"Yazmak, varoluşsal bir bunalımın, en azından bir süreliğine, başka bir varoluşsal bunalıma dönüşmesidir." - Franz Kafka"

Şiir > Özlem Şiirleri

üzgün

Yetmedi Gülüm

Takvimlerde kaç kez bittide yıllar / Sana olan hasret, bitmedi gülüm.

nostaljik

Kalıyorum

Söz verdim yüreğine, / Durmak için yazmadım, / Anlamak için,

üzgün

Sana Dair…

Ben seni ancak kaybettiğimde sevebildim / Gittiğinde hissettim teninin sıcaklığını /

üzgün

Yüzün

Dalgın yapraklara gömüldü hüzün. / Eski güneşler yine penceremde... /

üzgün

Hasret

Bir damla hasret daha düştü / Gözlerimden yüreğime / Eridi

nostaljik

Sevmek

Sevmek, / Sevdaya dair özlemleri / Ve özlemek senle geçen

nostaljik

Ağlayış

Seni tanıdığım gün ki kızıl sarı elbiselerini giymişti ağaçlar. / Ve kan kırmızı

üzgün

Sensizliğin Zaman Birimi

Sensizliğin akrebi kıskaçlarıyla çimdiklerken kalbimi / Yelkovanı yetersiz kalırken umutsuzluklarıma /

üzgün

Uzaklardan

Ben, / Uzaklardan seni seyrederim her akşam / Kitap sayfalarını

üzgün

Kumam

Bu akşam izin verdim tüm mutsuzluklarıma / yıldızlara kapadım perdelerimi, /

KİTAP İZLERİ

Engereğin Gözü

Zülfü Livaneli

İktidarın Göz Kamaştıran Işığı ve Bir Hadımın Gözünden Saray Zülfü Livaneli’nin, okurunu XVII. yüzyıl Topkapı Sarayı'nın loş ve entrika dolu koridorlarına davet eden romanı "Engereğin
İncelemeyi Oku
Başa Dön