Nerden Nereye

     Nerden baþlasak, nasýl anlatsak? Kaç kiþiydik o zaman, kaç kiþi kaldýk þimdi… sözleri vardýr þarkýda. Bodrum’da geçmiþ güzel günlerinin özlemiyle yazmýþ þair bu sözleri. Özlenenler ve özleyenler bitmez tükenmez þu hayatta. Herkesin özleyecek bir þeyi mutlaka vardýr. Bugünolmayanýn yarýn mutlaka olur. Kimi zaman dillenir, hatta hayata haykýrýlýr bir þarký, bir þiir olarak. Kimi zamansa sessiz kalýr düþüncelere sýðýnýr. Ama kuruyup gitmez zamanla sulanmayan bir çiçek gibi, her an yeniden filizlenir arsýz bir ot gibi kök salar günümüze ve yarýnýmýza. Çaresi yok gibi duruyor bu özlem olayýnýn. Madem ki þart olmuþ insana özlemek ve biz de birer insan evladýymýþýz, o zaman adam gibi bir þeyler bulalým kendimize özleyecek, kuru gürültü olmasýn birçoðununki gibi. Öyle bir þey olsun ki, kavuþsakta bitmesin içimizdeki özlem. Bir doyumsuzluk olsun yanýndayken yaþadýðýmýz, hasret giderme deðil. Baþka özlemler aramak zorunda kalmayalým bu doyumsuzluðun sayesinde. Hatta sevgi ya da tutku bile diyemesinler hislerimize insanlar. Ýlk bakýþta anlaþýlsýn bizimkinin doyumsuzluk olsuðu onun varlýðýnda. Yokluðundaysa diðerlerinin yaþadýðý gibi sadece özlem konsun adý.
     Bu özlenen þey bir kadýn olsun istedi caným. Neden bilmem ama zaten özlem de kadýnlara verilen bir isim zaten. Demek ki bu duyguyu yaþayan, onu vücunun tüm hücrelerinde hisseden ve kýzýna bu güzel ve anlamlý ismi koyan ilk kiþi, ondan sonra onun yaptýðýný yapan ve kýzlarýna özlem diye hitap etmeyi seçen kiþiler gibi bu anlamý taþýyanýn ancak özlenebilecek birinde olmasýný mantýklý bulmuþlar. Özlem isminde bir erkek düþünelim. Mutlaka vardýr, bir sürü manyak var ortamda, çocuklarýna ne isimler koyuyorlar, kýzýna Hakan diyen, oðluna Özlem neden demesin…
     Yazýya bak, nasýl baþladý, nasýl geliþti. Ben bunun sonucundan korkmaya baþladým ya, hadi bakalým!
     Bir kadýn olsun istemiþtim özlemimi. Þöyle en güzelinden, en mantýklýsýndan, en beceriklisinden, en duygusalýndan, en seveceninden, en eninden iþte. Her erkeðin isteyeceðinden deðil ama! Her erkeðin saygý duyacaðý türden bir kadýn olsun bu kadýn. Gelemem ben öyle herkesin gözünün olduðu birini özlemeye falan. O zaten diðer erkeklerle kesiþim kümemde var olan bir kadýn olur, iki hafta sonra sýkýlýr insan garsonun bile hizmet ederken cývýklaþmaktan çekinmediði bir kadýndan.Amanýn, evlerden ýrak olsun.
     Ve sonra belki de ben bu özlemini duyduðum kadýna kavuþayým ama yukarýda da sölediðim gibi, bitmesin ona olan özlemim. Ne kadar yakýnýnda olursam olayým onu çok uzaðýmda algýlayým. Avuçlarýmýn içinde çýrpýnan bir kuþ olamasýn, o hep uçuþsun ama bana yakýn olsun. Gitmeyi bilsin ama geldiðinde çok geç kalmýþ olmasýn. Onun bunun oyuncaðý olmamýþ bir kadýn olsun ama yaþanmýþlýðý ve tecrübeleriyle olgunluðu her hareket ve sözüne yerleþmiþ olsun. Ýstekleri bir kez söylenenlerden olsun ama duymadýðýmda da tekrar etmekten gocunmasýn. Konuþmadan anlasýn, konuþmadan anlatsýn ama ilgi manyaðý olmasýn. Olsun, olsun ve olsun… her þeyi olsun ama kimsenin olmasýn, benim özlemim olsun, bu da ona yetsin!...
