Çocuklar kadýnlardan doðar.

Çocuklar vardýr, hem kendi kendilerini hem de annelerini büyütürler.

Hayat her kadýna annelik baðýþlamýyor, her doðuran kadýný da anne kýlmýyor.

Bunu bilmeyen bir kadinsin sen anne!

Sana beddua etme demiyeceðim ama beddualarýný duymamasý için allaha yalvarýyorum.

Söylediklerine piþman olmaný istemiyorum.

Seni þimdiden baðýþladým, bunu bil.Kardeþlerime ve bana, memelerinden emzirdiðin sütün hatýrýna seni baðýþlýyorum.

Haklýsýn anne, evet hayat bir yangýn yeri, ama o yangýna tek sen düþmedin, bak bu yangýnda bir evladýn yanmakta ve sen o ateþe dönüp bakmýyorsun bile.

Unutma, ben o ateþe senin için girdim, nereye gidiyorsun þimdi bensiz?

Canýn saðolsun, git anne, ben seni baðýþlýyorum.

Senin sözündür „ sizi ben doðurdum", ne kadar da bilgesin be anne, bir tek ögrenemediðin,

bu can allahýn, senin deðil anne.

Annelik görevlerini yerine getirmiþ bir kadýn olarak ne kadar da gururlusun, gururun kýrýlmasýn diye savaþýyorum anne, bunu bilmesen de olur.

Kaným senin için aksýn anne, yeter ki sen beslen ve aç açýk kalmasýn o yüksek mertebe

gururun, sen benim yaþamam icin yeminlerinden sakýn vazgeçme anne, ben yaþamasam da olur. Çocuklar vardýr, anneleri için ölürler, bazý anneler de yaþamaya yeminlidirler, yaþatmaya deðil. Senin hayat hikayende evlatlarýn yer almasa da olurdu.

Sen ve hayat elele çok mutlu olurdunuz, sanýyorsun. Seni yalnýz bir kadýn olarak tanýmak isterdim. Göðsünde bir bebecik barýndýrmamýþ bir kadýn olarak. O zaman hayata nasýl bakardýn anne, sen bunu hiç düþünmedin biliyorum.

Ben seni çok düþünüyorum anne. Sana kýyamýyorum, dilini kesemem anne, sözlerin varsýn beni yaksýn.

Tek özürün yaþamamýþlýðýn diyeceðim ama onu da diyemiyorum. O kadar çok yaþamýþlýðýn var ki, baþka yaþamlar olabileceðini hayal bile edemiyorsun, sen ve yaþamýn, sen ve yaþamýn,

her yaþamýn ve her insanýn pergeli ve cetveli olmak zorunda, yaþamýþlýðýn cok anne, doðrularýn çok ve yanlýþlarýn da çok, görmediðin yanlýþlarýn çok anne, hayal bile edemiyeceðin kadar çok, artýk sen bunu bilmesen de olur, ben seni baðýþladým anne.

Çocuklar kadýnlardan doðar.

Çocuklar vardýr, hem kendi kendilerini hem de annelerini büyütürler.

Üstümde ayak sesleri, eziliyorum. Birileri beni durmadan tekmeliyor.

Bir kapý açýlýyor, gözlerime ýþýk doluyor, arkamdan birileri adýmý söylerken, birileri beni içeri alýyor. Sevgi bahçesine giriyorum.

Benim gibi binlerce çocuk var burada, annelerine kýyamamýþ.

Sen yaþa anne, ben ölüyorum.

Ama hiç önemli deðil, nasýl olsa cennet senin ayaklarýnýn altýnda.

Yakana taktýðýn gülde, evladýnýn kaný var, sen bunu bilme anne.





Cennetin, senin ayaklarýnýn altýnda olduðunu sana öðretenlerin bir bildikleri vardý ki;

sana bu gerçeði söylemediler.

Cehennem senin dilinin altýnda, bunu ben biliyorum.

Sen bunu bilme anne!