Her þey bir anda silinmiþti yine. Halbuki bu defa farklý sanmýþ ve tüm saflýðýmla sevmiþtim, geçmiþimdeki kötü hatýralarýn ve kendime verdiðim sözlerin aksine. Yýkýlmýþ ve hayata olan inancýný bir kez daha yitirmiþ bir kadýndým. Artýk yapabileceðim tek bir þey kalýyordu aklýmca ve bir daha geri dönmemecesine koyuldum, hayatýn sunduðu o kaçýnýlmaz ve gaddar yola.
     Aynanýn karþýsýnda yaklaþýk bir saattir oturuyorum. Kýrýþmaya baþlamýþ yüzüme ve yanaklarýmdan süzülen göz yaþlarýma dalmýþým. Dudaklarýma baktým, solmuþlar ve kurumuþlar. En parlak kýrmýzý olan rujumu aldým ve renk verdim onlara...
     Ýþte güzeldim artýk. Yüzüm kendi yüzümden çok öte ama renkliydi, tam insanlarýn görmek istediði gibi!.. Parfümümü sýktým boynuma ve çantamý alýp çýktým. Dün gece o iðrenç haberi aldýðýmda üzerimde olan ve hayatýmda aldýðým en anlamlý hediye diye nitelediðim elbisemin içindeyim ve onun sayesinde daha bir rahatým, veren ellerin sýcaklýðýný hissediyorum omuzlarýmda...
Her zamanki gibi yine baþtan aþaðý süzüldüm, alt komþumun kocasý tarafýndan. Artýk ona da alýþmýþtým ki, caným ilk günlerdeki kadar sýkýlmýyordu yaptýðý ahlaksýzlýk karþýsýnda.
     Taksiye bindim ve meraklý mahalle halkýnýn bakýþlarý arasýnda uzaklaþtým yuvamdan ve kendimden. Ne zaman ve neden dönecektim tekrar buraya bilmiyordum ve sadece “otogara lütfen” diyebildim þoföre...
     Kaçýyordum. Aslýnda tam bir kaçýþ da sayýlmazdý yaptýðým, çünkü bir kovalayaným bile yoktu. Tek sýðýnaðým, dünyadaki tek varlýðým dediðim adam, þu anda bir baþkasýylaydý. Unutmuþtu beni bir gecede ve belki hatýrlayacaktý yarýn gece.
     Otogarda indim taksiden ve ilk otobüsle geldim Çalýþ’a. Küçük bir tatil kasabasý burasý ve dört yýl önce annemle gelmiþtim ilk defa. Ve buradan almýþtý annem üzerimdeki elbiseyi, evlenecek olduðumu söylediðimde... O yaz kaybettim annemi. Düðünümü göremeden göçmüþtü bu dünyadan. Ýki yýl süren ve bir evlilikten çok bir hapis hayatýna benzeyen bir beraberlik olmuþtu ilk ve son evliliðim. Annem ne de çok sevinmiþti ve ne de çok istemiþti oysa. Bilseydi böyle olacaðýný eminim bana o gece bu elbiseyi deðil, çok uzak bir ülkeye bir uçak bileti alýrdý ve fikrimden vazgeçmeden dönmeme izin vermezdi ordan.
     Annemle kaldýðýmýz pansiyonu buldum. Hiç deðiþmemiþ Çalýþ, hala küçük ve sevimli... Yanýma hiç eþya almadýðým için pansiyon sahibi biraz garipsedi beni ve ikinci bir kimlik istedi. Kendimi bir kaçak gibi hissettim iþte o an...
     Odama çýktým. Biraz dinendim ve akþam yemeðinden önce birkaç parça eþya almak için pansiyondan ayrýldým.
     Yemek için pansiyona geri dönmektense bir yerde yemek yiyip sonra da çok fazla insanýn olmadýðý, rahatça kendi kendime kalabileceðim bir bara gitmeyi tercih ettim.
