veda þiiri


seni bana sorduðum an
kaç anýyý tur yaptý belleðimde su yitik
kaç sýradaðý, kaç gece
göðsüme dizdim uyudum
kaç göðsümden / kaç gece
aþký emzirdi zaman
dilimin çekmecesi yine o küflü hüzün
ahh o biçimli bükülüþün
ahh o biçimli bükülüþün

içim bana kapan...

yaðmurlu bir sokaktým
gölgen benden geçerken
bedenimde o eski, teni yorucu talan
ve yüreðimi her gün
her yönden mahmuzlayan
o yatak þimdi bana
bak iltihap ateþi
bak iltihap ateþi

yüreðim þimdi kapan...

sözlerin ki aþkýmý perçinleyen çekiçti
al o asi ruhumu, koy aþkýn tezgahýna
vur bir daha vur, vur bir daha vur
ruhumun ikiz eþi, anladým ki avýndan
sorumlu deðil avcý
acýya akar ýrmak
anladým bitiþ acý
anladým bitiþ acý

gözlerim þimdi kapan...