"Hayat, bir kitabın ilk cümlesini yazarken son cümlesini düşünen yazarların dramıdır." - Jorge Luis Borges"

Şiir > Bireysel

üzgün

Bendeniz

Altına imzamı atacak denli taktire lâyık bir benlik taşımadım ben. / Heveslerim sınırsız

üzgün

Son Tebessüm

Gözlerinde saklıydı sevinçlerin, / Yaşa ümidindi sevdiklerin. / Hani gökteki

nostaljik

Yıkıl'an

yıkılan bir aşkın elleriyle tutulan yanlarını çiziyorum. / öylece ben kokan sen duruşlu

nostaljik

Görmek

Ne vakit toprağa yakın bir baş görsem, / Daha derinine bakmak istiyorum gözlerinin

üzgün

Kırık Hayatlar

sabaha karşı ayaz,pencere önü, / kıvrılmış,büzüşmüşüm.. / soğuktanmı bilmem,azıcık üşümüşüm..

üzgün

Hala Çocuk Ellerin

Başındı yaslanmış o siyah cama. / Cam gibi kırılgan bakışlarınla /

umutlu

Beklerim

İğnesi ipliği hazır / iki suna yurtlanmış / uzat, göğsünün

KİTAP İZLERİ

ZEYTİNDAĞI

Falih Rıfkı Atay

Bir İmparatorluğun Veda Mektubu: Falih Rıfkı Atay'dan Zeytindağı Her milletin tarihinde, hatırlamaktan kaçındığı, üzerine bir sessizlik perdesi çekmeyi yeğlediği dönemler vardır. Bizim için Osmanlı İmparatorluğu'nun
İncelemeyi Oku
Başa Dön