"- Ne tür kadýnlardan hoþlanýrsýn?
- Benden hoþlanan kadýnlardan..."

- Hazýrcevaptýn.
- Ve senden hoþlanýyordum!
- Suratýna dikkatli dikkatli bakmýþtým. Kendine bu kadar güvenin var mýydý gerçekten, yoksa güven kazanmak için mi böyle kendini beðenir gözüküyordun?
- Olduðundan daha iyi görün, sonra da göründüðün gibi ol...
- Sürekli etrafýmda dolaþýyor ama yanýma gelip tek kelime etmiyordun. Hiç tanýþamayabilirdik, hiç, düþünsene.
- Sýkýlýyordun.
- Sýkýlýyordum, hoþlanýyordum. Hoþlanýyordum, sýkýlýyordum.
- Hep gittiðiniz bara gelir, seni arardým.
- Beni iyi görebileceðin bir yere geçerdin.
- Senin beni iyi görebileceðin bir yere...
- O gün bir anda yanýmda durur bulmuþtum seni.
- Ben de sonradan fark ettim. Çok kalabalýktý.
- Ne yani! Tamamen rastlantý mýydý?
- Evet! Ýnanmýyorsun!
- Aslýnda inanýrým. O kadar yakýnlaþman normal deðildi.
- Bir saniyede aðzýmdan çýktý o laflar. Bir baþkasý konuþuyormuþ gibi. Bir saniye daha gecikseydi...
- Üç yýl ve bir saniye!
- Nasýl tanýþacaðýmýzý hayal ederdim. Senaryolar kurardým. Hareketleri, mimikleri bile düþünürdüm. Sonra suskunluklarý... Küçük çaplý tiyatro oyunlarý! Nasýl hayal ettiðim gibi oynanabilirlerdi ki...
- Fazla düþünüyordun.
- Fýrlamanýn teki olmak isterdim...
- Ama canayakýndýn.
- Burnu havada!
- Zeki...
- Ama kurnaz deðil!
- Tanýþtýktan sonra tüm güvensizliðin kayboldu, harika bir þeye dönüþtü. Sýrýtmýyordun, sýcak sýcak gülümsüyordun. Atýlmýyordun, köþene davet ediyordun. Suratýma baðýrmýyordun, tüm dünyaya fýsýldýyordun. Kendini ortaya koymuyordun ama her yerdeydin. Kader gibiydin! Bu kadar kendine güven, güven veriyordu. Nereye istersen gelirdim. Geldim...
- Ya ilk günlerden, aylardan sonra... Güvensiz olduðun durumlarý da hatýrlýyorum. Vazgeçmeye yeltendiðin, karamsarlýða kapýldýðýn...
- Tartýþmalara baþladýk.
- Hiç bir yere varmayacaðýný baþlarken bildiðimiz aðýz dalaþlarý.
- Sen zekanýn kabul edilmesini istiyordun. Daha da fazlasýný, yüceltilmesini. Bunu þart koþuyordun.
- Bu yüzden mi zekamý yadsýyordun?
- Bazen aþaðýlýyordun!
- "Senden bana geçen entelektüel bir þey yok." Hatýrladýn mý? Bunu diyen sendin.
- Sadece seni kýzdýrmak için söylemiþtim...
- O an bunu anlamak güç!
- Karþýma içinde kaybolduðum ikilemler çýkarýyordun. Bugüne kadar karþýlaþmadýðým bir þeylerin varlýðýný hissediyordum sende. Baþ edemeyeceðim, gerilerinde kalacaðým bir þeylerin. Aptallaþýyordum. Ben de varým, demek istiyordum.
- Zayýf noktalarýnýn adýný koymak istiyordum. Zaaflarýnýn...
- Kendi gücünü ispatlamak için?
- Güçsüzlüklerinin üstesinden gelmek için...
- En zayýf noktam sendin!
- Bana göstermeye çekindiðin yönlerini. Kendine bile göstermediðin belki.
- Böyle mi âþýk ediyorsun?
- Bu yüzden mi âþýk oluyorlar!
- Ne demiþtin demin kendin için? Burnu havada...
- Baþta canayakýn gelenin sonradan can yakmasý ne ilginç deðil mi?
- Yine de kötü bir insan olduðunu düþünmüyorum.
