Şiir > Bireysel
üzgün
Gülüşün Destan Olur
Kuytu bir köşede inlemekte sevdam / Yüzü çamura gömülüp ölmüş kardeşlerim gibi
Kendi içimde kaybolduğum yolların sonunda, yine kendime çarpıyorum
Kendimle derdim var kimseyle değil… Her sabah gözlerimi açtığımda, içimde taşıdığım o görünmez yük sırtıma vurulmuş
üzgün
Senin Gibi Bir Deniz
Sen, inançlarıma aykırı değildin hiç, / Sen, dinime de karışmazdın, söylemezdin birşey,
olumlu
Bağ Bozumu
Güne “merhaba” dedikleri zamanları biliyorum. Toprağı delerken çıkardıkları o inanılmaz sesi duyabilmekti huzur; seyrederken direnişlerini. “Bekleyin
üzgün
Dışarda Kalıyor
saçlarım ıslak ... / ... geçmiyor aynadan annemin elleri / içime düşürdüm gözlerimi
nostaljik
Sırrı Kadim
dedilerki sevda adına işlenen tüm cürumlar kendi kendini yok etti / bilmedilerki sırrı
düşündürücü
Özlendikçe Uzak
Tanımadığım bir yerde / Tanımadığım eşgaldesin / Yakından baktığımda uzağı
KİTAP İZLERİ
Tarihi Hoşça Kal Lokantası
Şermin Yaşar
Şermin Yaşar’dan Kaybetmenin ve Kalanların Anatomisi Tarihi Hoşça Kal Lokantası, Şermin Yaşar’ın kaleminden dökülen, "kaybetmek bizim işimizdir" diyenlerin sessiz ve derinden işleyen öykülerini bir araya
İncelemeyi Oku