Küçüldüm sevgilim…Yalnýzlýðýn kýyýsýna vurdu yüreðim…Sen gittin þimdi…Tuzaklar pusu kurdular…Benliðim enkazlara sürüklendi,gözyaþlarým yalnýzlýðýn dumanýyla tüttü…Küçüldüm sevgilim adýn deðmedi ya bir daha kulaklarýma,ezildim,hayýflandým,büzüldüm,çok üzüldüm…!Hüzün yapraklarý omzuma deðdiler birer birer,incinirken incittim…!

Küçüldüm sevgilim…Her sabah sensizliðe uyanýp her gece sensizliðin sabahýna uyanmak için hazýrlanýrken küçüldüm çok ama çok üzüldüm…!Bu kýþ da çetin geçecek,bu kýþ da yaðmurlar akacak yüreðime doðru…Kar’lar bedenimde eriyecek…Küçüldüm sevgilim…Bu yalnýzlýk rüzgârýnda çok ezildim,çok büzüldüm,üzüldüm,süzüldüm…Çok acý çektim,çok..!

Küçüldüm sevgilim…Hiçbir þey gerekmiyor artýk beni ýsýtmak için,yokluðun üþütünce hiçbir þeye gerek kalmýyor..! nefret hazýrlanýyor sensizlik alay edip gülünce…Seninle ne kadar da büyümüþtüm,hayatýn yükü bile hafifti,hiçbir þey aðýr basmaz,hiçbir þey acýtmaz,hiçbir þey bir þey olamazdý…!

Üzüldüm sevgilim ben bu yolda,bu uðurda çok üzüldüm…Gökkuþaðýndan bir evim olsun istemiþtim seni sevince,alacaya bürünmek istemiþti yüreðim ve bedenim…Olmadý iþte,olmadý yine…!Nedendir nasýl denir bilmiyorum,gerçekten gerçekleri sevebilmeyi hâyâl ederken gönül limanýma uðrayanlarý birer birer gönderiyorum…Küçüldüm sevgilim derbeder bir þekilde küçüldüm…Sana yazýlacak tabiki bu satýrlar!Kime edilecek sitemli sözler,gözyaþý dolu kalemim kime küfredecek senden baþka,sana tabi!Bu kez sana…Suç yok ortada merak etme,anlaþýlamayan dizeler var,”ömrüm”dediði halde bu kalp,yalnýzlýðýn senfonisi var…Olmadý yine,yine olmadý iþte!Çarelerden çareler seçmek isterdim,neticede çareler bile aðlayýp duruyor…Küçüldüm sevdiðim,kalbim yýpranýp horlandýkça çok küçüldüm…!Bitti karalanan sayfalar,yazýlmaz oldu,çizilmez oldu,gözyaþlarý hiç akmaz oldu,böylesine basite indirgendi duygular,sensizliðin ilk günlerinde,serüvenin en baþlangýcýnda,ortalara doðru kayarken.Küçüldüm sevgilim,bu yollar beni hep üzdü…!Yalnýzlýðýn bir garezi varmýþ sana. Kavuþturmayacakmýþ beni sana,seni bana.Sen ;sevmek zorunda kalacakmýþsýn baþka insanlarý,baþka güzelleri,özelleri,kalbine sýðamayan dizeleri..Ben ;bir süre susup sonralarý aðlamaktan korkup baþka bir yalnýzlýk tüneline kayacakmýþým,yani yine ona doðru,düþmana doðru…!Küçüldüm sevdiðim,çok küçüldüm lâkin artýk sen bile anlayamazsýn…Ben beni anlayýp anlatamazken,hayat yorup da hesabýný istedikten ve de daha çok kanattýktan sonra sen bile beni anlayamazsýn…!

Kanamaz,akmaz oldum artýk sevgilim…Dokunmaz oldular kelebekler bile,uður böcekleri konmaz oldular,kuþlar cývýltýlarýný korkusuzca çýkartýp ötemez oldular yanýmda…!Her þey birden bire hiçe döndü yani…Ben beni tanýyamaz oldum sevgilim…Küçüldüm çok ama çok üzüldüm…!Ne yana dönsem bitmez sayfalar oluþtu hep ardýmda,kalemim yalnýzlýkla düelloda…Hediye paketleri mutlu etmez,güldürmez oldu;çünkü küçüldüm ben! Sensiz sevgisiz çok küçüldüm…Yaðmur taneleri Kar’larla birleþip bedenimi titretince bu yollarda çok üþüdüm…Sarsaydýn ya,art niyetsiz,koca bir aþk yelkeniyle sarsaydýn ya beni;cennetin olurdum sen ömrüm olurken,cennetin olurdum…Anladým artýk anladým sevdiðim,senin cennetin ben deðilim,ömrüm sen deðilsin…Art niyetsiz bir sevda paketi açmaktan yanaydý yüreðim,sen ise paketleri yýrtýp yürekleri ziyan etmektesin…Olsun sevdiðim…Kýsa bir hikaye oluþturmuþtum ikimiz için,küçülsem bile,büyüyeceðime inandýðým için…

Yaþ oldum sevgilim,bak akamýyorum bile artýk çaresiz…Hiç açamayan bir çiçek oldum,dikenlerim nerede?Belirsiz…Zehir oldum içilmiyorum bile nedensiz…Buruk tebessümler oldum,gözlerdeki yaþlar akamayýnca sevimsiz…Küçüldüm sevdiðim;sevgilim,ömür çizgimin kýsa hikayesi…Küçüldüm,büzüldüm,üzüldüm,süzüldüm…KÜÇÜLDÜM,BÜYÜYEMÝYORUM KÝMSESÝZ,SENSÝZ…Duygular da gerçekliðini yitiriyor bir süre sonra,karar perdesi sisli,buðulu sabahlar matemlerini döküyorlar arkalý önlü…Bu korku ne zaman diner?KÜÇÜLDÜM,KÝMSESÝZ,SESSÝZ…

Dilara AKSOY