Kendileri ‘dış ses kullanmamak’ diye nitelendiriyorlar bu durumu. Film kendisini anlatıyor. Şöyle ki onların belgesellerini izlerken kafamda bir soru işareti oluşuyor. Bir süre sonra bu sorumun cevabını alıyorum.

Geleneksel Türk Musıkisinin önemli güfte yazarı Mehmet Sadi Bey' in hayatı ve sanatı hakkında bir inceleme

Bu bir oyun değildir. Bu bir pipo değildir. Bu bir elma değildir. Aslında hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Aslını görmek için lütfen resmin arkasına bakınız. Sahnede kalın kartondan yapılmış bir kadın ve bir erkek maketi. Ama yüzleri yok. Hayal gücünüzü çalıştırın. Siz tasarlayın. Yani oyun öncesinde,aklımızı çalıştırıp beyin

Ressamın gözlerini kaybetmesi, müzisyenin kulaklarını, şarkıcının sesini kaybetmesi,…ne gibi sorunlarla yüzleştirir ya da ne gibi zorlukları dayatır? Varoluş nedenimizin ya da yaşam biçimimizin başka platformlara evrilmesini neden istemeyiz?. Gibi pek çok soru uçuşacak filmi izledikten sonra kafamızda…

“Eskilerin dediği gibi akil adamlar, yani Aziz Nesin gibi akıllı adamlar “ben ne iş yapıyorum diye soruyor” Herkes kendine “ben ne iş yapıyorum?” diye sormalı. Niye öğrenciyim? Niye doktorum? Neden gazeteciyim? Neden oyuncuyum? Herkes yeniden her gün kendini tanımlamalı. Yaşadığımız bu küresel köy, teknolojik faşist bir dünyaya doğru

Gerçek yazarların nasıl olduğunu tanımlıyor

Türk Muıkisine hizmet eden bir milletvekili....

Medyanın aç gözlülüğü sanatı,sanat olmaktan çıkartıp maddiyata endekslediği günümüzde,parası olan kişiyi bize sanatçı olarak sunma cüretni gösterebiliyor.Medyanın bu tutumu unkapanını "kurtkapanı" yaparken müziğin ve tabi sanat dünyasının üstünde kopkoyu bir sise dönüşerek anlam buluyor.İnternetin de hayatımıza girdiği bu zamada müzik dünyası ne zaman sona ereceğini bilmediği ,büyük bir

Türk Musıkisi ses sistemi teorisine ilişkin çelişkili nazariyelerin bir sentezle giderilmesi gerektiği...

“Utanma! Utandıkça rahat yaşayamazsın. Görmüyor musun, ben kimseden utanıyor muyum? Başkaları benim halimden utansın!”

Yurtdışından döndüğümde, Ahmet Adnan Saygun, İstanbul’da AKM’de verilen ilk konserime gelmişti. Konserin sonunda, Ahmet Adnan Saygun’u tanımayan görevliler kendisini yukarı bırakmamış ve hocam içeri girememişti ve o yaşta büyük besteci kapıda beni beklemiş. Ahmet Adnan Saygun o gün bana şunları söyledi. “Atatürk, bunu bana 1936 yılında söylemişti. Şimdi

Tiyatronun felsefesine giriş anlamında bilmeniz gerektiğini düşündüğüm özetleyerek yazdığım bir yazıdır..

Biz, iyiliğin ve güzelliğin ölçüsünü, şu an yaşayan insanda arayan bir anlayışın sevdalısıyız. İnsanların yaratıcı güçlerini özgürce geliştirebildikleri, eşit ve eş değer oldukları bir toplumun hayalini kuran; insanın insan tarafından sömürülmesine, baskı altına alınmasına son vermek; insanların özgüvenlerini kazanabilmeleri onur ve hasiyetleri ile yaşamalarını ve bunların önündeki her

Gitmek… My Marlon And Brando
İstanbul Film Festivali, 15. Adana Altın Koza Film Festivali, 14. Sarajevo Film Festivali’nde “En İyi Kadın Oyuncu” ödüllerini kazanan “Gitmek – My Marlon and Brando” filminin başrol oyuncusu Ayça Damgacı ile - şu anda çalıştığı “Güldünya” isimli dizinin setinde bir araya

Bu soru dilime vird oldu haftalardır soruyorum kendime gerçekten cemil meriç kimdi?! Cemil Meriç bana göre en büyük fikir işçisi idi. Kültür semamızın münzevi yıldızlar'ından biri Cemil Meriç'tir. Ne hazindir ki, adeta unutuldu bu büyük mütefekkir yeni nesil tarafından. Halbuki o, kendini irfana adayan bir fikir adamı idi...

2003 yılından bu yana şair, yazar, araştırmacı, bestekar Sabit İnce adına dostları tarafından verilen edebiyat ödülüdür. roman, şiir, anı, inceleme, deneme, röportaj ve hikaye dallarında ödüller verilmektedir.

İçerde düze çıkamadık, şimdi de dışarı mı taşırıyoruz. Geçmişimizi, geleceğimizi ve eteğimizde olmayan taşlarımızı, onun bunun kafasına atmanın ne manası var?

“Emine Sevinç Öksüzoğlu
2008 Yılı Kültür Sanat Ve Başarı Ödülleri”
09.10.11 Mayıs 2008’de
Simav 13. Uluslararası Şairler Şöleninde Sahiplerini Bulacak”

Akşam oldu hüzünlendim ben yine” şarkısını her dinlediğimde, geçen zamanın bizlerden ne çok şey kopardığını düşünürüm. Her geçen gün taze başlangıçlara zemin hazırlarken öte yandan, yaşanan an’ın da tarih olmasına yol açıyor. Geçen günler muhayyilemizde izler bırakarak zaman ötesine taşınıyor. Geçen zaman yılların harmanladığı kıymetlerimizi de koparıyor bizden.

Hani resmin içinde yaşamak vardır ya, geçmişinize anılarınıza, adı konmamış hayallerinize aşklarınıza götürür sizi, kapılıp gidiverdim çerçevelenip dondurulmuş yaşamların içine...