kim gitti.görüp döndü gönül bir anka
cennet ve cehennem dediðin karþý yaka
bir yer ki korktuðun umut baðladýðýn
hiçbir iz yok geçen adýndan baþka

ömer hayyam

bir asansördeyim gecenin alacalýðýnda.boðuk sesli asansör çýkýþý.acil bir þey için gecenin bu saatinde bu iþhanýna gitmem gerekti.elimde çanta.uykulu gözler.sallanan bir vücut.plazalarýn gölgelerinde harcana kýrpýntý yaþamlar aklýmda.gözlerimi kapadým.hayallerle dolu bir günü gecesindeyim.evet..
sevemedim ben basit seks muhabbetlerini,kadýnlarý cinsel obje olarak görmeyi,güzel ve aptal ve kaprisli kadýnlarý sevemedim.lisedeyken beni takmayan kýzlý erkekli ortamý,sabah soðukluðunu taþýyan hocalarý,çekilmez dersleri,fanatik futbol tartýþmalarýný.cep telefonlarýný,dangalak medya programlarýný,kendini aðýrdan satanlarý,arabeski popu sevemedim.bunaltan iþ saatlerini,mesaiyi,az parayý,çok parayý,aþksýz tükenen hayatý sevemedim.sevemedim ayrýlýðý,parçalanmýþlýðý,hüznü.peki ne avucumda kalan.sevemediklerim beni sevdi oysa.
ani bir sesle uyandým bu derin ruhsal komadan.asansörün durduðunu farkettim.þaþkýnlýk yaþýyordum.bu asansör benim bindiðim asansör deðildi.kirli,paslý,eski bir demir yýðýný.titremeler eþliðinde açtým kapýyý.derin bir koridor gördüm loþ ýþýklarla kaplý.boþ dükkanlarla dolu bir yer. ama hayýr ucu görünmüyor ki!asansöre ürpertiyle dönüyorum.düðmelere basýyorum,çalýþmýyor.kalbim ise gittikçe hýzýný arttýrýyor.
hýzla yürüyorum.karanlýk koridorda.inanýlmaz.kimse yok.korkuyorum.beynimin kývrýmlarýnda bir kartal can çekiþiyor.bense yürüyorum.geriye bakýyorum.hayýr! gerisi ayný,ilerisi ayný.bir pencere bulmalýyým.pencere yok.gittikçe koridorun uzadýðýný farkediyorum.beynim zonkluyor.demin düþündüklerimi anýmsýyorum birden.sevemediklerimi bir uzun koridora hapsetmiþim sanki.yavan,saçmalýklarla yüklü bir yaþam bir yürüyüþ.tam burasý iþte.korkunç ve gölgelerle dolu.alacakaranlýk mavisi..
insanlar alay eder birbirleri ile.sevmezler gerçekleri.aða yakalanmýþ bir sinek gibi çýrpýnýrlar farkýnda olmadan sonrasý.gayet ironik çýrpýnýþlar her adýmýn kýmýldayýþý kadar.bir kafesin içinde özgürüz bak iþte.git gidebileceðince.mutluluk bir ölüm kadar yakýn bu kýmýldanýþta.daðýlmýþ evraklar ve hesaplar dolaþýr kafamýzda.severiz,seviliriz varoluruz bilinmeyenle.ciddi olan herþey komiktir,komik olan herþey bayaðý.giysiler çarþaf olur,ayakkabýlar kaðýttan imal,yüzler soðuk beyazý,aðýzlar kokar duymak istemesekte.
koridora baktýkça anýmsýyorum,ter içinde dolanýrken.avlanacaðýndan habersiz bir karaca gibi neþe içinde harcanýp yiten manasýz zamanlarý.kazanýlmayan dost gökyüzü sýcaklýðýný.insanlar bana hep uzaktý,ben de onlara.nereye dönsem ayný iklim,ayný hava,ayný mesafeler çýkýþý olmayan dönüþü ise kapalý.anýmsýyorum ve dönüyorum hep ayný yere.döndükçe daha beter terliyorum ve daha beter hýrslanýyorum çýkýþý bulmak için.kulkalarým uðulduyor.beynim uzaklardan bir duyum alýyor.bir gürültü.o gürültüyü arýyorum.nerden geliyor bu ses? hýzlý bir þekilde yürüyerek sesin geldiði tarafa gidiyorum ama ses yakýnlaþmýyor.geri dönüyorum ses uzaklaþmýyor.çýldýrtýcý bir makina sesi.karanlýk mavisi camlara yaklaþýyorum.sadece cam;pencere yok.hiçbirþey görünmüyor.ve aniden ýþýklar yanýyor.her yer aydýnlanýyor..ses kesiliyor birdenbire.ani bir panik haliyle koþmaya baþlýyorum.bir süre sonra yere yüzüstü kapaklanýyorum.bir korku girdabýnda çýrpýnýyorum adeta.nedir bu durumun anlamý? ben ölecek miyim? bence bu bir an önce olmalý.yaþayan bir ölü gibiyim bu koridorda..
