Dostluk ve dostlar adýna yazacaklarým için bu baþlýktan daha iyisini bulabilirdim belki.

Çocukluk, okul yýllarý ve sonrasý birçok farklý mekan, farklý insan demek. En azýndan benim için. Bir insanýn hayatý ayný þehirde, ayný mahallede ve evde geçebileceðini öðrendiðimde açýkçasý kýskandým. Çok fazla taþýnmaktan olmalý. Her defasýnda kýsa bir alýþma süreci sonrasýnda yeni yerimizi ya severdim ya da bir sonraki yolculuðu iple çekerdim. O günlerden geriye kalan, çocukluðumun geçtiði farklý evlere dair zihnimde bulanýk resimler ve bölük pörçük anýlar. Bu esnada doðal olarak arkadaþ edinecek vaktim olmadý. Ortaokul son sýnýfýndaydým ki ailem nihayet kesin yerleþme kararý aldý. Çocukluk bitti bitecek, geçmiþ olsun. Herneyse, beðensem de beðenmesem de yeni ve deðiþmeyecek olan son ikameti tanýyýp, alýþmam gerekti. Kýsa bir süre için. Eðitimime farklý bir þehirde devam edeceðimi, nedense, hesap etmemiþim. Hatýrladýðým kadarýyla baþýmda kavak yelleri de esmemiþti, sadece basitçe, o ihtimal aklýma düþmemiþ.

Dostluðu tecrübe etmemiþ olmak onun hakkýnda fikrim olmadýðý anlamýna gelmez.
En baþtan onu nasýl tahayyül ettiysem hala öyle. Dostluk, sorumluluk taþýmak, paylaþmak, güvenmek demek. Dost dediðin yanýnda olmasa bile insana güç verir. Kolay deðil en iyi arkadaþ olmak. Geldim mi þu uygun göremediðim baþlýða?.. Ýyi, en iyi, çok iyi ne demek yahu? Derecelendirilmez ki... Olan, olmayandýr. Yok, bu iyi arkadaþým, þu daha da iyisi, o en iyisi; ne demek? Yüzeysel olup herkesle arkadaþ olmak bambaþka. Okulda, iþ yerinde, yan dairede, sürekli gittiðin maðazada bir çok "durum" arkadaþýn olur. Gülümsersin, hatýr sorarsýn, üstünkörü ilgili olursun. Karþýlýklý bir oyun sergilenir, hayat sahnesinde. Kimimiz bu role kolay bürünür, kimimiz ise oynamaz ciddiye alýr. Ben ciddiye alanlarýn tarafýndayým, en baþýndan. Bu tespiti söylemek için taa yýllar öncesine gitmek gerekmezdi, lakin o dönemin bir önemi vardýr dedim (psikolojide var ya "çocukluðuna inelim" meraký, þimdi aklýma geldi de çok güldüm:)).
Dost ol(bul)mak zor. Lego misali, uygunluk gerek. Saçma bir benzetme belki, olsun, þimdilik idare eder. Mesele benzer bakýþ açýlarý, fikir birliði, alýþkanlýklar deðil. Ýki insan her ne denli farklý kiþiliklere sahip olsalar da karþýlýklý anlayýþ ve saygý eþliðinde sýký dost olabilir. Kelimelerle tarifi zor olan o nadir uyum yakalanabilir. Ýþte o zaman tadýna varýlýr dostluðun.

Velhasýl, zor.
Çýkar iliþkilerine bakýnca hayata lanet edesin gelir, ki onun(hayatýn), senin bu isyanýndan haberi olmaz. Birbirilerinden "beslenenler"(vampir misali), kendilerine odaklanan ilgi açlarý, can sýkýntýsýndan, mecburiyetten, falanlar ve filanlar. Yüreðinle yaþayýp ikiyüzlülüðü kaldýrmak mümkün deðil. Ýnsanýn ýssýz bir adaya kaçasý gelir. Bunu yapmaya imkan olmadýðýndan bakan kör olup bütün bu "insani" rezillikleri görmemeye baþlarsýn. Ýçini acýta acýta dost diye geçinenlerden fellik fellik kaçarsýn. Sorun yanýlmýþ olmanda deðil, olabilir, kavun deðil ki koklayýp seçesin. Mesele yanýltýlmýþ olmak. "Ben bu hatayý nasýl yaptým?" deðil, "neden?" diye için içini yer. Boþ.
Ýster istemez acý gerçekle yüzleþirsin; dostluk diye siper olmuþsun, kendini geçmiþsin, beyhude. Kýrgýnlýk deðil, seni acýtan boþluktur. Hayal kýrýklýðý. Hayalmiþ çünkü.

Bir daha asla.
Ýçinden kimsenin duymayýp þahit olmadýðý yeminler edersin. Öte yandan, gücünün farkýnda, kabullenmekten çok, oluruna býrakýrsýn. Kafanda durmadan çýnlayan "neden?" sorusunu uzun bir süre duymazdan gelmenin depresif haline teslim olup iyileþmeyi beklersin. Eninde sonunda olacak. Mühim olan ruhunun güzel ve iyi yanýný kaybetmemek. Belki teselli gibi, olsun, mahsuru yok. Zaten hayat da öyle deðil mi?


eylül