En zayýf noktasýndan vurup incitiyorsun bu adamý...
Ziyaný yok zaten ezilmiþ bir yürek artýðý solumda taþýdýðým
Tembel ve kayýtsýz bir sýradanlaþma çabasý içindeyim yokluðunda
Anlamý da yok umutlarýn farkýndayým...

En zayýf noktasýndan vurup incitiyorsun bu adamý...
Karmaþýk düþünceler gurubuna dahil ediyorsun bencilliði
Yalnýzca yokluklar en aþikar gerçek bu kayýtsýzlýk ortamýnda
Hangi derin çukur içinden çekip çýkardýlar bu sessizliði...

En zayýf noktasýndan vurup incitiyorsun bu adamý...
Ýsyan taþýmaya bile lüksümüz yokken en gafil zamanlardan çýkýyorsun iþte
Elimize yalnýzca yokluðun sancaðý teslim ediliyor nazikçe
En kaba saba hallerden bile daha pervasýz daha bir dik baþlý görünüyor gölgelerin
Aþk çýkmazý mý kaybediyor adým seslerini
Kal der gibi derinden bir iç çekiþ mi duyuyorsun yoksa
Ölüm arifesine bayramlýk telaþýný mý sýðdýrmaya çalýþýyorsun
Gran tuvalet bir giyinilmiþlik sonrasýna yaðmur telaþýný düþürmek gibi
Sen de benim aklýma ölüm sonrasý bir sensizlikle mi kazýnýyorsun...

En zayýf noktasýndan vurup incitiyorsun bu adamý...
En derinlerde saklamýþ hiç açýða çýkmayacak gibi benimsemiþim oysa seni
Aradýðýmda bendeki yerin bende bile belli deðil aslýnda
Bulup da çýkarmamak için seni kalbimden sakladýðým yeri bile unutturmuþum kendime
Acýmasýzlýðýný göz yaþlarýma örnek almýþým
Suçüstü yakalamýþým kendimi seni düþünürken duman lekelerinde
Mayhoþ tadýný sarhoþluðuma katmýþým dudak aralýðýnda
Ýç gýdýklayan bir sarhoþluk kývamýný sana hediye getirmiþim
Sense her yakaladýðýn yerden can acýtma iç güdüsünü benimsetiyorsun bana
Ve son bir isyan sözcüðüyle anlatýyorum sana yaktýðýn canýmý
En zayýf noktasýndan vurup incitiyorsun bu adamý...