- Bana ihtiyacý olanlar, bilirler nasýl ulaþýlacaðýný. Ama yine de ben vereyim kartýmý. Al, al, çekinme. Belki senin de ihtiyacýn olur, bir gün.
Yabancý kartý alýr ve okur:
Daðay Günay-Eþ Seçici
Eþ seçmekte zorlanýyor musunuz, sürekli karar vermekle vermemek arasýnda mý kalýyorsunuz. Doðru eþi nasýl mý bulacaksýnýz? Hiç düþünmeyin, hemen beni arayýn.
Ev /cep: 000 123….
Adres : Beyaz piramit..
Yabancý elindeki kartla hýzla uzaklaþýrken, gün batýyordu. Ufukta biriken kuþlarla birlikte muazzam bir senfoni oluþuyor, Picasso eline kalemi alýyordu.
Daðay, bu esrarengiz resme olaðanüstü hayranlýkla bakarak çalan telefonunu açtý.
- Alo, buyurun.
- Ben, Daðay Günay’ý aramýþtým. Eþ seçici.
- Evet benim, ta kendisi.
- Ben Erdoðan, Görüþebilir miyiz?
- Tabii, nerede ve ne zaman?
- Ak park, saat 21.00’de
- Peki, görüþmek üzere..
Daðay, içi sevinç dolarak yürümeye koyuldu. “Önce, leziz bir yemek yemeliyim.” diye düþündü. Her zaman gittiði lokantaya telefon açýp her zaman yediði kebaptan ve özel salatadan istediðini belirtip acele olmalarýný üsteledi. O, beklemeyi hiç sevmezdi, sinir olurdu bu durumdan.. Lokantaya vardýðýnda masasýnýn hazýr olduðunu gördü, gülümsedi. “Beni iyi tanýyorlar” diye düþündü içinden. Þef garsonun eþini de o seçmiþti. Oðlan ne de çok kendisine yalvarmýþtý. “Ayaðýný öpeyim abi, yüreðim ikiye bölünmüþ gibi, bir türlü karar veremiyorum. Yardým et!”
Lavaboya girdi, son moda köpüklü sabunlardan avucunun içini doldurdu, bu köpükleri çok sevmiþti eline bulaþmýyor, suyla birlikte hemen gidiyordu. Biraz oyalandýktan sonra sofraya kuruldu, yemek hemen geldi,özel salatada.. Aðýr aðýr, tada tada yemeðini yiyordu. Bir ara þef garsonla göz göze geldi, karþýlýklý gülümsediler birbirlerine.
Yemeðini bitirip garson yamaðý Ahmet’ten bir bardak demli çay istedi. Çay yetiþirken telefonuna bir göz attý. Bir mesaj gelmiþti. “Tun-us, akýldý, ateþi yaktý, Mý-sýr- gizemdi, ateþi yaydý, Ceza-yir- sonlarý olacak” Sosyalist arkadaþý Deniz’den gelen bir mesajdý. Nasýl bulur bu söz oyunlarýný, kerata..
- Çayýn aðabey,
- Koy þuraya.
- Peki aðabey.
Lokantadan ayrýlýrken müþteri ile buluþmadan önce yapacaklarýný düþünüyordu. Ýyi bir takým elbise giyinmeliydi, süslenip hoþ bir koku sürmeliydi. Ayakkabý bu gibi iþler için olmazsa olmazdý. “Ne tuhaf dünya” dedi içinden. “Millet insanýn yüzüne bakacaðýna ayakkabýsýna bakýyor.”
Saate baktý, acele etmeliydi.
Ak Park ensesi kalýn kalantorlarýn uðrak yeriydi. Cebi delik olanlar bu mekâna giremezdi. Özellikle muhafazakâr zenginler eþlerinden gizli buraya gelirlerdi. Sosyal, aktivitesi bol, içkinin su gibi aktýðý ama tuhaf olansa benzer mekânlara göre çok sessiz olan bir yerdi. Ak Park’ ta sadece klasik müzik çalardý. Bu yerde hiçbir zaman bir taþkýnlýk olduðu görülmemiþtir. Her fikrin bir arada olduðu ama tartýþmanýn olmadýðý yegâne bir yerdi.
Solcular, muhafazakârlar, milliyetçiler raký, liberaller viski çok tüketirken, hiçbir þey olamayanlar kokteyl, kadýnlar ise daha çok þarap ve kokteyl tüketmeyi tercih ediyorlardý.
Daðay, ne kýsa ne de çok uzun boyluydu. Kaþlarý gür, dudaklarý dolgun yakýþýklý bir tipti. Ýyi giyinir, güzel konuþur, insanlarý etkisi altýna almayý baþarýrdý. Johnny Depp bakýþlýydý, özellikle bu bakýþ bayanlar üzerinde çok etkiliydi.
