Ýslam'a atýlan en büyük iftiralardan biri, Ýslam'ýn kan, þiddet, terör dini olduðu söylemidir. Bu iddiayý savunanlar aðýz birliði etmiþcesine, Kuran'ýn yarýsý savaþtan ve öldürmekten bahsediyor der. Ýnternette her hangi bir Kuran fihristini açýp Türkçe olarak savaþ kelimesini arattýðýnýzda karþýnýza 74 ayet çýkar. Öldürün kelimesini arattýðýnýzda ise sadece 9 ayet vardýr. Besmele dahil Kuran'da 6348 ayet olduðu düþünülürse, iddia edildiði gibi yarýsýnda savaþ ve ölümden bahsetmediði, demagoji yapýldýðý gayet net anlaþýlýr. Üstelik öldürün kelimesi geçen ayetlerin 5 tanesi müþriklerin peygamberleri, müminleri, erkek çocuklarý öldürmesinden ve nefsi öldürmekten bahseder. 4 tanesi Müslümanlarýn müþrikleri öldürmesinden bahseder. 6348 ayette 4 tane öldürün emri ! Gerçekten yarýsýymýþ !

Bazý kiþiler, "Tanrý 4 kez de olsa öldürün dememeli" diyebilir. Þimdi öldürün emrinin hangi koþulda geçerli olduðunu inceleyelim. Öncelikle bilinmelidir ki Kuran, bir yaþam rehberidir. Allah Enbiya Suresi 10. ayette, "Bütün durumlarýnýzý kapsayan, zikrinizin içinde bulunduðu bir Kitap indirdik." der. Ýnsan hayatýnda savaþ da vardýr, ölüm de. Ve bu tip durumlarda yapýlmasý gerekenler, elbette yaþam rehberi olan Kuran'da yer almalýdýr.

Ýslam'da savaþ Müslümana saldýrý olursa, savunma amaçlý yapýlýr. Hac Suresi 39. ayette "Kendilerine zulmedilmesi dolayýsýyla, onlara karþý savaþ açýlana (mü'minlere, savaþma) izni verildi." denir. Bu ayet, Ýslam'da savaþýn baþlama koþulunu belirleyen ayettir. Koþul nedir? Müslümana zulüm edilmesi ve savaþ açýlmasý. Bakara Suresi 190. ayette ise "Sizinle savaþanlara karþý Allah yolunda savaþýn, (ancak) aþýrý gitmeyin. Elbette Allah aþýrý gidenleri sevmez. " denir. Yani size savaþ açanla savaþýn, ama aþýrý gitmeyin deniyor. Bakar Suresi 191. ayette de "Onlar, size karþý savaþýncaya kadar siz, Mescid-i Haram yanýnda onlarla savaþmayýn. Sizinle savaþýrlarsa siz de onlarla savaþýn..." denir. Yani karþý taraf saldýrmadan Müslüman savaþa baþlayamýyor. Karþý taraf saldýrýrsa siz de savaþýn deniyor. Gayet makul bir durum. Kimse caný ve malý tehlikeye girdiðinde eli kolu baðlý durmaz. Savunmaya geçer.

Kuran'da okuduðunuz savaþ ayetlerinin tümünün baþlama hükmü bu 3 ayete baðlýdýr. Müslüman savaþ açan, taarruz eden deðil, kendisine savaþ açýlan, saldýrýya uðrayan kiþidir. Savaþ baþladýðý andan itibaren de insanlar birbirine çiçek vermez, öldürürler.

Allah Maide Suresi 32. ayette, savaþ/yeryüzünde oluþan fitne ve kýsas dýþýnda masum bir insaný öldürmeyi, dünyadaki 7 milyar insaný öldürmekle eþ tutmuþtur. Masum bir caný almak en büyük günahlardandýr. O masum canýn dili, dini, ýrký, bildirilmemiþtir. Bir canýn öldürülmesine engel olmak ise, 7 milyar insaný diriltmek olarak tanýmlanýr ayette.

