Gün ýþýðý penceremize vurmadan gülümser gözlerimize çay dolu bardak. Gözümüz ýþýr içimiz ýsýnýr. Efsane bir rüyanýn tabirini yapar dudaðýmýz yudum yudum. Bardaðýn nazeninliði ve inceliði mihmandarlýk ettiði perinin sýcaklýðý ile birleþince paha biçilmez bir güzellik çýkar ortaya. Güne o güzelliðin ýþýltýsý ile baþlamak hazzýn kitabýna ön söz yazmak gibidir.



Harflerin ýþýðý çayýn buðusu ile karýþýr hayalimizde. Buðulu kelimeler, efsane cümlelere yol bulur yudum yudum. Her paragrafýn nazlý temasý olur çay. Çaydanlýk ve demlikten huruç eden gizemli hâller bardaðýn sinesinde tebessüm gülü olur billur misali açar. Bir renk ve ahenk seremonisi baþlar tam da bu demde.



Tanýk olduðumuz billur tebessüm, mahmur gözlerin pasýný siler; içleri aydýnlatýr. Bir naz gemisi haz rýhtýmýna yanaþýr. Nezaket ve nefasettir bu geminin cümle yükü. Leyla ’nýn yurdundan getirilen sandýklarýn gizemini kuruyan dudaklar çözer aðýr aðýr. Haz bestesinin güftesi damaðýmýzý bursa da ezgisi iz býrakýr ruhumuzda.



Gün nihayet bulurken gurubun rengi çayýn rengine karýþýr. Zaman, çay buðusunun ýtýrý ile tütsülenir. Sulara inen efsunlu akþamlarýn ardýndan, billur tebessüm perisinin göz kapaklarý kapanýr. Ertesi gün yeni umutlarla taze bir güne baþlamaktýr bütün muradý.
Ankara, 03.10.2012 Ý.K