Fýrtýnanýn dindiði andaki bozkýrýn ruhu sarý yapraklarda hayatýn ta kendisiydi. Yamaçlarda, daðlarda, ovalarda, aðaçlar toprakla seviþmekteydi. Dallarda çiçekler tohumlarýný çýplak topraðýn kasýklarýna dökmekteydi.
Hadi gel yaðmur görsün seviþmek rüyalarda. Gecelerce büyüsün saçlarýnla uzayan þarkýlar. Vadi diplerinin henüz su görmemiþ kuytularý gibi dinmez dediðim duygularým durulsun. Ey sevgili bu gece kalbimiz aþkýn okuyla tam on ikiden vurulsun.
Sularýn çekilip yükseldiði zamanda söðüt dallarý gibi düþelim yakomazlara. Hadi gel günlerce bir bedevi gibi yürüdüðüm çöllerde dudaklarým yaðmur görsün. Bozkýrýn ya da çölün ruhu gibi ruhum sularýnla hayat bulsun. Canlansýn aramýzda açan çiçek. Yangýn yerinin artýk dumaný tutsun.
Hadi gel bu çýðlýk çýðlýða orman sessizlikle dolsun. Çam aðaçlarý ve çýnarlar tazalenen bir þiirdir aþk coðrafyasýnda. Tohumlar fidana, fidanlar aðaca dönüþürken biz de alev alev yakýp gitmeleri býrakýp erelim vuslata. Bir tohumun yeryüzüne çýkmasý gibi aydýnlýða kavuþalým. Karanlýktan kurtulalým. Kalbim dayanmaz gecenin hoyrat karanlýðýna. Gel seninle yýldýzlarý toplayalým. Bakýþýn deðsin bakýþlarýma.
Elimin deðdiði her yerden gürültü çýkmakta. Sözümü kesmekte kocaman aðýzlar. Ne olur kurtar beni insaným diyen bu canavarlardan. Yalanlar, yýkýmlar diþler arasýnda insan etidir. Bak yine birbirini yemekte insanlar. Hadi gel bir tatlý gülüþ, bir tatlý öpüþ kondur dudaklarýma. Bu insan cehenneminde çok susadým sana.
Gün boyu yaþadýðým karanlýktan sonra ne çýkar akþam yýldýzlar dolsa rüyalarýma. Yeter gündüz ve akþam çektiðim her yerin sensizliðinden. Saðanak saðanak yaðmurlarla gel bana. Bu insan cehenneminde susadým sana.
Benim insanlara ve hayata karþý tek silahým sýrtýmdýr. Sýrtýmý dönmedim daha sana. Seni omuzlarýma almak isterim, taþýmak isterim seni bacaklarýný öpe öpe ve okþaya okþaya. Hadi gel bana. Bir keçi yoluyum daðlarýn sýrtlarýnda. Taþýrým seni yaylara, doruklara.