Ortalýk iyice bir kavruldu…Güneþ þimdiye kadar bu acýmasýz yüzünü göstermemiþti. Tarlada ki adamýn takati iyice kesiliyordu.Dizleri, elleri topraða gömülü halde aðlýyordu. Kara suratýný kaplayan kýllarýn arasýndan süzüldü gözyaþlarý. Hiç ara vermeden aðladý, titredi, durdu.Bir avuç topraðý sýkarken, parmaklarýndan akan ince kum þeridini fark etti…O yumruðunu güneþe doðru tutarken öfke, kin, nefret yüzünü kamaþtýrýyordu.Sonra birden haykýrdý.Tüm gücüyle baðýrdý.Küfür ediyordu, güneþe. Ana, avrat, gelmiþ, geçmiþ gelecek karýþtý, iç içe...Malazgirtten, Vahdettine, Enverden, Talata, Karabekire, Evrene öfke kusuyordu.Sustu.Yine küfür etti...Beteriyle, misliyle. Nazýmdan, Tahire, Baykurta.Son isimde durdu adam.En büyük küfrü o adama saydýrdý.”Yaþar” diyordu.”Kemal” dedi durdu.Ayaða kalktý.

Bir deliden beter þuursuzca koþan bir adam yola çýktý.Tarlalarýn önünden geçen bu adama diðer aðlayanlar baktý.Hepsi birden durdu.Aðlayan biri kalmamýþtý.Hemen hepsi avuçlarýnda duran o kum birikintisini yere fýrlattý.Yola döküldüler.Koþan adamýn peþine takýldýlar.Hayvanlarý da sahiplerinin peþine düþtü.Eþekler acý çekercesine anýrýyordu.Ýnekler, koyunlar, katýrlar peþ peþe yola döküldü.

Köyün içinden geçtiler.Kahvede oturan ihtiyarlar ayaklandý.Köy odasý boþaldý.Gücü yetmeyenlerden kimi bir eþeðe kimide bir ineðe sarýldý.Bazý evlerden insanlar da çýplak halde fýrladý.Kadýnlar, erkekler, donlu, pijamalý, yarý çýplak konvoya katýlýyordu.Öfkeli, öncü adamýn karýsý da komþu ahýrýndan çýktý.Eteðini, þalvarýný, toplarken koþtu.Ön sýraya yetiþip kocasýnýn elini tutana kadar tüm gücüyle koþtu. Çocuklarýn feryatlarý, ihtiyarlarýn inlemeleri, kadýnlarýn isterik çýðlýklarý, erkeklerin böðürmeleri birbirine karýþtý.

Jandarma karakolunda nöbet tutan o askerin, gözleri yerinden fýrladý. Gördüðü manzara titreten bir dehþetti. Büyük bir toz bulutu ona doðru geliyordu. Ýçinde insanlar, hayvanlar vardý.

”Kumandaným” diyebildi.

Son nefeste…