Sevmiyoruz baðlanýyoruz. Yaþamýyoruz hayata asalak gibi yapýþýyoruz. Gülmüyoruz; çünkü dudaklarýmýzdaki köpek salyalarýyla yaþýyoruz. Köpekler gibi yaþýyoruz bu yüzden ne aðlayabiliyoruz ne gülebiliyoruz insanca. Bir kemiðe insanlýðýmýzý satýyoruz. Sokaklarda öpüþüyoruz ve seviþiyoruz. Þarký söylerken it gibi uluyoruz. Hayatýmýzý çöpe çeviriyoruz, sonra bize poþetlenmiþ aþklarý karýþtýrýyoruz. Poþetler bile doluyken, bazý yüreklerin boþ olmasý ne acýdýr. Sevgi satýn alýnmýyor iþte ve zorla da olmuyor. üstelik poþetler her þeyi taþýrken, yürekler her þeyi taþýyamýyor. zorla sevgi olmuyor. Emin de olamýyorsun sevgilerden. Kim kimi ne için seviyor anlaþýlmýyor. Yürek poþet deðil, içindekini göstermiyor. Baþka hayatlarýn çöplüklerinde geziniyoruz. Seviyoruz köpek gibi. Aþk köpeklik deðil midir ki zaten? Ýz býrakmýyoruz, koku ve sidik býrakýyoruz. Sýnýrlarýmýzý sidiklerimizle belirliyoruz. Yaþamýyoruz, sadece geziniyoruz, yiyoruz, içiyoruz, birbirimize sürtünüyoruz. Konuþmuyoruz, sadece diþ biliyoruz. Biz it kadar kýllýyken, baþkalarýna kýl kapýyoruz. Herkesi ve her þeyi küçük görüyoruz. Sadece üzerimizdeki ve bize ait bitleri büyütüyoruz. Benim bitim senin bitinden daha büyük diyerek it dalaþý yapýyoruz. Gittikçe itleþiyoruz. Kadýnlar kancýklaþtýkça, erkekler daha fazla itleþiyoruz. Birilerinin kapýsýna sýðýnýyoruz. Hep dört bacak geziyoruz. Dik duramýyoruz. Sahiplerimiz uðruna baþka kapýlarýn köpekleriyle dalaþýyoruz. Ýnsanlýktan çýkýyoruz. Kimsenin insan olmak gibi derdi olmuyor. Etekli ve pantolonlu köpekler gibi sokaklarda dolaþýyoruz. Sokak köpekleri gibi yaþýyoruz. Kaldýrýmlarýmýza iþiyoruz. Biz itken, baþkasýna it oðlu it diye küfrediyoruz. Kuduruyoruz. Et ve deri peþinde koþuyoruz. Sevmiyoruz, sadece çiftleþiyoruz. Çocuklarýmýz olmuyor, yavrularýmýz oluyor.Onlarý da sokaða salýyoruz. Ýti kopuðu ne varsa hayata dolduruyoruz. Hayat, itinden kopuðundan geçilmiyor. Dünyayý kemik gibi yalýyoruz. Yalaþýyoruz. Aðzýmýz pis kokuyor. Bu yüzden insanca konuþamýyoruz. Ýnsanlaþamýyoruz. Zor geliyor bize, insanca yaþamak. Baþka kapýlara sýðýnýyoruz. Medet umuyoruz, zavallýlardan. Zavallýlaþýyoruz. Zincire vuruluyoruz. Tasmalar vuruluyor boyunlarýmýza. Köle olmayý seviyoruz. Ah güzel insan peygamberim! Senin kölen Bilal bile asilken, þimdi herkeste soysuzluðu yaþýyoruz. Senin deven çok deðerli iken, biz senin deven kadar bile olamýyoruz; gittikçe köpekleþiyoruz.