     Ben bunu özleyeceðim. Zaten özlediðim de buydu bu güne kadar için için ama baþka þeyleri seçtim özlem diye, olcak þeyleri koydum onun yerine. Olacak þeyler de oldu tabii ki zamanla. Ne oldu peki? Kala kala tek kaldý iþte benim kadýn, özlemlerimin listesinde. Ýnanýlmaz bir þekilde diðer yapay özlemlerim ya oldu yada baþkalarýnýn özlemleri haline geldiler ve özelliklerini yitirdiler. Belki bu kadýn da baþkalarýnýn özlemlerinin arasýndýr ve özel deðildir diyeceksin, al sana cevap sayýn okur; ondan bir tane var, nasýl ki benden bir tane varsa. O tek olaný özlüyorum, hiç bitmeyecek bu biliyorum ama özlüyorum.
     Neden bunu seçtim kendime? Çünkü bir zamanlar özlemime kavuþtum hissi sarmýþtý bedenimi. Bir doyumsuzluk peydahlanmýþtý bir kadýna karþý içimde. Ne kadar çok zaman geçirsem de onunla, gittiðinde sanki hiç beraber olmamýþcasýna özlüyordum onu. Beraber olduðumuzda da sarýlmalar falan dindirmiyordu içimdeki özlemi. Yok abi, ne yaparsak yapalým sanki hiç yani, doyumsuzluk iþte. Hani sanki bir hayal gibi olur ya her þey, yaþayanlar bilir tabi bunu! Ýþte hayal gibiydi her þey ve zamanla bu hayal gerçekten bir hayal olma yolunda ilerledi. Sonunda da her þey tamamen bir hayal, ben de bir hayalperest oldum. O kadýnsa, uzaklardaki bir tanýdýk sima oluverdi bir anda. Ýsmi ayný kaldý, yüzü ayný kaldý, gülüþü ayný kaldý ama gözlerinde bir katil vardý artýk. Çocuðumun katili!
     Etten ve kemikten deðildi bu çocuk ama ben onunla varlýðýmý hissedebiliyordum. Ýçimde özenle büyüttüðüm o çocuk, bir baktým ki bir gece birinin elinden tutmuþ giderken bana el sallýyor. Onu karanlýða doðru götüren elin sahibinin yüzünü göremedim ama o ben deðildim. Sanýrým beraber olduðum o kadýnýn içindeki kadýndý o. Ben o kadýnýn varlýðýndan hep rahatsýz olmuþtum zaten ama böyle bir cinayet iþleyebileceðini tahmin edememiþtim ve ondan koruma gereði duymamýþtým çocuðumu. Þimdi baþka bir çocuðum var ama ilk çocuðum gibi deðil. Bu biraz daha sýkýlgan, biraz daha baþýna buyruk, biraz daha kýrýcý bir çocuk. Oyuna kendisi alýnmazlarsa oyunu bozmakta bir sakýnca görmeyen, daha fazla düþünen ve kurgulayan bir çocuk. Ben böyle yetiþtirmiþ olabilirim onu. Çünkü ilk çocuðum belki de kendini savunmaktansa susup özür dilemeyi tercih eden bir çocuktu. Ýlk çocuðum insanlarý kendisi gibi sanýrdý ve bundan dolayý baþýna gelmyen kalmaz, hep aðlayan kendisi olurdu ama þikayetçi olmazdý bu durumdan. Baþkalarýný aðlatmaktansa, aðlamayý tercih ederdi çünkü. Pek bi safcaydý yani. Þu andaki çocuðumu da seviyorum ama, öyle þeker bir velet ki, hep kavgalar falan ediyor insanlarla, kýrýyor döküyor ama gidiyor durup dururken umulmadýk þekilde iyi davranýþlar sergiliyor. Pardon bu sergiliyor biraz yanlýþ bir kelime oldu, çünkü yaptýðý iyi þeylerden karekteri gereði utanýyor bu çocuk. Kötü deðilde huysuz bir çocuk bu. Ne zaman ne yapacaðý belli deðil yani. Ama belli olan bir þeyi var, utandýðý þeylerle utanmadýðý þeyler benim hiç alýþýk olmadýðým hatta çoðu insanýn alýþýk olmadýðý þeyler. Olsun ben onu seviyorum ve iyi ki var diyorum. O olmasaydý onun yerinde kazýk kadar, sakallarý falan çýkmýþ, yüzü kýrýþýklýklarla dolu bir adam olacaktý. Ýçimdeki olgun adam diyecektim ona ama onu hiç eðlenceli bulmuyorum. Onun hayatý sürekli çekilmez. Kendisi çekilse, arkadaþlarý çekilmez. Kendini bir halt zanneden, gülmeyi bilmeyen bir sürü dalamayla hayat geçer mi be! Ben aralarda bir yerlerde yaþamayý þeçiyorum ama çocuðuma daha yakýn.
