MEVLÂNÂ’DAN REÇETELER

Güldüðünüz zamanlar da vardýr aðladýðýmýz anlar da.Ýnsanýz çünkü..Âcizliklerle donatýlmýþýz mükemmellikleri kuþatabilmek için.Bâzen bir kuþun kanadýnda seyr ü sefer ederiz gökyüzünün ötelerine…Bâzen de bir sarý çiçekte, bir karanfilde, cilveli bir gülde râyiha oluruz yüreklere salýnýrýz kelebekçesine.Ýnsanýz çünkü.

Ýnsanlýðýnýn þuuruna varmak erdemdir.Bu erdem “düþünüyorum öyleyse varým”dan da öte bir önerme mahsulüdür. “Kendini bilmek” deyimiyle bayraklaþan bu önerme “benden öte bir beni” bulmaya kanatlanýr Yunus dilinde.O “benden öte beni” bulamayanlardýr ekseriyetle “insaný” üzenler, ezenler, kesenler..

Mevlânâ gibi gönül kahramanlarý vardýr da hayatýmýzdaki yerleri çoðu zaman gündelik keyiflenmelerimizin çilingir sofrasýna bir meze olmaktan öte gitmez.Mevlânâ þöyle demiþ..Mevlânâ olsa bunu yapardý…Mevlânâ’nýn bizim için var olduðunu, bizim içimizdeki “ öte beni” bulmaya yardýmcý bir rehber olduðunu unuturuz çoðu zaman.Doktorun önündeki hasta rolünü beðenmeyiz, alçaltýcý buluruz da tüm dünyaya reçeteler yazmaya koyuluruz periþan hâlimizle.Kendi amansýz hastalýklarýmýzý, þüphelerimizi, günâhlarýmýzý unutarak yaparýz bunlarý..Birisi çýkýp da “önce kendi eksikliklerini düzelt” dediðinde çýldýrýrýz, köpürürüz, saða sola saldýrýrýz.Aslýnda bu hareketlerimizle hastalýðýmýzý bir kere daha ortaya koymuþ oluruz, kabul etmediðimiz hastalýðýmýzý..

Týp bölümünde okumadan ameliyat yapma hevesine kapýlmak da ne oluyor?Hangi yürek bu diplomasýzlýðýmýzla kendini bize teslim eder ki?Kandýrdýklarýmýz da komada zâten.Ýþte yüreklerini tedavi ettiðimizi sandýðýmýz oðullarýmýz, kýzlarýmýz, âilelerimiz..Her taraftan feryatlar yükseliyor.O halde insanlýk doktoru Mevlânâ’nýn þu öðütlerini dinlemenin, þu reçetelerine uymanýn zamaný geldi de geçiyor:

“Her biri “Musa’yým” diye elinde âsâ; ahmaklara “Ýsa’yým” diyor

Âh o günden ki doðru kiþilerin doðruluðu senden deneme taþýný isteyecekler.

Sonuçta gerisini üstâda sor; yoksa ihtiraslý kiþiler tamamen kördür, dilsizdir.

Her þeyi istedin, hepsinden geri kaldýn; bu ahmak sürü, kurtlarýn avýdýr.

Bir sûreti dinledin, tercüman oldun; papaðan gibi sözünden habersizdin “

Ýþte doktorun reçetesi.Kendimizden öte olan kendimizi, aslýmýzý keþfettiðimiz gün rûhi hastalýklarýmýzýn þifa bulacaðý gündür..O gün, kinlerin, nefretlerin, savaþlarýn ve bütün zulümlerin biteceði gündür..Önce kendi kusurlarýmýzý gördüðümüzde, onlara düþmanlýk ettiðimizde kavga edecek, silah çekecek baþka düþman bulabilir miyiz?

“Ben Merkezcilik” -Ego Centrism- hastalýðýna yakalanmýþsak, kendimizi bir Tanrý gibi görmüþ olacaðýz ki, o halde her sözümüz, düþüncemiz de kutsal yasa olacak..Kusurlarýmýz da tartýþýlmaz tabular..Vay onlara laf atanlarýn hâline!Ýþte bu hastalýðýmýzdan kurtulmak için, bencilliðimizden “benden öte beni bulma” diyarýna sevgiden, duadan, iyilikten þeffaf köprüler inþa etmemiz gerekiyor..Bunun için de Mevlânâ’yý bir kere daha dinlemeliyiz:

“Ey gönül!Kin ve nefretten temiz ol; o zaman Elhamd –Fâtiha- oku, çevik ol.

Dilde Elhamd ve içte nefret olmasý, dille aldatma ve hiledir.

O zaman Hak buyurmuþtur: “Ben görünüþe bakmam, içe bakarým.”

MESNEVÝ’DEN DAMLALAR

Allah nereyi isterse cehennem yapar.Yüksek semayý kuþa tuzak yapar..

Diþinden de aðrýlar çýkarýr, “Cehennem ve ejderhadýr” dersin.

Veya aðýz suyunu bal eder, “Cennet ve cennet giysileridir” dersin.

Kaderin hükmünün gücünü bilmen için diþinin dibinden þeker meydana getirir.

Öyleyse diþinle günahsýzlarý ýsýrma; sakýnýlamaz darbeyi düþün..

…………………………………………..

Yað ayranda yok gibidir; ayran, varlýkta bayrak açar

Sana var görünen kabuktur; sana yok görünen, asýldýr.

Ayranýn yaðý alýnmamýþ ve eskidir; almadýkça býrak, harcama onu.

Haydi!Bilgiyle onu elden ele döndür de, gizlediðini göstersin.

Çünkü bu fâni, bâki –sonsuz- olanýn delilidir.Sarhoþlarýn yalvarmasý, sâkinin -þarap sunanýn- varlýðýnýn delilidir..

Mevlânâ Celaleddin-i Rûmi


FERYAT VE UMUT

Bir feryat senfonisi
Hayat dediðin
Islak bir bakýþta
Kalakalmak öylesine

Kan renginde
Bir ýrmak akar
Her ânýn dehlizlerinden
Hücreler yýkýldýkça
DNA’lar çýldýrýr
Ve ecel yakalar
Her avýný þakaklarýndan

Aðlasan da bir gülsen de
Âkibet
Býrakývermek tüm bedenini
Yavaþ yavaþ
Topraðýn baðrýna
Sarýlmak
Bakterilerine arzýn
Cesetçesine
Çürümek
Oynaþýrken
Böceklerle

Umudun varsa
Fýþkýrýrsýn
Her baharda
Açýlan güllerle
En can alýcýsýndan
Bir râyiha göðsünden
Emilirsin
Kelebeklerce

Umudun varsa
Ölmemiþsin çünkü
Çünkü yok olmamýþsýn
Düþüncelerin cevelanda
Enerji enerji akmaktasýn
Bir yerde, bir gökte
Uçmaktasýn

Sevdiklerin
Þen þakrak
Ýstikbal ederler
Þeffaf ruhuna
Anýlarýn tutar
Atomlarýnýn ellerinden
Her gece kabrinde
Akarsýn
Varlýk varlýk
Esersin özleyenlerin
Sensiz uykularýna
Rüyalarla
Ilýk ýlýk
Umudun varsa

Umudun varsa
El ele tüm kâinatla
Þeb-i Arus oynarsýn
Bir diriler ayininde
Rakkaselerle
Yaþam yaþam
Kaynarsýn

Umudun varsa
Ölsen de
Sen de varsýn
Bir sonsuz âlemde
Mevlanalarla
Yunuslarla
Sonsuza dek yaþarsýn

Umudun varsa...

Oðuz DÜZGÜN