Daima bir dakika ileri olan saatimi düzeltmezdim.o akþam bir dakika geri gitmeye baþlamýþtý içimin sýkýntýsý saatimin sýkýntýsý ile eþti.Her týkýrtý yaþadýðýmýz dünya gibi deðiþim demekti.Kendimiz kedimiz olmaktan çýkýyorduk,deðiþiyorduk.Bense þimdiki zamanýn tek düze,sýradan,yapýþkan duraðanlýðýnda kaybolmadan yaþamak istiyordum.Her zaman kendimi geçmiþ zamaný düþünürken bulduðumdan hangi zaman diliminde bulunduðumu bir türlü hatýrlamýyor,kaðýt ve kalem elimde sürekli yazýyor,içimdeki yüzlerce yüz ile konuþuyor,gerçek yüzümü hatýrlamýyor!...ama O’nun sesini duyuyordum.Yüzlerce yüz arasýndaki O benim çok özelimdi.
Yazlýðýmdaki terasa çýktým.Akþam ortasý idi.Rüzgar dinmiþti.Birden sular karardý.Deniz geceye kaydý.Ay çýktý.Denizin üzerindeki buluttan ince bir ýþýk iniyordu.Serinlik ve fýsýltýdan ibaret bir duraktý burasý.Ay dinginlik serpiyordu.Titreyici ýþýk denizdeki her damlayý gümüþ bir tel yapýyordu.Telkari cümbüþüydü,ay ýþýðý denizi ýþýk buðusunda sallandýrýyordu.Sanki deniz milyarlarca gelin telleriyle sallanýyor,denize düþen ýþýk telleri kendi yollarýnda bulacaklarý rüyalara döne döne gidiyorlardý.Týpký tabiatýn çok özel bir anýný yaþadýðým bu manzarada kalemim sürekli yazýyordu.
Yapmak istediðim;harflerin,sözcüklerin,rakamlarýn anlamlarýna takýlmaktý.Þimdiki zamanýn içinde o geçiþi yazýyor,çok özeli arýyordum.Bulduðumda geçmiþi yaþamadan þimdiki zamaný bulacaktým.Aradýðým yolculukta kaybolacaktým belki!...Ama Kaybolmayan Þimdiki Zamaný yazacaktým.
Hýzlanan kalbimin týkýrtýsýna kulak verdim.Onunla konuþmaya baþladým.’Kendini þimdiki zamanýn sýradanlýðýna yine kaptýrmýþ,çok özelimi yazýyorsun?.Söylemiþ olduðun çok özel kelimesinin arkasýnda gizlenen kimin yüzü hiç düþündün mü?’.dedi.Benim aradýðým!... neydi ki?. Ben de bilmiyordum.Sözcüklerin anlamlarýna takýldým.Çok; bol bol,dolu dolu olan her þey
Özel;Kiþiye ait olan her þey
Çok Özel;Bol bol,dolu dolu, sahibi olan her þeydi!,,,Týpký yüzlerce yüz arasýndan benim olaný aradýðým gibiydi!.
.. Sevgiliyi mi?Dostumu?Arkadaþýmý?Hiç kimseyi mi? Kendimi mi?Uzakta kalaný mý?.Arýyordum!..Uzak kaldýklarýmla buluþma zamanýný özlediðim için mi idi?.Kalýcý bir sevilme duygusu muydu?.Sevende sevilende ben miydim?Yoksa!...Baþkalarýnýn beni arzu etmelerini isteme duygusu muydu.Arzu;Benim için ne olduðunu adlandýramadýðým,istediðimle iliþkimiz açýsýndan kim olduðumuzu bilemediðimizi yansýtýrdý.Benim arzu ettiklerimi bir baþkasý da arzu ederdi ki!... Ýþte o zaman benim olduðunu sandýðým þey baþkasýnýn olurdu hep!...Çok özel dediðim gördüðüm þeyleri arzu ettiðim þekilde istediðim kadar anlatayým, söyleyeyim,göstermeye çalýþayým,görünen þey hiçbir zaman söylenen þeyin içine sýðmayacaktý.Ýfade edemeyecektim.
Sudaki suretine aþýk olan ve giderek zayýflayýp sonunda ölen ’Narkisos’’un katilleri gibiydi.Ýçimdeki Onlar!....Mitolojideki güzel gibiydim!...Kendi yüzüne karþý duyduðu hayranlýkla karýþýk bir þaþkýnlýkla konuþuyordum.Onlarla yatýp,onlarla kalkýyordum.
