Ve sevgilim…
Yüreğimin en güzel yerine
Tenimin coğrafyasından
Topraklar serpiştiriyorum
Gelincik çiçeğinin tohumunu ekiyorum
Ve çiçeği her gün kanımla suluyorum
Yaprakları daha kırmızı olsun diye
Dünyanın en güzel gelincik çiçeğini yetiştirmek için
Kanımı çiçeğe veriyorum
Hayatımı hiçe sayarak, eksilen kanımdan
Her gün gelincik çiçeğini suluyorum
Sana sunacağım günü beklerken
Büyütüyorum çiçeği
Yüreğimin derinliklerine sızan damarlarında
Hüzünlenip içlendikçe
Dökmemek için kan kırmızısı yapraklarını
Hüzünlüydün
Çünkü hüznün ve masumiyetin çiçeğiydin
Ve…
Seni gördüğüm an
Koparıp sana vereceğim
Dünyanın en güzel gelincik çiçeğini
Çünkü sen…
KİTAP İZLERİ
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Peyami Safa
Acının ve Istırabın Edebiyatı Peyami Safa'nın "Dokuzuncu Har-iciye Koğuşu", hastalığın pençesindeki insan ruhunun zamana meydan okuyan bir keşfi olmaya devam ediyor. Edebiyatın en temel işlevlerinden
İncelemeyi Oku