Ak Park’a girdiði zaman birkaç kadýnýn gözleri ona kaydý. Bu durumdan memnun olan Daðay hiç istifini bozmadan kendisi için ayýrtýlan masaya doðru yürüdü. Müstakbel müþterisi oldukça dik bir þekilde karþýsýnda duruyordu.
Gururlu ve kendini beðenmiþ bir hali vardý. Uzun boyluydu, sarý saçlý, renkli gözlüydü, Oldukça yakýþýklýydý. Temiz ve pahalý giyinmiþti. Daðay’ýn dikkatini çeken ise adamýn elleriydi bedenindeki o zarifliðe göre elleri çok büyüktü. “Uzun süre el sýkýþmayayým” dedi içinden. “ yoksa, ellerimin hali fena..” Gayet kibar bir þekilde;
- Erdoðan Bey mi?
- Evet,
- Memnum oldum, ben Daðay..
- Ben de..
Bu arada elini gayri ihtiyari uzattý, ama Erdoðan, Daðay’ýn elini tuttuðu gibi sýkýca sardý ve içtenlikle sýktý. Daðay’in gözlerindeki korkuyu hissetmiþ gibi, gülümsedi.
- Konuþmaya geçelim mi Daðay Bey?
- Tabii,
- Önce ne içersiniz?
- Nane likörü
- Ýlginç bir tercih.
- Adýnýz da çok ilginç. Anlamýný öðrenebilir miyim?
Daðay , bu soruyla binlerce kez karþýlaþmýþtý. Düþünmeden cevap verdi.
- Dað ve Ay’ýn birleþmesi sonucu oluþan bir ad. Yüksek ve onurlu demek..
Erdoðan, derin bir nefes aldý, görünür þekilde titredi, keskin gözlerini Daðay’a dikti.
- Hemen konuya gireceðim. Bu yýl evlenmeye karar verdim. Aileme danýþtým, önceden de bir sevdiðim olmadýðý için kýzý onlarýn bulmasýný istedim. Bir nevi görücü usulü. Neyse kýzlarý buldular, kýzlarý diyorum çünkü ayný aileden iki kýz kardeþ. Benim ailem biraz varlýklýdýr, karþý tarafta varlýklý. Babam münasip görmüþ. Bu aileden bir kýzla evleneceksin diyor.
Bu arada Erdoðan raký dolu bardaðýný bir dikiþte bitirdi. Gözleri kýzarmýþtý, ellerini nereye koyacaðýný bilemiyor gibiydi. Devam etti konuþmasýna.
- Gittim, gördüm kýzlarý. Ýkisi de gerçekten çok güzel. Ýkisini de beðendim.
Daðay, gayet ciddi bir tonla,
- Bir arada bir derede kaldýn. Saðlýksýz bir karar vermek istemiyorsun. O yüzden beni buldun, deðil mi?
- Evet..
- Hýmm, þimdi yapacaðýmýz þey þu. Dikkatle dinle. Bugün günlerden çarþamba, ama bizim iþimiz hafta sonu baþlýyor. Kýzýn ailesine gideceksin, durumunu anlatacaksýn, karar veremediðini, bu yüzden bir eþ seçiciden yardým istediðini söyleyeceksin. Hafta sonu eþ seçici ile birlikte evinizde kalacaðýmýzý kararýný ona göre vereceðini söyleyip izin isteyeceksin. Sonra beni ara, cumartesi kýzlarýn evinde buluþalým.
- Tamam..
Daðay, Ak Park’tan ayrýlýrken hafta sonun planlarýný kafasýnda bitirmiþti bile.
Cumartesi, saat sabahýn yedisi.
- Merhaba efendim, ben Daðay, eþ seçici.
- Sizi tanýyorum, Daðay Bey, Ýki gün boyunca titiz bir araþtýrma yaptým hakkýnýzda. Sizi evime kabul etmemin sebebi, iyi þeyler duymamdýr. Ýþinizi etik sýnýrlarýnýn dýþýna çýkmadan yapýyorsunuz, duygularýnýzý karýþtýrmýyorsunuz hiçbir iþinizde. Her iþiniz olumlu bitiyor, yani herkes mutlu…
- Sevindim buna, Hayati Bey, güven benim için en önemli kuraldýr.
- Benim için de..
- Kýzlarýnýzla tanýþabilir miyim?
- Tabii, bahçeye buyurun. Kahvaltý etmemiþsinizdir, umarým.
