|
Kalu Beladan Baþlýyor Miladým
(Dilara Yiðit) 7 Þubat 2014 |
Yüzleþme |
| |
 Ölmek için çok geç, yaþamak içinse çok erken dedim bunu ben bile anlamadým. Tuttum bu söze anlamlar biçtim, bulduðum her kelime cümleme büyük geldi. Kalktým kelimeleri yaktým. |
|
|
Beni Vur
(Dilara Yiðit) 18 Eylül 2013 |
Düþler |
| |
 Dilimde bir Ahmet Kaya repliði "beni vur, beni vur onlara verme"... Bu cümle üzerine sayýsýz metin yazýlmýþ yada film çekilmiþ olabilir. Lakin dilimden aklýma emin adýmlarla ilerleyen bu cümleye selamlarla eþlik etmekten baþka þansým yoktu. Selametle aklým, selametle... |
|
|
Musa Deðdirse Asasýný Ne Çare
(Dilara Yiðit) 1 Eylül 2013 |
Ýtiraflar |
| |
 Düþe aþk düþerse eðer cinnettir, sitem duyuramaz sesini. Düþe kan düþerse keremdir. Akla ve cinnete karýþmaz zaman, engel olmaz yaþlanmaya. |
|
|
Aþk Üzerine Yargý
(Dilara Yiðit) 27 Temmuz 2013 |
Ýliþkiler |
| |
 Kadýnýn hiçliði ateþtir, erkeðin hiçliði kýsa ve öfkelidir. Kadýn ateþler içinde yanar da susar, üstüne özlem sürer teni daha da yanar. |
|
|
Þairin Dizesi
(Dilara Yiðit) 1 Nisan 2013 |
Yüzleþme |
| |
| þairin bir dizesinden vurulmuþum hala sayýklýyorum. Etimi diþliyorum, diþlerim sýzlýyor. Gýrtlaðým kaþýnýyor acýdan yanan kanla, ellerimle yolsam saçýmý aklýma siner mi yine. |
|
|
Özür Dilerim
(Dilara Yiðit) 14 Þubat 2013 |
Ýronik |
| |
 Ne diyorsun sen demek için uðraþtý Ayten, ama sesi çýkmýyordu, derinden hýrýldýyordu gýrtlaðý. Dehþete kapýlmýþtý Ayten, ne diyeceðini bilemeden bakakaldý, ne sormasý gerektiðini de bilmiyordu. Aðzý açýk kalmýþtý, yüzü dehþetten kýpkýrmýzýydý. Midesinin bulandýðýný hissetti. |
|
|
Kadim Dinlerim
(Dilara Yiðit) 4 Þubat 2013 |
Yüzleþme |
| |
| Bütün kadim dinlerim sýrt dönmüþtü inançlarýma. Bütün dinleri ve Tanrýlarý öptükten sonra Tanrýsýzlýðý seçtim, inançlarýmý yok ettim tüm dinlere. Hiç azalmadý lanetim, hoyratça hýrpalandýðým aþk suskunluðu gibi ruhumu terk etmeye kýyamadýlar belki de. |
|
|
55. Gün
(Dilara Yiðit) 5 Kasým 2012 |
Politik Olaylar ve Görüþler |
| |
 Bir çoðumuz farklý hücrelere alýndý, sese ve ýþýða duyarlýlýðýmýz rahatsýzlýk vermeye baþladý. Gücümüz yarýlanan bedenlerimize eþ olarak tükenmeye baþladý. Iþýk için savaþýrken ýþýk korkmaya baþladýk, doðanýn sesine hasretken metallere çarpan jop sesi çýldýrtýyor bizi. |
|
|
|
