Aðlamak ne kadar zarif bir hissiyat
Duygular günyüzüne çýkarken, melulleþen þevk biterken sanki hal bitap
Emel e sýra gelmeden, heves henüz filizlenmeden, gönül lisaný sürur içinde mi harap
Yazmak istersin, muhabbet için zarif yürek beklersin, her lahzada bin bir mecradan geçersin ne tuhaf

Bir dilenci kadýn gördüm, yamandý
Kendini ikaz eden kim varsa en galiz küfürler ederek hýrlaþan meramdý
Ýçinde bekleyen nezaketi ve edebi unutan nacardý, insan bu kadar mý vahþi sorardým
Kocasý içermiþ, çocuklarý periþanlýk içinde beklemiþ, hergün böyle yaþamak kaderim deyince, morardým

Ýnsan öncelikle ruhuyla barýþýk olmalý
Aklýný ve vicdanýný töre ve adet üzre karartmamalý, iradeyi iyi kavramalý
Her tercihte ne yaptýðýný sorgulayýp, nemelazýmcýlýða kaçmaktan gönlünü arýndýrmalý
Köle olduðunun farkýna varmalý, her kim saikse bu prangalardan kurtulmak için çýrpýnmalý

Annem gariplere çok acýrdý
Sanki içinde yaþatýrdý, nasýl çýrpýnýrdý, gönlü onlara çok açýktý
Kolay deðildi, iki analýðýn elinde beþ günlük annesiz kalýp büyümek, adeta gazaptý
Anlatýrdý rahmetlik neler çektiklerini, benim yaþadýklarýmý kimseler yaþamasýn diye yanardý

Mustafa CÝLASUN