Hüzün yalnýz insana özgü deðildir. Eþyalarda hüzünlenir. Ýçinde bulunduðu zamanla birlikte canlý cansýz her varlýk yaratýlmýþtýr. Sevinç de hüzün de onlar içindir. Çay bardaðý da hüzünlenir misal:Çay adlý nazeninin ipek teni tenine uzun süre deðmeyen bardak hayata küser, içi daralýr ýþýltýsý ve ýþýðý kaybolup gider. O artýk sýradan bir eþyadýr. Tekdüzeliðin kurbanýdýr. Hayatýnýn rengi ve ahengi kaybolmuþtur.



Cam ustasýnýn nefesinden sonra alýþtýðý, aþinasý olduðu sýcaklýk çayýn teninin sýcaklýðý ve buðusudur. Bardak, harfleri tanýmaz; ama çayýn rengini usaresini ezberlemiþtir. Çaydan baþka kendini özenle tutan, kadir bilir elleri de tanýr çay bardaðý. O eller içinde meftunu olduðu niceleri vardýr elif parmaklý. O eller ki çay bardaðýný tutuþlarý esnasýndan þiir gibidir hâlleri. Ýþte çay bardaðý bu þiir gibi ellerin sahibi nihallere de tutulur zaman zaman. Onlarla hemhal olma onu mutlu eder. Onlarýn arayýp sormamasý hüzün mevsimini getirir bardaðýn iklimine…



Narin ve nazenin çay bardaðý hüznünü kimseyle paylaþamamanýn sýkýntýsýný atmak ister ve sabýrla bekler rafta. Bekledikçe hüznü ziyadeleþir. Albenisi azalýr. Suskunlaþýr. Ne zaman teni çaya dokunur, içine þeker atýlýr baþlar kaþýkla þýngýr þýngýr bir besteyi terennüm etmeye. Artýk devran,an ,mekan onundur. Hüzün mutluluða tebdil olur. Saat çay saatidir. Camýn þiiri ateþle ve nefesle yazýlmýþtýr çok önceden. Ama bu þiiri gün yüzüne çýkaran efsane peri çaydýr. Çay bardaðý ve dahi cümle çay sever çayla bahtiyardýr.




Laf aramýzda yalnýzlýðýn merhemi çaydýr. Çay bardaðý bile yalnýzlýðýnverdiði hüznü onun sýmsýcak nefesiyle unutur. Biz de bu hususta çay bardaðýndan geri kalmayýz hani…
Ankara, 02.09.2012 Ý.K