SÜRGÜN KELEBEK

Ben karlý daðlara sürgün kelebek
Enseme yüklenmiþ hayalin aðýr
Sonum biliyorum sürgünde ölmek
Ahýma kendi öz kulaðým saðýr

Kelebek dediðin bir çinemlik et
Önümde el etme, etme diyorum
Karlý daðlaradýr ettiðin davet
Ölümdür gel etme, etme diyorum

Ne kadar yürüsem yüzün ufukta
Ufuk ki, var olup varýlmayan yer
Beynimin kemiði eriyor 'yok'ta
Yokluk ki, her gece saçýmý öper

Birden uyanýrým kan ter içinde
Bulmuþ kaybetmiþim elimde seni
Tartsalar yoksunda kantar içinde
Bir dünya etmiþim elimde seni

Saçýmý öpen 'yok' sen misin yoksa
Varlýktan derlenip var olmayan sen
Sen misin varille içtiðim tasa
O kadar yar içre yar olmayan sen

Sen hayal ben seni vehmeden vehim
Kavuþmamýz kadar ayrýlmak hayal
Sudaki yüzüme saldýran elim
Sudaki iz kadar su kadar doðal

Biliyorum artýk ben iflah olmam
Ýçimde vehimden törpüler iþler
Ne gün ki baþýma dikilir imam
Bir hayal sürekli etini diþler...