Kuýtuluþ Parký... Havuz kenarý ve havuzda yüzen balýklar... Bir bankta oturuyorum.
Yoksulluk sýnýrýnýn altýnda kalan babamýn emekli maaþý yetersizliði ve hükümet tarafýndan emeklilerin hala fazla maaþ alýyormuþ muamelesi görmeleri yüzünden sinirle yere tükürüyorum. Simsiyah bir tükürük yere düþüyor, düþerken yayýlmaya baþlýyor: Önce ayaklarýmýn altýndaki yeri karartýyor, ardýndan karartý yükselmeye baþlýyor ve topuklarýmý, dizlerimi kaplýyor. Korku ve heyecanla yerimden fýrlýyorum. Ama faydasýz, karartý da ayný hýzla bedenimi kaplýyor. Daha doðrusu bedenim karanlýða gömülüyor. Karanlýk yükseliyor, ben alçalýyorum. Yüksek dað baþlarýna bakýyorum. Her þey, her taraf karanlýða gömülüyor. Karanlýk günýþýklarýný, bulutlarý yutuyor. Her þey bilinmezliðe bürünüyor. Baþlanýlan noktaya... Her þeyi baþlatan ben deðilim, bitiren de ben olmuyorum.
Bunca karanlýk. .. Yýllardýr içimde ... Bedenim sonsuz bir karanlýkmýþ meðer. Sonunda kendimi de içine alýp, bir ses, gizemli bir nefes býrakacak. Hiçbir þey de beni ...
Uzaktan kahkahalar duyuluyor. Çok uzaðým ... Sancýlarýn oluþumunda icra edilen bir musiki arkamdan geliyor. O ses... Eþlik ediyor musikiye. Baþýmýn etrafýnda daha da koyulaþarak. .. Ellerimle sesi yakalamak ve susturmak geçiyor içimden. Ellerimi sallýyorum baþýmýn çevresinde. Ellerim iki yana çekilip karanlýða yapýþýyor. Kurtulamýyorum ... Bacaklarým iki yana açýlýyor sonra. Yukarý çekiliyorum. Asýlý kalýyorum karanlýk boþluða. Kýpýrdatamadýðým kollarým, bacaklarým ... Gýrtlarýmdan kayýp çýkan, çýkarken ses tellerimi týrmalayan ve karanlýða yapýþýp yýldýzlaþan lacivert çýðlýk. .. Gözlerim kuduruyor, saðanak olup saçýlýyor yeþile meyyal. Ayaklarýmýn dibini süslüyor.
Kulaklarýmda bir akarsuyun baþýný dönemeçIere çarpmasýndan duyduðu acýyla iniltisi asýlý kalýyor. O biteviye ses ... Pahalý sevdalarýn ucuz yaþama iþlediði nakýþlar. .. Bir genç kýzýn göz nuruyla bitirdiði vahþet kanaviçesi ... Saçlarýmý okþuyor savaþ tanrýsý. Mitolojiler bedenime yýlan gibi sarýlýyor. Mitolojilerin aðzý açýk, benim kollarým. Acaba yüzüm ne halde þimdi?
Hayali bir dünya kurmalýyým. Ýmgelerle dolmalý her yaným. Onlarla yaþamalýyým. Nereden baþlayacaðýmý bilsem ... Çocukluðumdan mý, gençliðimden mi yoksa? Ter basýyor. .. Sýrýlsýklam oluyorum. Ter saçlarýmýn arasýndan yüzüme, oradan bedenime, ayaklarýma kadar uzanýyor. Devamlý terlesem; öyle ki, bedenimin tüm suyu çekiIse ve örümcekler tarafýndan içi boþaltýlmýþ kuru bir kabuk kalmýþ arý gibi olsam ... Kim bilir. ..
Ayaklarýným altýný usturayla kesseydiler. .. Yok, kesmese, derisini yüzseydiler. Terler yaralara hücum etseydi. Belki o acýyla kendime gelirdim. Kendime mi gelirdim? Ben kendimde deðil miyim? Ben ... Kendim ...
O ses ... O'nun sesi ... Beni çaðýrýyor. O da benim gibi anlaþýlan. Üç adým ötede. O da beni görmüyor. Sesleneyim ... Burada olduðumu anlasýn. Belki de korkuyordur.
Olamaz ... Sesim... Sesimi yitirdim. Sesim, gözlerim, kulaklarým ... Ses falan yok sanýrým.
Kulaklarým, gözlerim ellerim, ayaklarým ... Her þey ihanet ediyor. Terk ediliyorum ... Azalarým da sahip çýkmýyor bana.
Þimdi anlýyorum; onu yitirmekle baþladý her þey. Aralýklý yoklayan unutkanlýk da bu azalmanýn bir davetlisiydi. Koþuþan bulutlar, donuk bakan güneþ, yýldýzlarýn yaklaþýp uzaklaþmasý, ayýn þekil deðiþtirmesi ... Her þey ... Her þey oyunun bir parçasý. ..
