Boþ bir fanusta geçti ömrüm. Etrafýmý saran yalancý hava kabarcýklarýna kanýp yýldýz diye süsledim düþlerimi. Kýsa aralýklarla zaman beni ben zamaný aldattým. Her yanýmda kapalý kapýlar ! umutlarýma örtülen.

Þimdi bir ince köprüdeyim, dengemi sana olan tutkumla saðlýyorum. Ayaklarýmda dermansýzlýðýn hýrýltýlý korkusu, geçsem diyorum / ah bir geçsem ! geriye bakmadan saçlarýnda dalgalanan rüzgârlarýn fýrtýnalý denizlerini.

Yok, geride martýlarýn kol gezeceði bir sahil. Darmadaðýn ve yorgunluðun eþleþmiþ dürtüleri saklý
yangýnlarýn dinmediði topraklarýmda. Dursam ve bir adým geri gelsem yanacaðým biliyorum .Seni görmeden sana gelmekte yangýn ! bunu da biliyorum / korkuyorum.

Sorgularým kendimi yoklamanýn en güzel yolu. Aynalara küsmüþ göz torbacýklarýnda, riyakar bakýþlara aldanmýþlýðýn þiþkinliði beliren bir yüz. Çizgiler hep yatay, derin ve belirgin. Alnýmda sýkýntýlara depo olmuþ bir birine teyet geçiþler saklý. Ne yapsam silemiyorum ! seni sevdim de desem düþünüyorum. Sevmek bir yeni çizgi daha mý bilemiyorum / korkuyorum.

Bazen kitaplar dolusu þiirler dolanýyor dileme. Hepsini bir baþka okuyorum. Yazdýklarýma sen kokan yanlarýyla bakýyorum. Satýrlarýmda iþlenmiþ oya gibisin. Bu, yolun sonunda ardýna kadar açýk, kapýsý olmayan bir eve koþmak gibi bir þey. Yol bitse de hüsrana uðrasam diyorum.Hep boþ sarýlýþlar, boþ camlar, boþ odalara bakmanýn ön yargýlý egoizmi, biliyorum ! yine de korkuyorum.

Ceplerimde acabalarla biten binlerce soru. Yükü belli olmayan bir gemi gibi, rotasýz denizlerde dalgalar boyu savaþlar veriyorum. Bitse bu hengame ya batayým kör kuyularýn dipsiz uçurumlarýna
yada ýssýz sahillerde karaya vursun ! deryayý taþýran göz yaþlarým. Aðlayýþlarým sebepsiz yaðmurlarý andýrsa da, nehirlere karýþýp sana akýþýn son noktasý ! bereketli dudaklarýn deltasý olsun istiyorum.
Çaðlayan düþüþler bekliyor beni biliyorum / korkuyorum.

Geceler boyu lacivert umutlar satýyorum hayallerime, mavi benim için pahalý. Özgürlüðü senin rengine boyamak, asýp uçurtmalarýn kanadýna semaya salmak, ulaþýlmaz. Uzak diyarlarda yeþil örtüleriyle rengarenk çiçekli basmalarýn yorganlarýna sarýlý, ceylan gözlü bakýþlar var biliyorum. Karanlýðýn içinde kedi gözlerden yansýyan ýþýkla, adsýz bu memleketi arýyorum. Küf kokuyor sokaklar, þarabýn gazabýna uðraþmýþ deli saçmasý çirkef yüzler görüyorum. Saçlarýnda ihanet asýlý kadýnlarýn boþ bakýþlarý arasýndan süzülüp, beyaz gömleðime deðmeden kýrmýzý ojeli týrnaklar bulamam seni ! hazin gerçeklere kýzýyorum.

Parmaklarým titriyor, yanlýþ bedenlere deðen ellerim yangýn yeri. Avuçlarým da azap gülleri açýyor.
Yalancý öpüþlerle seviþiyorum, Sünni kokular doluyor ciðerlerime, hiçbir ten de seni bulamýyorum.
Sigaram kurtuluþum oluyor, duman duman temizleniyorum. Vücuduma sinmiþ yabancý ter, yýkanýþlarým bir sonraki geceye kadar biliyorum. Sen olan yaklaþýk bir ten arýyorum, ruhumu satýyorum parayla kurulan düþlere. Ne kendimden ne annemden senden utanýyorum.

Masumiyetin zerresini bulma umudu ! çoðalýþlarýma tohum olacak tek bir tane. Sana yeniden doðuþum filizlenirken uçurumlarýn yamaçlarýnda, sattýðým ruhumun ocaðýna incir aðacý dikip
çökertiyorum direkleri sen olmayan bu çatýyý.

Yýkýntýlar içinden saðlam çýkma telaþý bu biliyorum. Ne yapayým koca bir dað çökmeden üzerime, yeni bir dað olmuyor gururum. Kaybediþlerimin yegâne sebebini gömüp ! harabe bedenimin mezarlýðýna, yeni kaybediþlere yelken açan yanýmý asýyorum mendireðe. Gururum hep önde / sen demiþtin hatýrlýyorum. Gururundan utanan tek insan benim þimdi ! bunu da biliyorum.

Bir çiçektin sen ! yanlýþ saksýya dikildin. Güneþin sandýðýn bakýþlara yüzünü çevirdin ! soldun

Levent Saral