Taze bir sabahýn içinde uyanmanýn ferahlýðý benzersiz. Ýlk önce hatýrlamamanýn farkýna varýrým, sanki dün
hiç olmamýþ gibi. Ýsimsiz bir sevincin kollarýnda yeniden doðmak gibi olur uyanmak. Bir dakika sürer mi
bilmiyorum, aslýnda umurumda olmadý hiç. O anlarý her yeni gün tekrar tekrar yaþamak bir mucize ve benim
için yeterli olandý.

Düþüncelere daldýðým zaman, aðlamak gelir içimden, hüngür hüngür, baðýra baðýra aðlamak. Beethoven ve
Orhan Gencebay dinlediðim zamanlar gibi. Notalarýn kalbime vuruþuyla müziðin tutsaðý olurum, her
defasýnda. Alaturka veya özüme yabancýlaþan biri olmadým, her daim duygularýma teslimim, sarsýldýðým,
baþtan yaratýldýðým duygularýma. Her uyanmanýn bir bedeli var benim için; verilen bir söz, yarým kalan bir iþ, sorumluluk. Hepsini yerine getirmek için burada olduðumun farkýndayým, yükümün bilincindeyim ve
huzursuzum, sebebini bilmeden. Anlamsýz zamanlarýn yükü korkutur her defasýnda, sorgulanýr varlýðým,
damaðýmda bir pas tadý kalýr günün sonunda ve ölü gibiyim;, kokuþmuþ, çaresiz, tükenmiþ.

Zaman öyle hýzlý akýyor ki avuçlarýmýn arasýnda ne çetelesini tutabiliyorum ne de takvimlerine yazýldým.
Yalan oldu zamaným, yalan oldu hayatým, bir çýrpýda yok oldum. Oysa yaþamak istedim bu hayatý,
duygularýmý gerçek kýlmak için... Ve... Aþk geldi. Yorgun olduðum bir zamanda. Gitmek istediðimde Aþk
geldi, gülümsedim, sonsuzca...

eylül