Yorulmadým;araþtýrýp ,okuyup,yazmaktan.Bu arada þimdiki zamanda akýp gitmiþti.Yaþlandýðýmý;Uzun yürüyüþlerimin sonundaki bacaðýmýn aðrýmasýndan,kafamýn popçularýn þarký sözlerini eskisi gibi anlamadýðýndan ve bir de aynadaki yazýlý yüzümden anladým.Bilgeleþmiþtim.Bilgiyi içselleþtirmiþtim.Bende birçoklarý gibi okuyor,yazýyor ve her þeyi taklit ve tekrar ediyordum.Kiþilerde nesneler gibi birbirlerini taklit ve tekrar ediyorlardý.Ancak böyle gerçeklik kazanacaklarýný sanýyorlardý.Sanki onlar için örnek modeli olmayan her þey gerçeklikten yoksundu.Benim aradýðýmda Ýþte bu görüntü dünyasýnda kayboluyor,gerçeðini bulamýyordum.Böyle bir dünyayý elle dokunulmayan tehlikeli karanlýkta arayacak ve yolumu bulacaktým.
Ýçimdeki kelimeleri bulma yoksulluðu ve çaresizliði gibi beldenin de her yerinde yoksulluk ve çaresizlik vardý.Yoksullukta,çaresizlikte deðildi içime bu kadar iþleyen beldenin her yerinde,fotoðrafçý dükkanlarýnýn boþ vitrinlerinde,kaðýt oynayan iþsizlerle dolu kahvehanelerin,gazinolarýn buzlu camlarýnda,boþ meydanlarýnda aradýðým yüzü bulacaðýmý sanmýþtým.Burada gördüðüm unutulmuþluk ve yalnýzlýk duygusuydu.Sanki burasý herkesin unuttuðu bir yer!...bende;bu unutulduklarýný bilmeyenlerin arasýnda bildiklerimi unutmamak için yazýyor!...ve yolumu arýyordum.Tüm insanlar uzaktan da yakýndan da birbirine benziyor,deðiþik,tuhaf,anlaþýlmaz görünüyorlardý.Onlara’ aramýzdaki bu engelleri kaldýrýn!,bütün oyunlarý birlikte oynayalým!,birlikte seyredelim!,kendinize isimler vererek yaptýðýnýz iþlerle var olmayýn!bütün sahte ünvanlarý,kurumlarý,insanýn kendisini bir þey sanan
Düzenleri yok edin!ortak noktalarýmýzý bulun!’diye þimdiki zamanda baðýrmaya baþladým.Sesleri vardý ama kendileri yoktu!...korktuðum bu insansýz yolculukta kaybolup,unutulmaktý.
Kelimelerle düþünüp,görüntüler yüzünden acý çekiyordum.Etrafým;her þeyin yýllarca ayný kalacaðý bir dengeyi,bir iç huzuru arayanlarla dolu idi.bense;bize bütün dünyayý anlatan bir þey arýyordum.Yazýyordum.Bu insanlarýn kýrýk hayatlarý için yapacaklarýmý düþünüyor,araþtýrýyordum.Yaptýðým bana özgü düþüncenin ve yalnýzlýðýn kalbine yolculuktu.Yaþamýn yalnýzca bir düþ olduðu bu düþ alemindeyken O’nun sesi ile irkildim.’Yapmak zorunda olduklarýný,yani yapacaklarýný,tekrarlarýný kala anlatýp yazýyorsun çok özeli hala arýyor musun?‘diye sordu.Bende;Tutsaðý olduðumuz bu dünyadaki duvarlarý renkli biçimlere ve aydýnlýk görüntülere boyayan düþsel bir boyun eðmeyle günlerimi sürdürdüðümü ama!...þimdiki zamanda çok özeli aradýðýmý söyledim.
Onunla birlikteyken sanki baþka bir dünyaya bakýyordum.Bu dünyada düzenli ve canlý bir güçte deðildim.Daha çok sezgiyle,karanlýk bir güçle arzuyla hareket ettiðimi anladým.Duygularým bulanýklaþmaya baþlarken ben düþlerin arasýndan dünyaya gülümsemeye devam ediyordum.Oysa onda gördüðüm yüz;kolay kolay dýþa vuramadýðý iç dünyasýnda her türlü basma kalýp deðer ve davranýþlara karþý savaþ açmýþtý.!Vücutlarýmýz birbirimize vereceðimiz en kolay þey!...asýl olan hayatlarýmýzýn verilmesiydi.Onun için benimle ilgili olaný hatýrlamýyor gibi yapýyor,beni düþündüðünü hissettirmiyor,her þeyime karþý ilgisiz bir kiþi gibi davranýyordu.Yazdýklarýmý okuduðunu biliyordum!...Ona anlatacaklarým insanlarýn birbirlerini incitmeden yürüttükleri duygulardý!...Birlikte olmayabilirsiniz ama ;iki satýr yazý,bir kitap gönderirisiniz,bir telefon sizin aylarca dirilmenize neden olabilir.Ýnsanlýkla ilgili her þey!...okudukça hayatýmýzý deðiþtiren þeyler…
Ondan ;’Bana sadece yapabileceðim kadar yapýp daha da yapýlabilirlikleri yapacaklara sunmamda yardýmcý ol ‘dedim.Ýstediðim tüm insanlýk için ayrý ayrý bir þeyler yapmaktý.Bunun imkansýzlýðýný bildiðim halde ýstýrap çekiyordum.Görünüþümde isteklerimde öyle bir saflýk vardý ki ,yazacaklarýma herkes karýþsýn istiyordum.Istýrap çekenler; benim gibi düþünmeyi henüz unutamayanlardý.Öyle insanlarýn gerçek temsilcisi olmak istiyor,bunun içinde çok özeli arýyordum.