     Masaya oturmadým, barýn önündeki yüksek tabureleri seçtim ki, rahatsýz edilmeyeyim. Bira, sigara ve çerez üçlüsü varken baþka hiçbir þeye ihtiyaç duymam þu hayatta. Birkaç saat sonra yaþý benimkinden küçük ama ettiði laflara bakýlýrsa kendini benden hayli hayli büyük gören bir genç musallat oldu baþýma. Önce anlamsýz anlamsýz baktým yüzüne, “ne yaptýðýnýn farkýnda mýsýn?” dercesine. Fakat o kadar hafiftim ki onun gözünde, bu bakýþlardan ve suskunluðumdan cesaret buluyor ve yaptýðýnýn çok doðru olduðunu sanýyordu. Aklý sýra birkaç bira ýsmarlayýp, geceyi beraber geçirme planýnda doðru yoldaydý. Yanýmdaki tabureye oturmuþtu. Ona oturma demedim bana sorduðunda, sadece “sen bilirsin” demeyi tercih ettim. Bakalým ne kadar ileri gidebilecekti genç dostumuz! Biram bitti, “bir tane daha içer misin?” dedi, barmenden önce. “Evet” dedim, “sen mi getireceksin?”. Gevþek bir sýrýtýþla “hayýr ýsmarlamak isterim” dedi. “Çok istiyorsan ýsmarla!” dedim. Ýyice kendinden emin tavýrlara büründü. Taburesini yaklaþtýrdý bana doðru. “Beklediðiniz biri var mý?” dedi. “Ne zaman için?” dedim. Durdu, sýrýttý, “þimdi için” dedi. “Hiç kimseyi beklemiyorum ve buraya yalnýz baþýma birkaç bira içmeye geldim. Þimdi izin verirseniz kaldýðým yerden devam etmek istiyorum!!!” dedim. Ciddiye almadý beni. Ve söylediklerimden kendine pay olarak sadece yalnýz olduðumu aldý. Duymak istediði de zaten buydu ve o kadar haysiyetsiz biriydi ki, yaptýðý saygýsýzlýða son hýzla devam etti. Yanýmda debelenip duruyordu onu dinlemem ve ona yavþamam için. Alýþkýn olduðu buydu belki, ama benim de alýþkýn olduðum haysiyetli erkeklerdi. Ýstenmediðinde hemen giden ve gururlu kiþilere o kadar alýþmýþtým ki, sadece geripsiyordum onu. Bir süre sonra yanýmdan uzaklaþtý ve içtiði biranýn bile parasýný verme zahmetine girmedi bizim jön!..
Tekrar kendimleydim ve saat epeyce ilerlemiþ olmalýydý ki, barýn ýþýklarýnýn bir kýsmý kapatýlmýþtý. Yeni bir bira istemek için barýn diðer ucundaki barmene doðru baktým ve o sýrada iki tabure yanýmdaki adam gözüme çarptý. Bacaklarýma dikmiþti gözlerini ve benim ona baktýðýmý fark edemecek kadar da dalmýþtý hayallerine. Garipsedim. Yazlýk bir yerdeyiz, insanlar mayo ve bikini giyiyorlar, adamýn bunca susamuþlýðý neden?... Barmen biramý getirdi ve adamýn bakýþlarýný fark etti. Kibarca onu hayal dunyasýndan çýkardý ve hesabý koydu önüne. Neye uðradýðýný anlayamayan adam, salak salak çevresine bakýndý, önündeki hesap fiþine baktý ve sonra o arada uzaklaþmýþ olan barmene “iyi de, ben hesap falan istemedim ki” dedi. Barmen hafifçe döndü ve omzunun üstünden adama bakarak “kapatýyoruz” dedi. Adam ne hesabý ödeme giriþiminde bulundu, ne de olayý ciddiye aldý. Hiçbir þey anlamamýþtý. Ona doðru baktýðýmý görünce gözleri parladý birden. Ýçkisini kaldýrdý ve pis bir sýrýtýþla kafasýný yukarý aþaðý salladý, benden gözlerini ayýrmadan büyükçe bir yudum aldý. Aðzýnýn kenarýndan bira akýyordu ve onu dýþardan bakýldýðýndan adam sandýran kravatýnýn üzerine damlýyordu. Midem bulandý ve yüzümde oluþan tiksinti belirtisiyle baþýmý çevirdim. “Þu erkekler” dedim içimden, “gerçekten çok ilginç yaratýklar, altýn semer de vursan hiçbirini eþek dahi yapamazsýn...”
     Ýçkimi bitirdiðimde hesabý istemek için barmene doðru baktým, bana bakýyordu. Yanýma geldi, “buyrun hanýmefendi, bir isteðiniz mi var?” dedi. “Hesabý alabilir miyim?” dedim. “Henüz erken, iþiniz yoksa buyrun beraber devam edelim” dedi. Salak bir sýrýtýþ belirmiþti bile yüzünde. Çevreme baktým iki masada müþteri vardý ve onlar da kalkmak için toparlanýyorlardý. “Teþekkür ederim, ben hesabý alayým” dedim. “Ne önemi var, daha sonra verirsiniz” dedi. “Niye ki?” dercesine baktým yüzüne. O hala sýrýtýyor ve ilginç bir bakýþ tarzýyla beni süzüyordu. “Peki o zaman, siz bilirsiniz, iyi akþamlar” dedim ve yerde duran paketlerimi alýp çýktým. Pansiyona gittim, resepsiyonda duran on altý yaþlarýnda ve yeni tellenmiþ býyýklarýyla kendini erkekten sayan bir çocuðun gevþekliðine maruz kalarak, odamýn anahtarýný aldým.
