• ÝzEdebiyat > Öykü > Beklenmedik |
61
|
|
|
|
|
"Seviyorum" demek yetmez...
Sevgi, ruh ve bedenin aidetliðidir |
|
62
|
|
|
|
|
Geçmiþ,gelecek ve þu an...Ne büyük gizemdir.Yaþadýðýmýz her anýn bir parçasý,biz yaþýyorkenden arta kalanlardan oluþur.Yaþayacaðýmýz an ise yaþýyorkenki halimize en yakýn olan andýr. |
|
63
|
|
|
|
|
Defalarca intihar eden, hastahanede yatýp aðýr tedaviler gören, aile içinde tecavüze uðramýþ bir kadýnýn çocukluðunda ve olgunluðunda yaþadýklarý |
|
64
|
|
|
|
|
Hep çocuk kalsam keþke;
Kalbim koþmaktan çarpsa
Gözyaþlarým Annem öptûðúnde kurusa
Arkadaþlarm sadece oyunda satsa !
Sadece kahkahalarimda boðulsam
Yaralarým sadece deri ustunde olsa
Annemin ôpucuðu merhemim olsa |
|
65
|
|
|
|
|
Meleklerin insanlardaki pisikolojik iþlevlerini þöyle tanýmlayabiliriz.
“ Yýkýlan kiþiselliðimizi yeniden yapýlanmasýna yardým eden ve var olan
kiþiselliðimizi korumasý altýna alan.”
|
|
66
|
|
|
|
|
Dokunduðum herþeyin bir yarýsý Hayat, diðer yarýsý Ölüm olduðunu gördüm.
Bir masal gibi "bir varmýþ, bir yokmuþ..." , iþte buymuþ yaþamýn gerçeði, anladým. |
|
67
|
|
|
|
|
Bir süre açýða doðru serin sularý kulaçladým. Güneþin tenimdeki sýcaklýðýndan þimdi eser yoktu. Yorulana kadar yüzdüm. Arada ayak bileklerimden parmak uçlarýma doðru kasýlmalar oluyor, sýrt üstü uzanýyordum. Böylelikle kramp oluþmasýný engelliyordum. |
|
68
|
|
|
|
|
Orhan Turan'ýn yazdýðý "Saat 14.00" adlý, Kýsa film senaryosu.
"SÖZ VERÝLMÝÞ ZAMANLARDA BULUÞMAYI SEVENLER ÝÇÝN" |
|
69
|
|
|
|
|
Ýliþkimizden söz ettiðimi anladýðýný sanýyorum. Ýliþkimiz þimdi bir sýnavdan geçiyor. Kabul etsek de etmesek de bir dönemece gelmiþ bulunuyoruz. Dikkat edersen iliþkimizin bittiðini söylemiyorum. Çünkü bitmiþ iliþkiler bir daha okunmamak düþüncesiyle kitaplýk rafýna kaldýrýlmýþ tozlu kitaplar gibidir. Bazen elimize alýrýz sonra olduðu gibi gene yerine koyarýz, bazen elimize alýrýz üzerindeki tozu üfleriz, bazen de elimize alýp sayfalarýný karýþtýrýrýz ama nedense bir türlü okuyamayýz… Oysa bizim kitabýmýz þimdilik okunuyor.
|
|
70
|
|
|
|
|
O yýlarda Ankara’nýn Altýndað ilçesine baðlý olan bir gecekondu semtiydi.
Hayatýmýzýn nasibi muvacehesince tercih edilen ve iradi olarak karar verilen bir ahþap evde oturuyorduk. |
|
71
|
|
|
|
|
Asýl olan; düþünceler ve düþler, iþte böylesine bir anda içiçe girip yol ortasýnda karþýmýza
çýkýveriyorlar.
Mutluluk mu?
O hepimiz için yol ortasýnda....
|
|
72
|
|
|
|
|
Aklýmýn ortasýna sýký bir yumruk yemek isterdim. Elimden tutup götürmesin diye beni. |
|
73
|
|
|
|
|
..... Dönüþte þoförün gözlerine takýldý gözleri çok uykulu bakýyordu soför. "Herhalde buradan itibaren yedek þoför aracý kullanacaktýr" diye geçirdi içinden.
Mola yerinde bir anons duyuldu “Ankara’dan 22’de hareket eden Bodrum otobüsü yolcularý mola süreniz bitmiþtir, otobüsünüzdeki yerlerinizi almanýz rica olunur.” |
|
74
|
|
|
|
|
Kelle de ne kelle; gözleri parlýyor, dili bir karýþ dýþarý sarkmýþ, kanlý görüntüsü ile, sanki korku filmlerindeki bir sahneyi oynuyor... |
|
75
|
|
|
|
|
ilk taslaklarýmdan biri. bir gün mutla bitecek. peki o pýrýl pýrýl elbiseli karmaþýk yüzlü adam kim? ve nedewn o halde? iþte bu sorularýn yanýtýný öykü bitince alacaksýnýz |
|
76
|
|
|
|
|
Ben balýktan anlamam! derdi ilk baþlarda. Geçenlerde malzeme satan çocukla þakalaþtý. Gazeteciler gelmiþler.Sorduklarý son soru,"Peki ya kadýnlar,onlarda balýða meraklý mý ?" diye sormuþlar.
Abla dedi? "Vallahi seni örnek verdik."
Biliyorum zaten dedi.
Adý buralarda deliye çýkmýþtý. Küçük bir kasaba.Gölün kenarýnda her gün balýða giden bir kadýn. |
|
77
|
|
|
|
|
sýradanlýk silsilesi bir kere kýrýldý mý, fark edilmeyen tüm sýradýþýlýklar hayatýmýzýn içinden benliðimize akýn eder... |
|
78
|
|
|
|
|
ben ben olmaktan çýktým romeo.. kendimi o pencereden atalý asýrlar geçti, arsenik kokan sevgilim. |
|
79
|
|
|
|
|
Güneþ, görevini icra ederken yakasýnda bir kimliðe hiç ihtiyaç duymuyordu. Bir sürü pencereden kimseye hesap vermeden özgürce girip çýkabiliyordu. Her pencere farklý bir hayata açýlýyordu. Kimi güneþin sarýsýný ruhunun karanlýðýndan dolayý göremiyor kimi görüyor ama görmemezlikten geliyor kimi de güneþi göremeyecek kadar kederde olduðu için hâlâ kýþý yaþýyordu. |
|
80
|
|
Anasayfa
