Bugün 11 Ekim 2007, günlerden perþembe.Ramazan bayramýnýn arefesindeyiz.Günlerdir þehit haberleriyle yer yerinden oynamýyor, binalar yýkýlmýyor.Haber bültenleri þehitlerin cenaze törenlerinden verdikleri görüntülerin ardýndan belki hayatýn gerçeði bu olduðu için ama benim bir türlü kabullenemediðim komik haberler de verebiliyorlar.Ýnsanlar iþe gidiyorlar, yemek yiyorlar, espri yapýyorlar, gülüyorlar. Kýsaca kalmadýklarý yerden devam ediyorlar hayata.
Televizyondan, ölen canlarýn anne babalarýný, eþlerini, çocuklarýný izledim.Ýçim kavruldu.Bir þehidimizin çocuklarý " Hani bayramda gelecektin baba?" diyorlardý.Onlar bundan sonraki hiç bir bayramda gelemeyecekler artýk.
Kendimi onlarýn yerine koyup empati kurmaya çalýþtým, dayanamadým. "Katlanýlýr deðil, babamýn öldüðünü düþünmek." dedim kendi kendime.
Bu gün babamý aradým, "Seni ne kadar sevdiðimi hiç söylemiþ miydim?" dedim. " Evet, söylemiþtin ama yine söyle.Hiç býkmam bunu duymuktan, ben de seni seviyorum." dedi.
Karþýlýklý sevgi sözcükleriyle konuþurken babamla, annemi sordum."Pek iyi deðil." dedi. Hasta olduðunu düþündüm."Nesi var?" dediðimde zorlanarak , babasýnýn yani dedemin vefat ettiðini ve kadir gecesinde Hak'kýn rahmetine kavuþtuðunu söyledi.Donakaldým.
Dedem seksenli yaþlarýndaydý, hastaydý; diyabet.Son zamanlarda kendi ihtiyaçlarýný bile karþýlayamýyordu.Yaþý ve rahatsýzlýðý dolayýsýyla ölümü beklenmese de ihtimal riski çok fazlaydý. Ancak insan ne kadar yaþlý, ne kadar hasta olsa da her ölüm erken ölümdür.Her ölüm, erken ölüm...
Dedem uzun boylu adamdý, Allah rahmet eylesin.Köyün sýhhýyesiydi.Akþamlarý alet çantasýný alýr, iðne ( enjeksiyon) yapýlmasý gereken ne kadar insan varsa hepsinin evini tek tek dolaþýr ve evlerinde saðlýklarýna kavuþmalarýna yardým ederdi.Ýþi gereði her evin sýrlarýna bir þekilde ortak olurdu ama çok ketum adamdý, çook.Ser verir, aðzýndan sýr vermezdi.Seveni de buna binaen çoktu.Bir de çocuklarý çok severdi.Ýðneye çýkarken ceplerine þeker, kuruyemiþ vb. doldurur, gördüðü çocuklara verir, gönüllerini alýrdý.Þimdi o çocuklarýn ben yaþlarda olduðu düþünülürse orta yaþtan da bayaa seveni var yani. Ce nazesi çok kalabalýk olmuþ dedemin.Kabri geniþ, topraðý bol olsun inþallah.Ektikleririni biçiyorsun, dedeciðim.
Þunu düþünüyorum; ben dedemle pek çok aný biriktirecek kadar birlikte oldum.Güzel yýllar yaþadým.Ölümüne, özellikle de yanýnda olamayýþýma daha çok üzüldüm.Gurbette olmanýn en dayanýlmaz yaný da bu.Uzaktaysanýz hep bir þeylere geç kalýyorsunuz, erteliyorsunuz hayatý. Yaz tatillerine, dönüþe, bir sonraki yýla.Ama ölüm beklemiyor.Çünkü hayat ertelenmeyecek kadar kýsa ve deðerli.Sevdiklerimize hiç zaman geçirmeden sevgimizi söyleyecek kadar zamanýmýz ya var, ya yok.
Keþke herkes zamanýnda sevgilerini söyleyip, hayatlarýný ertelemeyebilseler.
Dedeciðim seni seviyorum,melekler hep seninle olsun.
Saðlýcakla...NALAN.