     Balkona çýktým, dalgalarýn sesini dinlerken bir sigara yaktým. Düþündüðüm þey; sadece bugün kaç tane erkeðin sapýk hayellerine meze oldum acabaydý. Ve yine O geldi aklýma. Peki ben aldatýlmayý hak edecek ne yapmýþtým? Aldattýðý kadýnda bende bulamadýðý ne vardý? Onu hep dinler ve anlamaya çalýþýrdým, her þeyi konuþur, hiçbir þey için birbirimizi kýrmazdýk. O kadar severdik ki ve isterdik ki birbirimizi, hala birbirimizin gözlerinden alamazdýk gözlerimizi. Hiçbir zaman sýrf istiyorum diye bir þeyler yapýlmazdý, hep ikimizin istekleri yaþanýrdý ve hatta bazen sýrf o istiyor diye istemediðim þeyleri yapardým. Bir gün öncesine kadar her þey gayet güzel giderken..... Neden?...
     Sanýrým bulmuþtum. Ýþte bundan; erkekler sevgi deðil, heyecan istiyorlar. Kiminle yaþandýðý deðil, ne yaþandýðý önemli onlar için. Ýnsan kendini özel hissediyor ve onu özel kýlýyor ama sadece özel olan yaþananlar oluyor!.. Belki de çok fazla düþünmemeliyim onu, geldi ve geçti iþte! Madem hayat bu þekilde, biz de kurallarýna uyarýz o zaman...
     Ertesi gece yine ayný bara gittim ve bizim jön yine ordaydý. Kendine bir av seçmiþ ve bu kez iþler iyiye benziyordu. Bara oturdum, barmenle küçük bir merhaba muhabbetinden sonra birama kavuþtum. Barmen birayý býraktý ve uzaklaþtý ama beþ dakika bile geçmeden yanýma istiflendi. Muhabbet kurmaya çalýþýyordu. Ýzin verdim. Son derece içten ve güler yüzlü davranýyordum ve hatta birkaç kez bilerek tahrik bile ettim onu. Barmen iyice kendinden emin tavýrlara büründü. Çok kibardý bana karþý, fakat birkaç saat sonra o kibarlýk zýrhýnýn aðýrlýðýna dayanamadý ve özüne döndü. Elimi tutma giriþiminde bile bulundu, fakat o kadarýný yapamadým. Ve gecenin sonuna doðru o kadar sarhoþ oldu ki, içini kusmaya baþladý... Çok saðlam bir kadýnmýþým. Kendimi pazarlamasýný çok iyi biliyormuþum, gösteriyor ama vermiyormuþum, afferinmiþ bana... Þaþkýnlýkla karýþýk bir gülme geldi içimden. Söylediklerinin hoþuma gittiðini sandý ve gündelik zekasýyla benim hakkýmda yaptýðý ve kendince kesinlikle doðru olan tespitlarine devam etti. Çok hoþ bir vücudum varmýþ, dudaklarým öp beni diye baðýrýyormuþ, bakýþlarým adamýn içini hoplatýyormuþ, her erkeðin beraber olmak isteyeceði biriymiþim. Fakat hiçbir erkek benimle uzun süreli bir beraberliði kaldýrabilecek güçte olamazmýþ, çünkü çok dikkat çekiyormuþum ve bundan zevk alýyormuþum. Ben adamý uðrumda katil edermiþim... ve buna benzeyen sözler. “Teþekkür ederim, beni bu kadar kýsa zamanda, ne kadar da iyi tanýmýþsýnýz, yalnýz bir özelliðimi atlamýþsýnýz, benim de bir kalbim var” dedim ve ordan uzaklaþtým...
     Yuvama döndüm ertesi gün. Eþyalarýmý topladým ve arkama bile bakmadan Türkiye’yi terkettim. Kadýna ve düþünceye deðer verilen, cinselliðe doymuþ erkeklerin olduðu bir yer aradým dünyada, bulamadým!..
     Uzun yýllar geçti bu arada ve yaþlandým. Tekrar Türkiye’ye geldim ve yirmi yýl olmuþtu gideli. Artýk kimse bakmýyor bacaklarýma ve artýk kimse süzmüyor bedenimi bakýþlarýyla ve artýk kimse yakmýyor sigaramý, tutmuyor kapýmý, çekmiyor sandalyemi, vermiyor yolunu, sormuyor hatýrýmý. Ve artýk kimse hatýrlamýyor beni...

                               09 01 2003 03: 30 MsK