Yüzümü dönüp gidiyorum
Bilinmezliğe doğru
Rengi belli olmayan duvarlara
Rengin renksizliğinde kaybolan düşler gibi
Adımlarım beni alıp götürüyor
Gitmek isteyipte gidemediğim
Yapmak isteyipte yapamadığım intiharlarıma
Bir meçhule doğru
İltica ediyorum yüreğimi yüreğine akıtarak
Geride bıraktıklarımı düşlerken
Yok, oluyorum suyun içinde
Nefessiz, suyun içinde sal olmuştum
Ufukta beliren güneşe doğru
Yol alıyordum
Gidiyordum…
Gidiyorum
Pembe olmayan siyah düşlerime
İntiharıma
Varlığıma yokluğuna
Hiçliğime
Özlemini duyduğum intiharıma
Giderim...
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
