*
„ Bu ülke benim mi ? Belki. Ama ben, ben onun deðilim. Ayaklarým
buranýn otlarýnda, ama uzak otlarda koþup oynuyor tüm düþüncelerim.
Denizler ötesini düþlüyoruz ikimiz de, ama sizin için denizler ötesi burasý,
benim içinse orada, uzakta.“

Aldýn beni sustuðum yerden, konuþmayý unutmuþtum, þimdi bana dilimi soruyorsun.
Bu konuþan benim dilim mi? Dil benim, ama sözüm içimde ve sessiz,
söyleyemiyorum, sözüm orada, benim sustuðum yerde, sözüm uzakta.

**
„ Benim için denizler ötesi, Toulouse´dan yana, annemin çaðýran sesi, çocuk
gülüþlerim orada yankýlanýyor hálá.
Bir kedinin peþinde, yalýnayak koþtuðumu anýmsýyorum, taþ döþeli bir yolda.
Kedi küçüktü, kimbilir, yaþýyordur belki ve beni anýmsar.
Hayýr, ölmüþ olmalý, ya da unutmuþtur, týpký yoldaki taþlarýn unuttuðu gibi.
Ben çocukluðumu anýmsýyorum, ama çocukluðumun dünyasýnda her þey unuttu beni.”

Benim icin konuþmak, o kýþ gecesinden bu yana buzlu bir camýn ardýnda donan çýðlýðým,
yol kenarýna býraktýðýmýz þiþede giden muhabbet.
Bir kadýnýn içimde, soyunarak ýsýndýðýný anýmsýyorum, ak çarþaflarýn ortasýnda.
Belki zamansýz çiçeklenmiþti, kimbilir, içimdeki sevincin bir kökü kalmýþtýr.
Yaz geçti, kurumuþ olmalý, ya da solmuþtur, týpký bedenden kanýn çekilisi gibi.
Ben kokunu hatýrlýyorum, ama kokularýn içinde benim kokum unutuldu.

Yaþadýðým aþk soluk alýp veriyor içimde, ama ölü bir yürek taþýyorum ben.
Bir adam sizi düþünüyor.
Bir adam sizi düþünüyor ara sýra yaþamaya çalýþtýkça.
Ölü bir ozandýr o, yazdýðý „Sen“ þiirini þimdi siz hatýrlamazsýnýz.

Bir adam sizin yaðmurda düþündüklerinizi düþünüyor.
Siz onu duymazsýnýz.

Nereden çýktý þimdi?
Ne yapmaya çalýþýyor?
Gerçekler yüz göstermeye baþlýyor. Derin yaralarla deþilmis bedenimin sýzýsýný
duyuyorum.Benden söz ediyor. Anlattýðý þey benim.
Ayrýlmýþ yara uçlarý arasýndan kan sýzýyor.

“Ellerimi bulamýyorum, yardým edin bana.”

Ýyi ki bulamýyorum, tutunmak isteyebilirdim.
Bu düþler, sakýncalý düþler.
Nereden çýktý þimdi?
Ölü bir yüreði yeniden canlandýrma hayáli, adi üzerinde hayál.
Gerçekte ben diye bir insan yok.
Gerçekte sen diye bir insan da yok.
Kalmadýk.

Yaþadýðým aþk soluk alýp veriyor içimde, ama ölü bir yürek taþýyorum ben.
Ýçinde bulundugum durumun adý „Aþk Hastalýðý“.


* / ** Uzaktan Aþk – Amin Maalouf