Bir ceviz aðacý vardý,
Altýnoluk’ta…
Akþamcýydý benim gibi,
Gece yarýsý konuþurduk onunla..
Bir tek o anlardý beni,
Dinler dertleþirdik ikimizde..
Onunda derdi benim gibi,
Yalnýzlýk çekiyordu besbelli..
Kadehimin sesini duyuyorsan ceviz aðacý,
Senin için içiyorum bu gecede..
Öyle bir kaplamýþsýn ki gökyüzünü,
Güneþi müsaade etmiyorsun güllere..
Kurutmuþsun,soldurmuþsun çiçekleri..
Saklýyorsun yýldýzlarý benden geceleri,
Sen ceviz aðacý, biraz bencilsin belli…
Bir ara kýskandýðým olmuþtur seni,
Seninle bir gece yer deðiþtirelim
Ceviz aðacý.
Bir kerede sen bak aþaðýdan yukarý..
Gör kendini,
Öyle heybetlisin ki,
Umursamýyorsun kimseyi besbelli..
Böbürleniyorsun, kendini beðenmiþsin,
Yapraklarýndan , meyvelerinden belli.
Sen ceviz aðacý,
Benim gece yarýsý,
Bencil, kendini beðenmiþ arkadaþým,
Gün doðmak üzere,
Son yýldýzý da gönderdik seninle,
Ayýn parlak ýþýðý da kayboldu,
Bak bardaðýmda boþaldý,
Þiirlerimiz, sohbetimiz de bitti,
Uyku mahmurluðu düþtü gözlerime,
Her gece bilirim buradasýn, görüþmek üzere,
Ýyi uykular ceviz aðacý…