Uzun kuyruklu fare,
Bir deveyle sefere,
Yola çýkýp gidermiþ,
Ýçinden þöyle dermiþ:
“Ay kocaman þu deve,
Yalnýz gidemez eve.
Ben büyük kýlavuzum,
Arkamda koca yolcum…”

Önüne bir su çýkmýþ,
Fare geriye bakmýþ.
Boðulur suya dalsa,
Þimdi ne yapacaksa!
Deve demiþ: — Hayrola,
Niçin gitmezsin yola?
Suya dal da geçelim,
Yolumuza gidelim.

Fare boynunu bükmüþ,
Büzüldükçe büzülmüþ:
—Yahu koca bir ýrmak,
Ölürüm boðularak!
Vallah çok derin bir su,
Korkuyorum doðrusu…

Deve demiþ: — Geç þöyle,
Ben bir bakayým hele.
Görelim ne kadarmýþ,
Beni de boðar mýymýþ?

Deyip dalmýþ ýrmaða,
Su çýkmýþ diz kapaða.
Deve demiþ ki: — Güdük,
Övünüyordun hödük!
Derin sandýðýn ýrmak,
Dizime çýktý ancak!
Korkacak ne var bunda?
Durma, haydi atla da,
Þu tarafa geçelim,
Yolumuza gidelim…

Fare tir tir titremiþ.
— Ey büyük üstat, demiþ.
Küçük bir su da size,
Fark vardýr dizden dize.
Siz kolay geçersiniz,
Bana göre bir deniz...

Deve dayanamamýþ,
Fareyi azarlamýþ:
— Boyundan büyük iþe,
Ahmak olan giriþe.
Öyle titreyip durma,
Çabuk atla sýrtýma.
Daha küstahlýk etme,
Öðünüp kibirlenme.

Kiþi kendini bilmeli,
Gururunu yenmeli.

29/08/2000 KAYSERÝ