmeyeceði gün gibi ortada. Zira onlarýn demokrasiden anladýðý dil ise bambaþka… Dün de bugün de CHP anayasa deðiþikliklerini kendini helak edercesine iptal ettirmek gayreti içine gireceðine, AK Parti’nin, anti-laik faaliyetlerin odaðý haline geldiði iddiasýna Danýþtay saldýrýsýný delil olarak gösteren Yargýtay Baþsavcýsý hakkýnda suç duyurusunda bulunamamýþ bir parti olduðunu unutmadýk ki bugün onlarýn demokrasi havarisi kesilmelerindeki niyeti anlamamýþ olalým…
Daha bu örnek gibi binlerce mesele yüzünden CHP’nin kurulduðu günden beri demokrat olmaya çalýþmadýðýný bilmemek bir insanýn beyni ile kýçýnýn yer deðiþtirmesi demektir bana göre. O yüzden burada “demokrasi” dersi vermeye kalkacak en son parti CHP ve CHP’lilerdir.” dedim…

Avukattan ses çýkmayýnca müsaade isteyip evin yolunu tuttum. Yolda giderken bir insanýn CHP’ye demokrat diyebilmesi için nasýl bir akýl tutulmasý yaþadýðýný düþündüm. Ya da böylesi eðitim alýp saf nasýl olabilirler diye düþünmeden edemedim. Gerçekten nasýl olurda bu insanlar tarihten, olandan bitenden ayrý bir hayal dünyasýnda yaþayabilirler? Bunlar acaba uyuþturucu filan mý kullanýyorlar dedim kendi kendime…

Evet, kardeþlerim uzun lafýn kýsasý þudur ki CHP bu ülkede hiçbir zaman “demokrat” olamamýþtýr. Hiç bir zaman da olmayacaktýr. Avukat arkadaþ gibi “demokrasi”yi kendi tekelinde sandýkça da yok olmaya, diz dövmeye mahkum bir parti kalmaya devam edeceklerdir. Bunlarý da onlara hatýrlatmak bizim gibi farklý düþünenlerin görevidir. Zira insan ülkenin daha müreffeh bir konuma gelebilmesi için çalýþacak ana muhalefete ihtiyacý olduðunu biliyoruz çünkü…

Kalýn saðlýcakla…