Daðay, bahçeye girdiðinde çiçek kokularý bununa dolmuþtu. Gözleri iri karagüllere deðdi, kahvaltý masasýna oturmadan bir karagüle yanaþtý, burnunu iyice yaklaþtýrarak derinden kokladý gülü. En sevdiði çiçeði yakýndan koklamanýn hazzýyla kendinden geçmiþken kýzlara gözleri takýldý.
Kýzlardan biri daha büyük görünüyordu, diðeri ise yaþça daha küçük. Ýkisi de ilk bakýþta güzel ve alýmlýydýlar. Gayet terbiyeli olduklarý ise oturuþlarýndan belliydi.
Erdoðan, Daðay’ ý bulunduðu yerden alýp masaya getirdi. Kýzlarý tanýþtýrmak istiyordu. Yaþça büyük görüneni önce tanýttý.
Kýzýn adý Sevgi’ydi. Ela gözlü, sarý kývýrcýk saçlý, göðsü dolgun, vücudu gayet biçimliydi. Kýzda kendini bilmez bencilce bir þeyler vardý. Epey gururlu görünüyordu. Bakýþlarýnýn altýnda sinsi bir þeyler düþündüðü açýkça belli oluyordu. Zaten, kendisine burnunun altýnda bakan kýzlardan pek hoþlanmazdý Daðay.
Diðer kýzýn adý Duygu’ydu. O da sarý saçlýydý, ama saçlarý düzdü, omzunun üstüne düþmüþ saçlarý ipek gibiydi. Yüzüne gayet oturan badem gözleri ile çok güzel görünüyordu. Dudaklarýnýn hemen altýnda belirgin bir gamze göze çarpýyordu. Onun da vücudu gayet biçimliydi. Yalnýz sevgiye göre göðüsleri daha küçüktü. Bu kýzýn bakýþlarýnda hýnzýrca þeyler vardý sanki, Reþat Nuri’nin Feride’sinde olan duygu dolu alaycý bakýþ..
Daðay, Erdoðan ve kýzlarla yürüyüþe çýktýðýnda Duygu’dan gözlerini ayýramýyordu. Yürürken kýz keklik gibi sekiyordu, daima heyecanlýydý ve yüksek sesle konuþuyordu, hayat doluydu.
Sevgi ise daha oturaklýydý, hiç istifini bozmuyordu. Bir kiraz aðacýnýn altýna gelmiþlerdi. Ýri Napolyon kirazlarý çok güzel görünüyordu. Daðay, birkaç tane koparýp yedi, biraz daha koparýp önce Sevgi’ye verdi; ama Sevgi kabul etmedi. Sonra Duygu’ya uzattý avucunu. Kýz, kirazlarý aðzýna atmýþtý bile. Yanaklarýný þiþirdikten sonra çekirdekleri fýrlattý yere ve ardýndan þuh bir kahkaha attý.
Eve girdiklerinde Daðay, kýzlardan ayrý ayrý çay yapmalarýný söyledi. Kýzlar bu emre hemen uydular. Çaylar geldiðinde Erdoðan ile Daðay bir tartýþmaya dalmýþlardý. Daðay, Erdoðan’a Önce hangisinin çayýný içelim, diye sordu. Kýzlar sýnava girmiþ gibi heyecanlýydýlar, bu yüzlerinden belli oluyordu. Erdoðan, önce sevginin çayýna bakmak istedi. Daðay bu çay kuralýný her zaman uygulardý. çünkü bilirdi ki Damat adayý ya da gelin adayýnýn bu aþamadaki kararý ayný zamanda kalplerinin de kararýydý. Kimi istiyorlarsa farkýnda olmadan onun çayýný önce seçiyorlardý.
Bir sýnav kalmýþtý, onunla birlikte daha emin olacaktý Daðay; ama pazarý beklemesi gerekiyordu.
Pazar, saat 17.00..
Daðay’ýn kýzlarla ayrý ayrý konuþmasý gerekiyordu. Önce Sevgi’yi çaðýrdý ve sordu. - Erdoðan Ýle evlenmek istiyor musun? Sonra Duygu’yu ayný soruyu sordu.
Verilen iki cevap Daðay’ýn önceden vermiþ olduðu kararýný deðiþtirmedi; ama bu soruyu sormasý gerekiyordu. Çünkü, önemli olan iki gönlü de kýrmadan bir karar vermekti.
Karar günü:
Aileleri bir araya getirmiþti Daðay. Herkes merakla bekliyordu, sonucu. Daðay bir þeyi uzatmayý sevmezdi, meraklý gözlere son bir kez daha baktý ve kararýný söyledi:
“Erdoðan’ýn Sevgi’ye ihtiyacý var.”

(Bu bir kurgudur, gerçek hayatla baðlantýsýný kurmayýnýz...)