Yaþadýðýmýz, yaþayacaðýmýz nabýz atýþlarýnýn ilginç zamanlarda yoksul, varsýl, varoþ ve içsel yaþam alanlarýndan geçen ömür ýrmaðýnýn geçmiþ, gelecek görüntülerinden örülü olarak devinen insanýmsý duyarlýlýklarýndan çýkan bir dönem bizi bekliyor.

Neden insan demedim de insanýmsý dedim?

Bireyden evren-insana ulaþan yollarý týkayan bir mekanizma her geçen gün yaþam alanýmýza sinsi bir þekilde yerleþiyor.

Ýletiþim araçlarýnýn, bu tehlikeli gidiþata dur demesi gerekirken tam tersi olarak insancýl özellikleri fark ettirmeden eritmesi,

bireyin bireysiliðe,

doðanýn yok olmaya,

hayvanýn ise deðiþimine yol açmasý kaçýnýlmaz bir son olarak ortaya çýkmasýna neden oluyor.

Bu dönem öyle bir tünel ki giren bir daha ardýna bakamayacak,
çýðlýklarý duyulmayacak,
umut treni yanýndan geçerken sadece bakacak,
geçmiþ bir öykü olarak kalacak benliklerde…


Yaþamakta olduðumuz hayatý derinlik sarhoþluðu içinde yaþayanlarýn göremediði her an kýrýlmaya müsait hýzla yaklaþan toplumsal ruh fay hattýnýn hýzlý bir çöküntüye ve yýkýma yol açacaðý belirtileri baþlýyor..

Günümüzde asla gerçekleþmez/gerçekleþemez dediðimiz þeylerin olmaya baþlamasý ve bunlarý bizlerin görmeye, duymaya baþlamamýz çarpýcý örnekler…

Yeni dönemin izdüþümünde yaþanacaklar yaþanýyor þimdi..

Sancýlý bir süreç bu…


Tepede yaþayanlar yere inecek,

uçlarda yaþayanlar ortalara çekilecek,

hiçbir þey olamayanlar her þey, her þey olanlar hiçbir þey olacak…

Geleceðin dünyasýnda bireysel deðil de birlikte hareket eden uluslar ayakta kalýrken, insanýmsýlar ise karanlýk bir nokta olarak kalacaklar..