Perdeler, Perdeler…
Buðulu camlara yapýþmýþ binlerce yaðmur damlasý, kuruyuncaya kadar öylece duruyorlar.
Boþluðumdan iðneleyici sözler seçiliyor. Gibi gibilerle ‘’yeter’’ oyunu oynamaktan ses gelmez oldu Dünyadaki varoluþumdan. Soluðumu duyup da, ne yapacaðýmý bilmez oldum.
Almaya çalýþýrken geri yapraklarýmý, avuçlarým terler oldu. Buðularýn sýcaðýný göremiyorum artýk. Hislerim, kimbilir kimlerin sakladýðý kaybolmuþ þehirlerde kaldý. Kayboluþlarýný izlerken, arkalarýndan doya doya son birkez bakmayý unutmuþum. Unutmamam gerekenleri yutmuþ, benzimin sarýsýný soluyup durmuþum.
Týrnaklarýmda garip siðiller çýkýyor.
Aynalarda ne önümde ne de arkamda görünen var. Nerede bunlar? Soru iþaretlerini dillere kim çýkarttý? Deniz köpüklerinin sesini duymaz oldum. Fýsýltýlarýmýn hisleri dallara tutundu, bozuldu. Sevgimi, yerini hatýrlamadýðým derin dipli karanlýk kuyuya serpiþtirip, üzerini çýðlýklarýmla, saç tellerimle, kokumla, terimle, yaþýmla, gözyaþýmla, boðazýmda saklý binbir sözcükle kaplayýp da, mumyalamýþým.
Þimdi ekþi kokusu yayýlýyor yavaþ yavaþ yaþamýmda. Rahat uykularýmdan uyandýran kokusu..
Yaþamýmda bir saklý küf, küf ki beynimin bilmemneresinde… Ses duymuyorum. Çýnlamalar yankýlarýmý susturdu. Tadýmý, kokumu silmiþim.
Yeniden çizemiyorum…