"Allah, sizinle din konusunda savaþmayan, sizi yurtlarýnýzdan sürüp-çýkarmayanlara iyilik yapmanýzdan ve onlara adaletli davranmanýzdan sizi sakýndýrmaz. Çünkü Allah, adalet yapanlarý sever." (Mümtehine Suresi, 8) Bu ayetten anlaþýlacaðý gibi, Müslümana saldýrmayan, yurdundan çýkarmayan kiþiye adalet ve iyilik yapýlmasý emredilir. Bu kiþi ister ateist, ister budist, isterse deist olsun.

Müslümanlar, kendilerine savaþ açan, mal ve canlarýna zarar veren taraftan savaþ sonunda cizye alýrlar. Cizye ceza kökünden gelir ve verilen hasara karþý bir sefer alýnan savaþ tazminatýdýr.

Savaþ esirlerinin hükmü de Muhammed suresi 4. ayette bildirilir. Savaþ bitiminde savaþýn aðýrlýklarýndan kurtulmak için, fidye karþýlýðý ya da karþýlýksýz esirler serbest býrakýlýr. Karþý tarafta sizden olan kadýn ve erkek esirler olduðunu hesaba katarsanýz, öyle keyfi olarak esirlerin alýkonamayacaðýný anlayabilirsiniz.

Buraya kadar, iddia edilenin aksine Ýslam'ýn savaþmayý ve öldürmeyi deðil, yaþatmayý ve savunmayý emrettiðini anlattým. Kuran'ýn zannedildiði gibi yarýsýnda deðil, sadece 4 ayetinde öldürme emri olduðundan bahsettim. Þimdi bir iddiaya daha cevap verip konuyu sonlandýrmak istiyorum. Ýddiaya göre dünya tarihindeki tüm savaþlar dinlerden dolayý çýkmýþ. Dinler olmasa savaþ olmazmýþ. Bakalým gerçekten öyle mi?

Charles Phillips ve Alan Axelrod tarafýndan hazýrlanan "Savaþlarýn Ansiklopedisi" isimli kapsamlý çalýþmada 1763 savaþ listelenmiþ. 1763 savaþtan sadece 123 tanesinin dini sebeplerle ilgili sýnýflandýrýlacaðý ortaya çýkmýþ. Ancak dini savaþlarýn içine, Haçlý seferleri gibi, aslýnda dinden baðýmsýz siyasi savaþlar da eklenmiþ. Yani aslýnda salt dini savaþ, bu rakamdan da azmýþ. Yani 1763 savaþýn % 7 sinden azý din için çýkmýþ. Söz konusu savaþta ölenlerin sayýsý da, tüm savaþlarda ölenlerin sayýsýnýn % 2 sinden azýna karþýlýk geldiði görülmüþ.

William T. Cavanaugh'un The Mythof Religious Violence (Dini Þiddet Miti) isimli eserinde de, temelde dini savaþlar sýnýfýna sokulan savaþlarýn, aslýnda bir kýsmýnýn siyasi olduðunun örnekleri verilmiþ.

Sonuç olarak bir yerde þiddet varsa onun kaynaðý dinde deðil, dinsizlikte aranmalýdýr. Bugün Ýslam adýna cihad ettiðini söyleyenlerin kaynaðý Kuran deðil, rivayet ve hurafelerdir. Kuran'da hükmü açýkça belli olan bir konuda aksi bir uygulama varsa bu, kiþilerin kendilerini baðlar, Kuran'ý, Ýslam'ý ve müslümanlarý deðil. Müslüman genel isimdir. Müslümanýn içinde rivayeti din edinen müþrik de vardýr, dindar görünen dinsiz münafýk da. Bu farký anlamak önemlidir.

Dinde zorlama (ve baský) yoktur. Þüphesiz, doðruluk (rüþd) sapýklýktan apaçýk ayrýlmýþtýr. (Bakara Suresi, 256)


Mehtap Gözükan

Facebook: https://www.facebook.com/MehtapGozukan

Twitter: https://twitter.com/MehtapGozukan