YALNIZLIKTA ÞÝÝR

senden önce hiç yaþamamýþým desem
güler geçersin
biliyorum,
oysa seninle doðdum ben
ekmeði seninle yedim ilk
tuzu seninle tattým
çocuðun neþesini
ihtiyarýn hüznünü gördüm seninle
zifiri bir karanlýktý çepeçevre kuþandýðým
her sabah yeni bir güneþ doðarmýþ meðer
senden önce
bilmezdim.

meðer
rahmetmiþ yaðmur
boyuna doðururmuþ toprak sevinci
senden öðrendim.

meðer ki þiirler varmýþ
þarkýlar
türküler
içinden güller taþan
koklayýnca sevda olan
mektuplar
mendiller varmýþ.
otobüsler varmýþ sana giden
trenler
gemiler varmýþ.
kitaplar varmýþ seni anlatan
resimler varmýþ seni yansýtan
ve saatler varmýþ
sana gelen
seni geçen
seninle bildim.

bilmezdim
tekerlek gýcýrtýsý nakþederek seher vaktinin ürpertisine
çingenelere geçermiþ meðer kapýmdan
çocuklar geçermiþ sonra
kadýnlar, kýzlar, adamlar geçermiþ
kimi küfür ederek iþe güce
kimi gömü bulmuþ gibi neþe içinde
kimi býkkýn
kimi hüzünlü
halifeler geçermiþ
hýnca hýnç taþýtlar geçermiþ sonra mesela
kediler
köpekler geçermiþ
sevgililer geçermiþ cývýl cývýl
kimsesizler geçermiþ aðlamaklý
mercedesler
pabuçsuzlar geçermiþ
ve gül dudaklý bir meltem esermiþ ki o sýra
hem koklanýr
hem öpülürmüþ yar gibi
hem koklar
hem öpermiþ yar adýna.

ve güneþ gülümsermiþ daima
bir tan vakti 'merhaba' derken
bir de þafak vakti 'elveda' derken
iki kýrmýzý gül uzatýrmýþ
insan oðluna
kýrmýzý gül
seviyorum demekmiþ.

ikinci gülden sonra gelirmiþ akþam
miskin ya da telaþlý
fakat daima yorgun
mýknatýslarmýþ kalabalýklarý,
ardýndan gece
deli bir rüzgar çýkarýr
sürüklermiþ ýþýklarý
kimsesiz sokaklara doðru.
o vakit uykuya sýðýnýrmýþ insanlar
uykunun esirgeyen karnýnda yatarmýþ çünkü
rüyalar prensi ve kýzkardeþi,
yalnýz bekçilere
ve köpeklere kalýrmýþ sokaklar o vakit
bir de bana
bilmezdim...

bilmezdim
hiç durmadan raksedermiþ kainat meðer
taþ zikredermiþ
ve kök besmele çekerek yararmýþ taþý
seninle öðrendim