Çocukluğum Bana Hasret Ben Çocukluğuma

Çocukluğum bana hasret ben çocukluğuma
Çocuk oluyordum, doğan güneşte
Rüzgâr olup savruluyordum
Uçmayan uçurtmamda
Şişmeyen balonumda
Olmayan oyuncaklarımda
Topraklı köy damında
Toz toprağın içinde
Olmayan bisikletimi sürüyordum
Mavi bulutlara düşümde
Badem ağaçlarından inmezdim, olmayan bahçede
Gelincik tarlalarında, kuzular kovalanırdı, kurt edasıyla
Tel örgüler örülmüştü sınır boyları
Arkadaşım diğer taraftaydı
Mayın olup uçuyordu bacaklar
Vurulmuş umutlarda
Yasaksız değildi gülüşlerimiz, tükenen hayatlarda
Düşlerimdeki çocukluğum, elimden alınmıştı
Sualsiz sorgusuz gece yarısı sıkılan kurşunda
Karpuz kabuğundan gemiler yapıyorduk
Akmayan nehirlerde
Hayallerimizi suya bırakıyorduk
Üzümün suyundan sarhoş olup
Halay çekiyorduk
Dağların doruğunda
Yakılan ateşte.