Somasýz anlarla kuþatýldým. Soma ... Soma ne zaman olacak? Benim gelecek zamaným olmadý ki hiç ... Hep þimdiki zaman, ellerimi süslüyor. Bir gülüþün anatomisini yapan kuþkuya sýðýnýyorum.
Akarsu gitarýna düzen veriyor. Ben sonsuza sallýyorum bakýþlarýmý. Kurak bir gecenin sancýsýný yadsýyan yerdeyim hala. Buhran öðretisinin sertifikasýný almam gerekti oysa. Suskunun denekleri olan bizler, yaþamýn günahlarýndan sorumluyuz. Bu ceza onun bedeli mi?
Loþ umutlar... Çamur düzen... Asýlsýz umutlarýn monoton uzantýsý. .. Ellerim mum titreði, gözlerimin cehennem kuyusu olduðu an (cehennem nasýl?) ... sizleri çok özledim ... Bilemezsiniz hiçbir zaman ...
Biliyorum, zarardayým ömür kumarýnda. Sýradan biri olsaydým, çeþme baþýnda bir tas suyu ile serinlediðim ayýþýðý gözlü kýzlar olsaydý. Yaný baþýmýzda ... Sevdalanýp, uðruna daðlarý delip, çölleri aþsaydým ...
Anýmsamýyorum ... Afyon içen orospulann sarkýk bakýþlarý dökülen gökyüzünü ... Kuþatýldým uykusuzluðun sýðlýklanyla. Kenar mahalleIere gömülür gibi gömüldüm bu karanlýða. Seni, kendimi, yaptýklarýný düþünmekten yorulmuþtum. Ýyi de oldu hani ... Sesler yýlan çýyan gibi geliyor. Suratým yüzyýllarýn trajedilerini biriktirip, bu derinin altýna gizlemiþ. Her gün bir baþka ilaha adak sunuyorlar. Anýlarýn deðil, geleceðin saldýrýsýna yenik düþtüm. Þimdiki zaman soldu ellerimde. Ve böyle kilitlendim karanlýða.
Bir zamanlar gökyüzünün sokulduðu kollarým, þimdi zifirin sancýlarýyla baðlý. Cezaya çarptýrýldým ... Ortaçað zindanlarý doluþtu gözlerime. Oysa maviydi gözlerim. Mavi nasýldý? Mavileri unutmuþum. Bu çehremi kuþatan mavi olmasýn? Bilmiyorum ... Anýmsamýyorum ...
Birileri bileklerime yapýþýp sürüklüyorlar beni. Bir bilinmez samýyým ben. Kafam, gözüm bu baþý sonu olmayan duvara sürtünüyor. Yukarý çekiliyorum. Direniyorum gitmemek için. Boþlukta sallanan, yukarý çekilen biri nasýl direnirse ...
Ürperiyorum. Üþüyorum. Kendimi býrakýyorum þu lanetlenmiþ zamanýn kara deliðine. Çarþaf gibi ... Pürüzsüz bir karanlýk ... Çini mürekkebin bir kaðýt üzerine dökülmesi gibi ...
Her þeyi yadsýyasým geliyor. Oysa yadsýyýþlarým beni yadsýyor. Kirpiklerim, kaþlarým karaydý benim, ellerim beyaz. Þimdi ellerimi göremiyorum. Göremiyorum uçurum gecelerim beyaz gelinlik giydiði süremleri. Ve onlarýn ad konmamýþ gizemli musikisini ... Musiki görülmez duyulurdu, deðil mi? Ama her þey öylesine karýþýk ki, neyin duyulup, neyin görüldüðünü ayýramýyorum.
"Silahlý Kuvvetler Saati" TV' de gösterilirdi. Ben televizyonu kapatýrdým. Sevmezdim hiçbir saati. Saatler yorar insaný. Bir bekleyiþ gizlidir saatlerde. Bitip tükenmek bilmeyen bekleyiþler. .. Kaç bekleyenin bekleneni gelmiþtir ki þu dünyada. Dünya; sýrtlan bakýþlarýn aynaya yansýyýþý. ..
Artýk yükselmiyorum. Sesler yok. Ellerim, ayaklarým yok. Yok, bedenim de ... Birden bire oluþan þu karanlýk duygu ve düþüncelerin karanlýk yýðýnlarý ...
Süreli yayýnlarýn zirvesinde, süresiz yayýnlarý soluyorum þimdi. Ciðerlerim geniþliyor, geniþlerken de bedenim daralýyor. Dayanýlmaz acý ve kuþkularla doluyum.
