ASLAN, KURT VE TÝLKÝ
Kurt, tilki bir de aslan
Ava çýkmýþ bir zaman.
“Birlikte rahmet vardýr,
Ne bulursak o kârdýr.”
Diye karar vermiþler.
Ormanda yürümüþler.
Þanslarý yaver gidip
O gün iyi av edip,
Çekilmiþler bir ine.
Kurt ile tilki hile
Düþünürken aklýndan,
Emir gelmiþ aslandan:
Ey koca kurt haydi sen,
Baþlayýp önce benden,
Avýmýzý paylaþtýr;
Açlýðýmý yatýþtýr.
Kurt demiþ: — Padiþahým,
Yüce soylu kralým.
Sen büyüksün, sonra ben...
Tilki de ikimizden,
Küçük ve geridedir.
Paylarýmýz bellidir.
Yaban öküzü sana,
Þu dað keçisi bana.
Tilki kardeþ tavþana,
Uygundur kalýbýna.
Buyurun da yiyelim,
Yorulduk, dinlenelim...
Aslan birden kükremiþ.
Kurt ve tilki titremiþ:
— Ne söylersin sen ahmak!
Yok mu sen de utanmak?
Ben varken sizlere pay,
Vay seni eþek vay vay...
Eþekten de kötüsün,
Sen köpeðin tekisin!
Hay seni kaz kafalý,
Kim ormanýn kralý?
Verirsem alýrsýnýz,
Vermezsem bakarsýnýz.
Yaklaþ þöyle yanýma,
Bakayým suratýna! ..
Kurt titreye titreye,
Baþlamýþ yürümeye.
Aslanýn yakýnýna
Gelince karþýsýna,
Bir pençeyle serilmiþ.
Ciðerleri delinmiþ.
Ölüp gitmiþ zavallý...
Ormanlarýn kralý,
“Tilki! ” diye seslenmiþ.
Bir de onu denemiþ:
— Ýkimize üçünü,
Pay et göster gücünü! ..
Sýra ona gelince
Tilki diz çökmüþ önce:
— Tümü sizin kralým.
Bir sýraya koyalým.
Yaban öküzü var ya,
Sabahki kahvaltýya.
Dað keçisi öðleye,
Uygun olur yemeye.
Sona kalan tavþan da
Kralýma akþamda,
Leziz bir yemek olur.
Kendisine sunulur...
Tilki üçünü avýn
Yemesine aslanýn,
Ayýrarak belirtmiþ.
Aslan þöyle söylemiþ:
— Ýþte budur adalet! ..
Kimden öðrendin hayret?
Tilki demiþ: — Efendim,
Kim olurum ki, neyim...
Siz yüce kralýmýz.
Olacaktýr farkýmýz.
Siz her þeyin sahibi.
Ormanýn tek hâkimi.
Bu tür pay etmeyi ben,
Yatan kurdun hâlinden;
Ýbret alýp belledim.
Güzel oldu eminim…
Tilkinin cevabýna,
Aslan demiþ ki ona:
— Bu herkese ders olsun!
Üçü de sana kalsýn.
Ýbret aldýn ya kurttan,
Sen de oldun bir aslan.
Artýk tilki deðilsin,
Bizlerden birisisin...
Aslan kalkýp giderken,
Tilki demiþ içinden:
“Þükür olsun Mevlâ’ya.
Yaradan’ým Huda’ya...
Ýyi ki önce ona,
Söyledi sonra bana.
Yoksa helâk olurdum,
Ben nasýl kurtulurdum? ..
Mevlâna da Allah’a
Hamdeder, der ki sana:
“Ýyi ki son ümmetiz.
Çok örnekler biliriz.
Helâk olan kavimler,
Ne güzel örnektirler...
Geçmiþleri düþün ki,
Onlar kurt, bizler tilki.
Baþlarýna geleni,
Anla, koru kendini.
|