Merhaba tam da "belgesel olsa da izlesek" derken bu yazýyý gören ve çok sevinen okurlar. Bildiðiniz gibi Ömer Seyfettin diye biri vardý ve kendisinin, Diyet isminde bir hikayesi... Kýsaca toparlarsak; bir adam var, bu adam þeriat kurallarýna göre kolunun kesilmesini gerektiren bir suç iþliyor. Yine þeriata göre, para öderse kolunu kurtaracak. Fakat parasý yok. Bir kasap (Sýrp Kasabý olabilir) onun yerine diyetini ödeyip adamý kurtarýyor. Karþýlýðýnda da yanýnda çalýþtýrýp her istediðini yaptýrýyor. Sürekli kafasýna kakýyor iyiliðini... Sonunda adamýn canýna tak ediyor ve satýrý kapýp kendi kolunu kesiyor. "Al da diyetini k*çýna sok!" diyip gidiyor. Ömer Seyfettin ise "k*çýna sok" kýsmýný siliyor yazdýktan bir süre sonra, ayýp olur diye...

Ýþte bu konuya benzer bir durum, özelde ÝNSAN ve genel olarak MEMELÝ denen türün ortaya çýkýþý sýrasýnda yaþanmýþtýr. Dünyaya meteor çarpmýþ ve o sýrada hakim tür olan Dinazorlar ölmüþtür; Önce Atmosfere yayýlan gaz ve toz nedeniyle bitkiler, ardýndan bitki yiyen otçul hayvanat ve tabi ki onlarý yiyen Jurassic Park oyuncularý... Hepsi silinmiþtir.
Ama o sýrada, en büyüðü bir fare boyuntunda olan memeliler hayatta kalmýþlar ve bugün gezegenin hakim türü olmuþlardýr. Ama nasýl? Cevap þaþýrtýcý; O sýrada hayatta kalan ve muhtemelen biz gittikten sonra da uzun süre yaþayacak olan BÖCEKLER!
Dinazorlar, yiyecek kaynaklarý tükenince ölmüþtür. Ama küçük memeliler, böcekleri yediði için yani onlarýn dayanýklýlýðý sayesinde paçayý kurtarmýþtýr. Yiyecek kaynaðý olan böceklerin kurtulmasý sayesinde besin pramidinin bir üst basamaðýndaki memeliler de kefeni yýrtmýþtýr.

Kurduðumuz medeniyeti ve tür olarak dünya üstündeki hakimiyetimizi böceklerin dayanýklýlýðýna borçluyuz. Gerçi bilimadamlarýna ve böcekten iðrenmeyen bir kaç bilimkadýnýna göre hali hazýrda sayýsal olarak baþat tür hala BÖCEKLER dir ve her zaman böyle olacaktýr.
Peki bugünkü durumunun Ömer Seyfettin`in hikayesi ile benzerliði nerede? Nerede olacak her yerde! Aynen DÝYET hikayesinde olduðu gibi böcekler sanki yaptýklarý iyiliðin farkýndaymýþ gibi hep etrafýmýzdalar ve bizi rahatsýz ediyorlar. Yaptýklarý iyiliði baþýmýza kakýyorlar.
Biz de onlarýn baþýna kakýyoruz. Kimi zaman terlik kakýyoruz, kimi zaman sineklik... Ama onlar gelmeye devam ediyorlar.

Bizim içinde bulunduðumuz durumun, hikayedeki adamýn durumundan tek farký, bizim bu durumdan kolumuzu kesip kurtulamamamýz. Zira sadece kolumuzu deðil tüm varlýðýmýzý onlara borçluyuz. Belki de bu noktada dinler ve öldükten sonraki hayata inancýmýz bizi teskin edebilir. Sadece bizim olduðumuz, böcekten arýndýrýlmýþ bir ahiret, tek kurtuluþ gibi görünüyor. Çünkü bu dünyanýn görünürdeki en aktif türü biz olsak da aslýnda Ömer Seyfettin`in hikayesindeki kasap çýraðýndan farkýmýz yok.