Su sesi ... ýrmak sesi ... Þu yeryüzünün güneþi nerede kaldý? Yoksa göz kýrpma denilen þey bu mu? Öyleyse bu ne uzun bir göz hrpýþ ... Ne dersin karanlýk?
Sýrtýmda iki elin varlýðýný duyuyorum. Ýtiyorlar. .. Yüzüstü düþüyorum. Yürek kabarmasý bu olsa gerek. Adlandýramadýðým silik mesajlar. ..
Hayret! Düþleyemiyorum, ama anýlarý yeni baþtan görüyorum. O ses, adlandýramadýðým, betimleyemediðim o ses ... Rengini de anlatamýyorum. O renkte bir renk yok. Sese çarpýyorum. "Allahaýsmarladýk" kýrýlýp bedenime batýyor. Görmedim böyle bir iþkence. Duymadým böyle bir sancý. .. Çýðlýklarým ay ýþýðýna saldýrýyor. Çarpýp parçalýyorlar, parçalanýyorlar.
Düþüþüm sürüyor bu bilinmez dehlizde. Rüzgarda savrulan bir yaprak, bir fotoðraf... Bir çýrpýda yalçýn bir mutluluða çarpýyor bedenim. Karanlýk bir çift göze çarpýp daðýlýyor bedenim. Her parçam zifiri yalnýzlýk ... Suratým bin yýllýk bir kahýr anýtý. .. Alaca bir yazýnýn çýrpýnýþýný andýrýyor düþüncelerim.
Düþüyorum. Hiçbir çukura sýðmayan þiþkin bir eþek ölüsü gibi duyumsuyorum karanlýk boþluðu. Çarptýðým anýlar yýldýzlaþmýþ gözlerimin önünde. Artýk acýlarý bile unutuyorum. Bir sen kalýyorsun ardýç kuþlarý gibi. Sýçana saldýran yarasa gibi dikiliyorsun yolumun üstüne. Anlayamadýðým, anlamak istemediðim sözler söylüyorsun. Her söz bir kuþun olup saplanýyor yüreðirne. Yüreðim paramparça. Parçalarý nasýl birleþtirmeli bilmem ki ... Parçalarý birleþtirmek ilk halini verir mi?
Yine sen kurtarýyorsun gözlerimi bu karanlýk uçurumdan. Merhem oluyor yaralarýma sözlerin.
Sen hem Azrail'im, hem lokman hekimimsin. Ýyileþti birden bire her yaným.
Düþ(l)üyorum... Mýknatýs gibi çekiyorsun beni. Hýzlanýyorum gittikçe. Sana tutunmak istiyorum. Ellerine ... Ellerin ustura ... Onlar birer yýlana dönüþüp saldýrýyorlar. .. Yeniden sýzlýyor her yaným. Yüreðime düþtü alacakaranlýk sözlerin. Benimse suskunluðum masallara abide. Bir anda tereddütler birer kargý gibi saplanýyor bedenime. Aynak zemini andýran tutumun güz olup baþýma gözüme iniyor. Her tarafým yara bere. Kendimi kaybediyoruýn (nerede kazanmýþtým ki ... ). Karanlýklar da kararýyor, gözlerim de ... Bu düþüþün ne kadar sürdüðünü bilmiyorum. Bu geçen ya da duran zaman ... Zaman iðreti sýrýtýyor, göz kýrpýyor alaylý bir eda ile.
Sesler geliyor etraftan. Biri: -Kendine geliyor, diyor.
Yavaþça gözlerimi açýyorum. Bir çift okyanus dalgalanýyor kuþatýlmýþ karalarla. Beyaz önlüklüler yaný baþýmda. Kalmak, doðrulmak istiyorum, kalkamýyoruýn. Her yaným kýrýk. Sargýlar içindeyim. Tanrý'm! Bana ne oldu? Demek düþ deðildi bu yaþananlar. Bu ne biçim gerçek ...
-Bana ne oldu?
-Kimse bilmiyor. Yanýnda bir sarhoþ varýnýþ. Bankta otururken, birden düþtüðünü ve bu hale
geldiðini söylemiþ. Tabii mantýklý bir açýklama deðil bu. Sen hiçbir þey anýmsamýyor musun?
Þimdi nasýl yanýtlamalý? Gerçeði söylesen "Deli" derler adama. Söylemesen, bir yalan uydurmalý. Parktaki bankta oturan adam nasýl bu hale gelir? En iyisi hiçbir þey anýmsamamak ... - Anýmsamýyorum. Çok yorgunum. Her yaným aðrýyor.
Gözlerimi yumuyorum. Kapý kapanýþýnda çýkan o bildik ses dolduruyor yýpranan kulaklarýmý.
Bir ihtilal sonrasýnýn sessizliði ... Saat gökyüzüne yaklaþýyor. Dudaklarýmda ayný umutsuz çýrpýnýþ: -Tanrý'm! Seni seviyorum.