- Ya sana vurduðum o gün?
- O hariç! Ýnanamýyorum! Beni dövdün!
- Beni köþeye sýkýþtýrmýþtýn.
- Yerlere yatýrýp sürükledin, boðmaya kalktýn.
- Gitmeni istiyordum ama gitmiyordun.
- Lenslerim yýrtýlmýþtý.
- Sana vurduðumda, ellerim boðazýný sýkarken kendimi görüyor, ne yaptýðýmý fark edebiliyordum. Durmak ya da devam etmek elimdeydi. Ve bilinçli bir þekilde devam etmeyi seçiyordum.
- Bilinçli mi!?
- Gitmeni saðlayabilmek için vurmuþtum. Git dediðimde gitmediðin için!
- Tokat yiyip nasýl gideyim!
- Üzerime gelmeseydin, beni tahrik etmeseydin...
- Boðazýma sarýlmýþtýn!
- Ama sonra býraktým. Yine gitmedin. Beni kadýn döven bir erkek olarak suçlamaya baþladýn.
? Sense gülmeye baþladýn.
- Aldýrmazmýþ gibi davranmaya karar vermiþtim.
- Hep yaptýðýn gibi... Sinir bozucuydu!
- Yiyecek bir þeyler getirdim. Sininin üzerinde sakin sakin yemeðe baþladým.
- Benimle ilgilenmiyordun. Laflarýma alaycý karþýlýklar veriyordun. Dalga geçiyordun!
- Geldin ve tekme vurdun siniye! Yemekler yere döküldü.
- Ayaða kalkarkenki suratýný hatýrlýyorum.
- Kaçmaya çalýþtýn.
- Yere yatýrdýn...
- Seni çýrýlçýplak soymak istedim. Üzerindekileri yýrtmak... Nedenini bilmiyorum! Seni utandýrmak, acizliðini göstermek için belki. Belki de kendimi kurtarmak için. Seni çýplak görseydim yaptýðýma devam edemezdim belki de. Etine zarar vermezdim. Bu kadar acizken yapacaðýn tek þey gitmek olmalýydý, gururunu kurtarmayý bu kadar ýsrarla denemenin bir yararý yoktu. Hem iþe yaramýyordu, hem de git gide daha fazla zarar görüyordun. Gitmeliydin ve gitmiyordun. Seni tekrar býraktýðýmda bu kez gittin... Neyse ki gittin. Bana kendini dövdürdün sonra da gittin.
- Gerçekten böyle mi düþünüyorsun?
- Bu düþünebileceðim en iyimser þeydi ve baþka açýklamam yoktu. Baþka çarem... Birkaç gün sonra geçecek bir çýlgýnlýk yaþýyordun. Ya da hiç ümit yoktu çünkü tam olarak delirmiþtin. Birkaç gün sonra duruldun. Çýlgýnlýðýn geçmiþti.
- O geceden sonra seni gördüðümde nefretimi taþýmadýðýmý fark ettim. Bu beni þaþýrtýyordu. Beni dövdüðün için sana yeterince kýzamadýðýmý düþünüyordum, özür dilemek bir yana kendini haklý çýkarmaya çalýþman ve bunu baþarýyor gözükmen beni rahatsýz ediyordu ama sanki etkiliyordu da.
- Hayat kendi kendini haklý çýkarma sürecidir.
- Bunlar sadece felsefe falan deðil, deðil mi? Aynen böyle yaþýyorsun. Seni kadýn döven aciz bir erkek olarak suçladýðýmda, o gece ben de en az senin kadar dayak yedim, demiþtin ve bunun için özür dilememi istemiþtin, düþünebiliyor musun?
- Kendini bu kadar sevmeseydin seni bu kadar sevmezdim, demiþtin.
- Önceleri hep senin yükünü taþýmak zorunda kaldýðýmý düþünüyordum... Sonradan...
- Ben de seni sýrtlamýþtým!
-...sonradan anladým ki sýrtýma yüklediklerin tüm çekiciliðinmiþ! Senin için uðraþmamý, senin yoluma çýkarttýðýn zorluklarla savaþmamý saðlayarak, sana âþýk olmamý çok kolaylaþtýrdýn.
-Bana âþýk olduðun için zorluklarýma katlandýðýný düþünüyordum.
