üzgün
Yok Birşey Her Neyse
Bakarken yüzüme titriyordu ellerin / Gözlerindeki barajlar taşıyordu gamzelerine /
Şiir > Öyküsel
üzgün
Bir Senaryoydu Bu Sevda
Kıymetini bilemediğim yıllar geçiyor bir bir gözlerimin önünden / ağlayan duvarlar ve resmindeki
üzgün
Aşık Veysel ve Necip'in Öyküsü
Aşık Veysel ve Necip’in Öyküsü / O yıllarda günümüzdeki gibi oyalayıcı eğlence araçları
üzgün
Kimsesiz Sokak Çığlığı
Sabahın beşi gibi durgun ve soğuk gözlerin. Kirpiklerinden dağılır gibi iki sarhoş. Rüzgar şiddetini arttırsa uçacak
üzgün
Bir Beden Büyük Aşk
Küçük bir atölyede başladı yalnızlığım ve kaçışlarım. / Yüreğimi kaybetmiş bir haldeyim, tek
üzgün
Zamanın Dışına Taşmak
Ellerini tuttuğumda, gözlerini yarı araladı. / Gülümsemeye çalışırken acısını gizlemekte zorlanıyordu.
karamsar
Biletsiz Yolcu
Aşkın en aşk hali sararsa bekle hemen oracıkta kıpırdama / Tüm çocuksuluğun aksın
üzgün
Kar Etmiyor Çırpınışlarım, Sessiz Gözyaşlarım!
Mezarın başındayım, hicran ile başbaşayım / Babam şimdi yanıbaşımda ve fakat fevkalade sessiz
KİTAP İZLERİ
ZEYTİNDAĞI
Falih Rıfkı Atay
Bir İmparatorluğun Veda Mektubu: Falih Rıfkı Atay'dan Zeytindağı Her milletin tarihinde, hatırlamaktan kaçındığı, üzerine bir sessizlik perdesi çekmeyi yeğlediği dönemler vardır. Bizim için Osmanlı İmparatorluğu'nun
İncelemeyi Oku