Ýþte sonbaharýn ilk soluklarý olan hazan rüzgarlarý göklerden fýþkýrmaya, arkasýna siyahýmsý bulutlarý takýp dolaþmaya, geceleri balkonumuzda yaptýðýmýz ince müzikli çay keyiflerimize ortak olmaya baþladý. Önceleri derinden ve hafif hafif hazan nefes alýþ veriþleri olarak hissettiðimiz rüzgar, sonralarý kýþýn hiddetli haykýrýþlarýnýn imgesi, þemsiyelerimizin katili olmaya namzet. Yaz ortasýnda mumla aradýðýmýz, hasretle beklediðimiz rüzgar; yakýn zamanda hemen herkesi usandýracak, bitmez tükenmez ýslýðý ile her gün sokaklarda dýr dýr yapmaktan vazgeçmeyecek.

Yinede en çok rüzgar olmak isterdim ben. Koskocaman bir mekaným olurdu rahatça esebileceðim. Kimse beni göremiyor ama gücümün herkes farkýnda. Baþýma buyruk bir hayatým olurdu ama asla yalnýz deðil. En samimi dostlarým ateþ, toprak ve su.

Annesi öldüðü için buruk hýçkýrýklarla aðlayan bir zavallý çocuðun iniltisini alýr, topraða emanet ederdim. En derin yerinde saklasýn, bir daha ortaya çýkarmasýn diye. Kirlenmeye baþladýðýmý hissettiðimde suya dalýþ yapar, içim titrediðinde ateþe sýký sýký sarýlýrdým. Gecenin ortasýnda yalnýzlýðýna ve çaresizliðine aðlayan birini gördüðümde onu azýcýk neþelendirebilmek için olmadýk þarlatanlýklar yapardým. Susuzluktan çatlayan topraklar için bulut avýna çýkar, o topraðý da hayata döndürürdüm.

Ýçim coþkuyla dolduðunda okyanuslarý birbirine katar, dalgalarý coþturdukça coþturur, tozu dumana katýp önüme ne çýkarsa sürüklerdim peþimden. Ýnsanlar endiþe ve merakla durur beni izlerdi göremeyeceklerini bile bile. Hazýr hýzýmý almýþken zalimlerin taptýðý maddeleri de yerle bir ederdim. Ýþte o anda güçsüz kaldýklarý için birden anlayýþlý ve sevecen biri olmak zorunda kalýþlarýný ilgiyle izlerdim. Bazen de hiç esmezdim. Sessizliðimi dinleyebilmek, birazda kendimi özletmek için.
Siz hiç rüzgarýn rengini düþündünüz mü? Bence beyaz. Nasýl gök kuþaðýnýn yedi rengini hýzla döndürünce ortaya beyaz çýkýyorsa, beyazda hýzla akýp gittiði zaman hiç renk vermezmiþ gibi geliyor bana.

Ah keþke rüzgar olabilseydim. Özlemle yanýp tutuþan sevdalý gençlerin kokularýný birbirine ulaþtýrýrdým ben. Kimi zamanda acele acele, neþe içinde oynayan çocuklar gibi bir o yana, bir bu yana koþturup dururdum. Yelkenlisi ile denize açýlanlarýn her zaman yardýmcýsý olurdum yeni ufuklara ve arzuladýklarý yerlere bir an önce eriþmeleri için. Bulutlarla dans ederken tek kavalye olmanýn hazzýný yaþardým. Aðaçlarýn baþýný okþar, buðday tarlalarýna þekiller çizer, tek baþýna avlanan ihtiyar balýkçýya ýslýk çalardým. Ahtým var, günün birinde kýzým olursa ismini Rüzgar koyacaðým.