-Ve benim sana âþýk olduðum gün senin bana ilgin azalmaya baþladý, çünkü artýk sana hiçbir zorluk çýkaracak durumda deðildim. Zorluklarýna karþý koyacak durumda da deðildim. Sana istediðin bir þeyi veriyordum ve baþka bir istediðini vermekten de giderek uzaklaþýyordum. Hep çevrende dolaþan ve sana giderek daha fazla âþýk olan kadýn oluyordum ve böylece bana âþýk olmana engel oluyordum.
- Sana hiç yalan söylemedim.
- Keþke söyleseydin! O zaman bu kadar kararsýz kalmazdým. Seni terk edebilir ya da affedebilirdim.
- Bana âþýktýn, biliyordum, ama yine de affetmeyebilirdin. Bilirsin, sevmeyenler devam ettirir de, sevenler ayrýlýr! Yalan söylemek bir yoldu. Bir arkadaþým o kadar doðallýkla tavsiye etti ki bunu. Þaþýrmýþtým. Onu seviyorsan yalan söyle, dedi. Hiçbir þeyi fark etmemesi için yalan söyle. Gerekiyorsa söyle. Onun iyiliði için söyle.
- Beni aldatmaya devam edecektin, üstelik yalan söyleyecektin ve iliþkimiz yürüyecekti, öyle mi? Aldatmaktan vazgeçmeyi düþünmedin.
- Aldatmama engel olamadýn! Zaten iliþkimizi esas bitiren senin aldatmandý.
- Senle ayrýlmýþtýk.
- Bir hafta geçmiþti! Sadece bir hafta!
- Seni unutmam gerekiyordu.
- Tüm iliþkimiz boyunca beni o kadar suçladýðýn þeyin aynýsýný kendin yaptýn. Benim seni aldatmamam gerekiyordu, senin beni aldatman deðil.
- Hep diðer iliþkinin bitmesini bekledim... Güçsüz düþtüm... Beni yýprattýn, sonra da güçlü olmamý bekliyorsun.
- O eski sevdiðim kadýn deðildin artýk. Sanki geçmiþimizi deðiþtirmiþtin! Dönüp de benimle sonsuza kadar kalacaðýn konusunda sözler verdiðin, yeminler ettiðin o gece... Bembeyaz bacaklarýna bakmýþtým... Daha önce hiç o kadar baþtan çýkarýcý gelmemiþlerdi sanki. Baþtan çýkarýcý ve yabancý... Baþkasýnýn...
- "Sevgilimsen hâlâ, beni aldattýðýn için seninle olmam." demiþtin... Ve benimle oldun!
- Çünkü sevgilim deðildin artýk...
- Sana dönmüþtüm. Hiç gitmemiþ gibi...
- Bir kez gittiysen... Seni istiyorum, sadece seni istiyorum, diye fýsýldýyordun seviþirken. Sadece seni!!! Sence bir aþk ilanýydý bu, bence ihanetinin belgesi...
- Beraber olduðum adamý tanýmak istemiþtin.
- Onun beni tanýmasýný istemiþtim...
- Senden nefret ediyordu.
- Böyle mi söyledi?
- Sana hayrandý. Çünkü ben sana hayrandým.
- O zaman neden?..
- Senin bir zamanlar sevgilim olman onun gözünde beni bir kat daha deðerli kýlýyordu, benimle olarak da seni aþaðýlýyordu. Belki de kendini senin yerine koyuyordu... Belki de esas derdi seninleydi.
- Senin derdin benimle olduðu için...
- Ya ona dönersem! demiþtim bir gün. Seni istemez ki! demiþti. Þuraya bak, demiþtim, rakibinin gururuna güveniyorsun! Gurur bir gençlik hastalýðýdýr! demiþti. Karaktersiz bir adam deðil.
- O da sana âþýk deðil. Deðil mi?
- Ya sen? Þu anki sevgiline âþýk mýsýn?
- Baþkasýna da âþýk deðilim senin gibi.
- Ne yapabilirim? Aþkým artýk bana âþýk deðil!
- Keþke sana âþýk kalabilseydim. Keþke bu kadar gururlu olmasaydým!
- Belki de aþk, her þeye raðmen hâlâ hissettiðindir... o en hoþlanmadýðýn þeyi yapana.