Ýçimizdeki Mustafa Kemal

Kutsal þehir Thessaloníki (Selanik)'te bir güneþ doðdu. Bu güneþ kuþluk vakti Ýstanbul'da ýþýdý ve Samsun'a ulaþtý. Amasya, Erzurum, Sivas derken Ankara'yý aydýnlattý. Sonra Ýstanbul ve bütün Anadolu aydýnlandý. Bu Cenab-ý Tanrý'nýn bir lütfuydu. Ayný aydýnlýk hâlâ devam etmekte "gaflet ve delalet ve hatta hýyanet içinde..." bulunanlara raðmen.

Samsun'da, o “Bandýrma Vapuru”ndan bir Mustafa Kemal ve 19 kiþilik heyet inmedi. O “Bandýrma Vapuru”ndan bütün Anadolu indi. Bu ülkenin gerçek sahipleri indi. Þimdi Anadolu'ya daðýlmýþ olarak yaþamaktalar.

Bir gün bu insanlar vatan uðruna ölmeleri gerektiðini düþünürler, vatan buna ihtiyaç duyarsa, bu defa “Bandýrma Vapuru”ndan inmeyi beklemeden ölmeye yürüyeceklerdir, týpký 57. alayýn yaptýðý gibi.

Ne bu ülke kolay kuruldu, ne bu devrimler kolay yapýldý. Bunlardan vazgeçmek demek, kiþinin adýndan, ailesinden, namusundan vazgeçmesi demektir. Bir kereden çok þey olur, diyorum ben. Bunun tersini söyleyenler, kendi utançlarý içinde boðulacaklardýr hem bu dünyada, hem öbür dünyada Hakk'ýn önünde.

Evet, Anadolu'daki her onurlu insanýn içinde bir Mustafa Kemal yaþadýkça, bu ülke, bu devlet ve bu "...cumhuriyet ilelebet payidar kalacaktýr."

Doðum günün kutlu olsun paþam. Daha nice bin yýllara sizinle ve milletimizle...

19 Mayýs 19
Gölcük