bu güçlü ýþýk deðiþtirmedi ki koridoru.deðiþen ne ki? giydiðimiz kazak,arabamýzýn lastiði,sevgililer,sahte sevgiler,televizyon programlarý vs.ýþýkla ýsýnan çýplak bir insandým eksi derecede. yok olmayan bir sýcaklýðýn peþinden koþan ve onu bulamayan.dönen duran.evden iþe,iþten bilmem ne sýcaklýðýna.hafta sonu kepazelikleri.lise,üniversite,umutsuzluk,kaçan sevgiler,kaçan ve tutamadýðýmýz gerçekler.bir madde olabildik sadece.hadi al götür beni garip bina ve onun garip koridoru.
bir ruh dolanýyordu bende.kazanýlan zamanlardaki sevinci öldürüyordu.beni anýmsamýyordu.çýldýrtan bir güç gibi.bu koridor hiçbir yerde görülmeyecek þekilde dizayn edilmiþ zamansýz bir varlýktý.hayýr! benim nerede olduðum deðildi önemli olan.bir dolambacýn esiriydik ve hiçbir þeyin farkýnda deðildik.evet,belki buranýn dýþýnda bir yer yoktu olmasý için de bizim varolmamýz gerekiyordu..
baygýn sayýlabilecek durumundan biraz ayýlmýþtým.saatime baktým; durmuþtu.herþey donmuþtu burada.yanýk,loþ ya da tamamen kapalý durumda insaný çýldýrtmak için pusudaydýlar.az önce yaptýðým gibi tekrar yürümeye baþladým.penceresiz camlara tekrar yöneldim ve onlarý yumruklamaya baþladým.kýrýlmýyorlardý.öfkeyle yerlere yöneldim bu sefer.yerleri yumrukladým bir süre.bitkin durumdaydým kafamý saran düþünce yumaðýyla beraber.
sýnýrlarý zorlayan bir mantýksýzlýk yumaðý bir hülya veya korku filmi insanlarý donduran.. öyle yere oturmuþ vaziyetteydim artýk.bu cehennemde kurtulmak imkansýzdý bana göre.yýllarca yalnýzlýklarla dolaþan biri için bu önemsizdi belki de.okul binalarý,þirket binalarý,apartmanlar buranýn kötücül bir yansýmasýydý öylesine.bir akrepti yalnýzlýk,sýkýþýnca iðnesini kendine batýran.ürpertiler arasýnda öyle çýplaktý.savunma güdüleri zayýf,güvensiz,küfür dolu,cinsel boþalma aný gibi kýsa ve zorluydu.dokunaksýz ve hayvani insaný dibe çeken..gözlerimle öylesine baktým bu derinlik sarhoþluðuna.bütün umutsuzluðumla ortadaydým yine de.ben ya da baþkalarý varolacaktýk yalnýz olsak ta,kilitlensek te.belki bir gün kýracaktýk koridarun camlarýný.gerçekle içiçe geçmiþ bu hayalin neye gücü yetecekti ki bize imkansýz gelse de.aniden gelen bu rahatlama düþünceleriyle gözlerimi kapadým.evet.ben böyle direnecektim ne kadar kötü olsa da..
bir irkilmeyle sýçradým.dehþete etrafýma baktým.evimdeydim.kafam farkýn vardýktan kýsa bir süre sonra yastýða düþtü.dýþarýda güneþ doðuyordu.artýk uyuyamazdým.bir rüyanýn gerçekliðine yemin edebilecek gibi hissediyordum kendimi.hem gerçek hem hayal..
kendimi sokaða attým.hava yaðmurluydu.bir gecede ýslanmayý bile özlemiþtim.ve artýk daha neleri özleyecektim bilmiyordum.içimdeki rahatlama sonsuza kadar deðildi.yürüdüðüm bu yol gibi fütursuzdu zamanlar.zamanlar yalnýzlýk koridorlarý üretiyorlardý.serseri bir zincirin esiri oluyorduk.artýk rüyalarýn sonu pencere önüydü.evet atlamanýn ve çýkmanýn zamaný.o sýrada yanýmdan geçen,sürekli karþýlaþtýðým ve hiç tanýmadýðým birine merhaba dedim ve yürümeye devam ettim.adamsa bana baktý bir süre.köþeyi dönüp gittim,yalnýzlýk koridorlarýna çarpmaya.yanlýzlýðýn beni sevemediði o uzak zamana...