Henüz Bir İsmi Yok
bu bir roman başlangıcıdır biraz daha devamı var ama sonlandıramadım tepkilerinizi ve ne yöne gitmesini isterseniz söyleyin değerlendiririm şimdiden teşekkürler
"Gece ne kadar karanlık olursa olsun, her yeni şafakla birlikte umut ve ilham yeniden doğar."
"Gece ne kadar karanlık olursa olsun, her yeni şafakla birlikte umut ve ilham yeniden doğar."
bu bir roman başlangıcıdır biraz daha devamı var ama sonlandıramadım tepkilerinizi ve ne yöne gitmesini isterseniz söyleyin değerlendiririm şimdiden teşekkürler
Sözlerim...
Bütün insanların geçiş durumlarına bağlı.
Sözlerimi büyütebilirim de; "bütün insanlığın geçimine bağlı" gibi...
Bir bir yaşıyoruz... Birilerini seviyor, birilerine inanıyoruz, bir şeye inat ediyor, bir yerde kirleniyoruz...
"Yok" deyip kalkıyor, zira "evet" diyene gülümsüyoruz, yolda yürürken olanları aklımız almıyor
arkadaşlar bu yazımı, radyolarda eskiden yapılan 'arkası yarın' programı gibi düşünün halen bir sonu olmadığı için yorumlarınızı bekliyorum....
Ne mutludur suçsuz bakire dostları
unutulan dünyada dünyanın unuttuğu...
Ne mutludur suçsuz bakire dostları
unutulan dünyada dünyanın unuttuğu...
G-3 marka silaha o yörelerde rastlamak imkansızdı. Akıllara ilk gelen Sivas topraklarında arananların olayla ilgilerinin olduğuydu ve Rovi kod adlı Yusuf Ünalan'ın gurubuydu belki de gece ordan geçenler.
Kapıyı açıp bir bardak su almaya giderken görüyordum bütün bunları.O anda vazgeçiyordum gitmekten ve geri dönüp boş bir defterle bir kalem alıyordum elime.Onun yazdıklarının hepsini kelimesi kelimesine aktarıyordum sayfalara ve ben cenaze törenleri arasında koşuşturan o adamın yaşadıklarıyla yazdıklarını aktarıyordum sizlere aslında...
boş gözlerle baktı yokuşun aşağısına doğru, donuk gözlerinde beyninde gezen uğultular; İnsanlar kaldırımlarda yanından geçiyorlar, içlerinden bazıları " Merhaba Umut " diyor, birşey söyleyemiyordu öylece bakıyordu...
Her sabahki pazar koşularından sadece bir tanesiydi.Sabah altıda kalkmış koşu için son hazırlıklarını yapıyordu.Bahçe kapısını terk etmek üzereydi ki Rocky'nin sesini duydu.Rocky onun bu dünyadaki herşeyiydi.Geç kaldığını düşündüğünden kulubesine uğrayamamıştı.Hızlı adımlarla kulübeye yaklaştı ve biraz oynadıktan sonra ayrılmak üzere başını okşadı ama Rocky o sabah her sabahkinden daha
aslında yazdıklarımız bizim genel yaşam biçimindeki ruh halimizi yansıtır.yanlızca rolleri farklı kişiliklere yükleriz...
biraz gerçek biraz hayal yaşanması imkansız gibi görünen ama okurken gerçekmiş hissi yaratan aslında uzun bir eserimdir hala sonunu nasıl yapsam diye karar vermediğim hep beyaz perdede hayal ettiğim ama yazarkende korkup bıraktığım bence çok ilginç ve ses getirecek bir eser. ama korkuyorum. yazarken bu yazıdan bahsetmek eğer