Acısı kalırdı yüreklerde...
Bakışların ardından
O masum ve hüzün dolu yüzlerde
El olmuştun duvarda
İzi kalmıştı, teninin sıcaklığı
Hücrelerine işlemişti,
Gözyaşı oluyordu,
Yere düşen kelebeğin kanadında
Kirlenmişti artık aşk kelimesi
Bulut olmuştun gökyüzüne
Yağmur olup düşerken
Gidenlerin ardından
Kötüler kalmıştı
Gidenler hep iyiydi
Biz kalmıştık geriye
Hayat denen cehennemde
Gözlerinin buğusunda
Öpüşlerimiz kalırdı
Sevişmelerimiz çığlık olurdu
Gelecek kuşağa
Yol alıyorduk ütopyalara
Gidenlerin bize miras bıraktığı yerden
Bayrağı devr alıp koşuyorduk
Dağların doruğuna
En iyi yüz metresini koşamadık
Ama kilometreleri arşınlıyorduk
Gidenlerin ardından...
KİTAP İZLERİ
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
Peyami Safa
Acının ve Istırabın Edebiyatı Peyami Safa'nın "Dokuzuncu Har-iciye Koğuşu", hastalığın pençesindeki insan ruhunun zamana meydan okuyan bir keşfi olmaya devam ediyor. Edebiyatın en temel işlevlerinden
İncelemeyi Oku
