Türkiye tabiki laîk… demeyi çok isterdim ancak, mutlaka laîk olacak diyorum.

Ne zaman ?

Önce biz bireyler laîk olacaðýz, sonra Baþbakan ve Cumhurbaþkaný da laîk olmak zorunda kalacaklar, ya da laîk olanlar bu makamlarda çalýþacaklar.

Sosyal insanlar, sosyal bir ülke kurarlar.

Demokrat insanlar, demokratik yönetimleri kurarlar.

Evrensel hukuk’a inananlar, hukuk devleti kurarlar.

Laîk olanlar da, Laîk bir ülke kurarlar. Laîklik ise, devletin her inanca ayný mesafede durmasýdýr.

Bütün bu saydýðýmýz özellikler, günümüz dünyasýnda ve bilgi çaðýnda insani ve toplumsal birer ihtiyaçtýr. Gerekliliði ve doðruluðu ise bugün itibariyle tartýþma kaldýrmaz. Bir insanýn yaþamý için su, hava, yemek, sevmek… ne kadar ihtiyaçsa, toplumsal huzur ve mutluluk için de bu yönetim biçimleri þarttýr.

Buzdaðýnýn, yedide biri su yüzünde, yedide altýsý ise suyun altýndadýr.

Görünen kýsmýnýn daima altý kat daha fazlasý olan, görünmeyen su altýndaki gövdesi üzerinde durur o gördüðümüz buz daðý.

Bugünkü baþbakaný ve ekibini baþüstünde taþýyan Türkiye insaný ne kadar sosyal, demokrat, evrensel deðerleri önemsiyor ve laîk ?

Bugünkü Türkiye’nin faturasýný bugünkü baþbakana ve ekibine kesersek yanýlýrýz. Bunlar birer sonuçturlar. Ekilen tohumlarýn doðal ürünüdürler. Taþýdýklarý renk, yaydýklarý koku doðalarýna uygun.

Ya biz ?

Demokratlar, aydýnlar, sanatçýlar, hukukçular, inkar edilen aleviler ve kürtler, çevreciler, eþcinseller, sosyalistler, Atatürkçüler… Bu gidiþattan en çok endiþede olan bizler, neyi bekliyoruz ?

Ýþaret parmaklarýmýzýn ucunu üzerlerine yönelterek, gözlerinin içine keskin ve kararlý bakýþlarýmýzla bakarak, bu sonucu yaratanlarý her fýrsatta açýða çýkarmak birinci görevimiz olmalýdýr.

Ýkinci görev ise, Tükiye coðrafyasýndaki insan topraðýna alternatif tohumlarý ekmeyi ve sulamayý, filizlerini korumayý ve yaþatmayý öðrenmemiz gerekir. Ortak noktalarýmýz olan her kiþi ve kurum ile mutlaka uzlaþabilecek ortak bir yanýmýzýn olduðunu kavramalýyýz. Uzlaþmaktan korkutan zayýf yanlarýmýzý güçlendirmeliyiz. Her an her kesim ile uzlaþmaktan korkmadan ve ne istediðimizi bilerek hedefimizden sapmadan yaþamayý öðrenmeliyiz.

Bu yaþam tarzýna kendi iç dünyamýzda baþlamalýyýz. En yakýnýmýzdakilerle devam etmeliyiz bu yaþamý paylaþmaya. Kendimizi, az daha uzaktakilerle de bu yaþamý paylaþmaya hazýrlanmalýyýz. En uzaktakilerle ise, en azýndan hiç bir zeminde asla uzlaþmama yemini etmemeliyiz.

Sabýrlý, kararlý ve kendimizden emin olmalýyýz. Ancak böyle baþarmamýz mümkün gözüküyor.


Suçlayan, kötü dediðinden medet uman, hep eleþtiren ve beðenmeyen tutum ve davranýþlardan kurtulmalýyýz.

Gündem yaratan, kendi yarattýðý gündemi kamuoyunda tartýþtýran, planý ve projesi olan bir dinamiðe dönüþmeliyiz.

Yanlýþ anlaþýlmasýn.

Tek tipçi, kafatasçý, þeriatçý, ýrkçý, darbeci, emperyalizm ile iþbirliði içinde olanlar için geçerli deðil bu sözler. Çünkü onlar derslerinde baþarýlý, hedeflerinde kararlý ve aldýklarý sonuçlarda kârlýlar.

Bu sözlerim, sadece ve sadece demokrasiye, laîkliðe, hukuk’un üstünlüðüne, halklarýn kardeþliðine, inançlarýn eþitliðine inanan ve sosyal bir devlette yaþamayý arzu edenler içindir.

Tekrar baþa dönersek « Türkiye laîktir, laîk kalacak » sloganý içi boþ ve gerçeðe terstir.

Ýtalyan bir mimar’ýn « Bir þeyi yeterki siz yürekten isteyin, bütün evren onun gerçekleþmesi için seferber olacaktýr » dediði gibi ;

Biz istersek, Türkiye tabiki laîk… olacaktýr.

Ama yürekten istersek !


Durak Arslan, 17 Aðustos 2007, Fransa