     Bir gün ikisinden de sýkýlýrsam içimdeki canavara parçalatcam onlarý, iþte o zaman özlemi özlemekten vazgeçip, özgürlüðü özleyeceðim soðuk bir Pazar akþamý insanlar mutlulukla içkilerini yudumlayýp muhabbetlerini ederken, ben serin bir rüzgarýn girdiði küçük ve parmaklýklarla manzarasýnýn bölündüðü pencereden yýldýzlarý görmeye çalýþýyor ve bu günleri düþünüyor olacaðým. Ben de bir zamanlar gecenin bu vakitlerinde keyfimce yaþar, elimdeki en önemli þeyin, yani özgürlüðün deðerini anlamadan kendime baþka deðerler edinmeye çalýþýrdým diyeceðim. Sanýrým en sonunda o içimdeki canavar beni de parçalayacak ve olay öylece bitecek. Ne insanlarýn beni hatýrlamasý umrumda olacak, ne da geride býraktýklarýmýn etkileniþleri. Ne fark eder ki, cümlesiyle baþladým yaþamaya, ne fark etti ki cümlesiyle sürdürdüm yaþamýmý, ne fark ediyor ki cümlesiyle bitirdim yaþamýmý, yazacak bir kaðýtta, üzerinde kýrýk bir kalem…
     Ýki milyon yýldýr var insanoðlu dünyada ve bu zaman zarfýnda niceleri geldi geçti. Neler neler yaþandý ve bu yaþananlar hep ayný sonda buluþtu, unutuldu. Unutulmasalar ne olacaktý ki, hatýrlanmak, hatýrlanana bir fayda saðlamaz ki, hatýrlandýðýný algýlamaz ki ölüler.
     Ben iki milyon yýlýn son çeyrek yüzyýlýnda vardým. Ýlk çeyreðnde kim vardý, parmak kaldýrsýn?
     (ne diye baþladý, ne diye bitti! Söylemiþtim ama yazýnýn raydan çýkmasýndan korktuðumu, neyse ki baþka bir raya girebildi, dere tepe düz de gidebilirdi. Bu arada bir not düþüyorum buraya. Yarýn öðrencilir hayatýmýn son günü. Biten bir þey var hayatýmda ve normal olarak içimde bir burukluk var. Yýllarýn aðýz alýþkanlýðýndan kurtulmak zor olacak: “mesleðiniz”, “öðrenciyim”. Nah öðrencisin bundan sonra. Yarýn öbür gün daha neler yitip gidecek, neler baþlayacak bakalým. Hiç hoþlanmam ben böyle þeylerden. Kendimi bu dünyaya okumak için gönderilmiþ sanmaya baþlamýþtým artýk. Cart diye hadi git nereye gideceksen diyorlar. Böyle zevkli olmuyor ki, birisinin gitme demesi gerekmez mi?)

          MsK 02 Haziran 2004 23:52