Ankara’daki ilk akþamým… Ü. karþýmda. Güneþin nadir olarak rengârenk battýðý, buz gibi bir havada, kahverengi paltosuna sarýlmýþ, gülümsüyor..

Kýzýl saçlarý alnýna düþmüþ, elleri paltosunun cebinde. Bir þeyler anlatmak istiyor gözleri. Ben varamýyorum farkýna, güzelliði aklýmý almýþ durumda..

Boynuna sardýðý yün toplu atkýsýna gözüm takýlmýþ. Ne de yakýþmýþ diye düþünüyorum.

Duruþunu bozmuyor. Aniden arkasýndaki göleti fark ediyorum. Batmakta olan gün ýþýðý suya yansýyýp Ü. nün sol omzundan daðýlýyor, güzelim Ankara þehrine ortak oluyor.

Suyun karanlýðý beni ürkütüyor, gel diyorum Ü.ye, fazla yanaþma, yanýma gel, yanaþ…

Þimdi yanýmda kýz. Belediyenin ilgisizliðinden büsbütün kirlenmiþ, baþtanbaþa izmarit artýklarýyla, yýrtýk kara poþetlerle dolmuþ bir parktayýz. Güneþ iyice sakladý kendini, karanlýk çökmekte. Hafif bir gel git sesinden baþka bir ses yok…

Yanýna sokuluyorum, kulaðýna eðilip hafifçe þarkýmýzý mýrýldanýyorum:

“Mevsimlerden ilkbaharken, gönüllere aþk dolarken, sevenlerden meþk ararken, neden benden kaçýverdin. Seni sordum yýldýzlara, seni sordum yalnýzlara, seni sordum kuþlara, uçan kuþlara./
Hani beni seviyordun, yalnýz benle gülüyordun, yokluðunda özlüyordun, neden benden býkýverdin.”
Bu son dizeyi söylerken boðazýma bir þeyler takýldý, yüreðim acýyla doldu. Gözlerim nemlenemiyordu soðuktan..

“Seni sevdim biliyordun, neden bana küsüverdin.” O sessizdi. Devam ettim þarkýmýza.

“Seni sordum yýldýzlara, seni sordum yalnýzlara, seni sordum kuþlara, uçan kuþlara.”

Yýpranmýþ, üzeri çizik dolu bir banka oturalým dedim. Ýtiraz etmedi. Hala, susuyordu.

Bedeni biraz öne eðilmiþ, elleri ceplerine sýmsýký sarýlmýþ, tedirgin, sararmýþ otlara bakýyordu.

Ben ise ondan bir ýþýk bekler gibi sürekli bedeninin her hareketine odaklanmýþtým. Onun için buradaydým, Ankara’ daydým. Acým o kadar büyüktü ki, o bu gibi havada paltosuz, ince bir kazakla hiçbir þey hissetmiyordum. Yüzüm solmuþ, sesim çatallaþmýþtý. O, hala yere bakmaktaydý.

“Ne zaman dönüyoruz, dedim” ses yok.. Tanrým, bir seda…

Yanýma yanaþtý, baþý göðsüme düþtü, içten içe aðlýyordu. Yüreðimin sýzýsý hafifliyordu, bir kuþ gibiydi þimdi.

Göðsümden bedenime yayýlan sýcaklýk..

Tanrým ne mutlu bir an.. Hiç bitmesin..