Onunla konuþurken;yoksullarýn sulu çorbalarýndaki yað parçacýklarýnýn eriyip gitmesi gibi konuþtuðum sözcüklerin karmaþýklýðý kafamdakileri eritip giderirdi.Yazýlanlar ve konuþulan sözcükler bir sevgilinin çektiklerini anlatan dokunaklý öykülere dönüþürdü.Ayrýldýðý m zaman anlaþýlmayana karþý duyulan öfke ve kini duyardým.Onda beni cezbeden yaþama duyduðu kindi.Yeryüzündeki her þeye karþý alaylý düþmanca tavýrlarý,kendi kendine ve karþýsýndakine duyduðu ilgisizliðiydi beni cezbeden.Aslýnda ben onun dostça ilgisine gerek duyuyordum.Kendimden hiç çekinmeden söz edebileceðim biri!...kopuk kopuk düþüncelerimin,türlü izlenimlerimin karmaþýklýðýný düzene koymaya yardým edecek biri olsun istiyordum.
Her konuþmasý;kendisine duyduðum hayranlýðýn uyandýrdýðý hoþnut edici bir kibiri ve aramýzda ki çekingenlik sýnýrýnýn yokluðuna duyduðum dehþeti hatýrlatýrdý.O hiçbir þeyi görmeyen,duymayan,önünde olup bitenlerden hiçbir þey anlamayan,hiçbir þey hissetmeyenler gibi davranýrdý.Ama ben biliyordum ki O;Benimle ilgili hiçbir þeye katkýsý olmayacak,hiçbir þeyimi kurtarmayacak,hiçbir þeyimin sorumluluðunu almayacaktý ama!...yinede
Her þeyimi düþünecek,her þeyimi yerli yerine koyacak,iþe yarayacak hiçbir þeyin önünü kesmeyecek ve zarar verebilecek hiçbir þeye izin vermeyecek birisiydi!... benim için.
Onunla arkadaþla sevgililik arasýnda uzanan o isimsiz alanda duygulardan hiç söz etmeden sadece karþýsýndakinin ilgisini hissederek dolaþmanýn yaban yemiþlerine benzeyen lezzetli ve kekremsi tadýný duymak isterdim.O;hayatý boyunca her türlü kadýnla karþýlaþmýþtý kuþkusuz!...çok güzel olanlarýyla,kýskançlýklarý kýzýþtýran oynaklarýyla,zekalarýný bir silah gibi kullanan alaycýlarýyla,erkeklerle oynaþmayý zevk verici bir tür yakýnlýk haline getirmiþlerle!...Ama!..O bence;sadelikleri karþýsýnda hissettiði çaresizliði ve aþaðýlanmamayý hissettirmeyenlerle birlikte olmak isteyenlerden olmalýydý..Ben onun için hangisiydim?
Bazý insanlar nasýl öðrenmek istemediklerini asla öðrenemiyorlarsa,görmek istemedikleri asla görmüyorlarsa,gerçekliðe yabancý duruyorlarsa,rüyalarýna da yabancý kaldýklarýndan,kendilerini dünyaya istemediðimiz kadar yalancý sözcükler yazarak ifade ederlerdi.!...Yoksa ben de onlardan birimiydim?.Beylik sözlerimle dolu kalemimi sevmediðini biliyordum.Sanki bana;kendini,gözlerini zorla uzaklara dikerek bir þeyler aradýðýný sanan,uzaklardaki bu dünyada dokunulma korkusunun kazandýrdýðý dokunulmazlarýn tadýný çýkaranlar gibisin.Yaþlanan kadýnlar nasýl cinselliðin dýþýna sürüklendiklerinde erkekler için bir arzu nesnesi olmaktan çýktýklarýný sanýrlar ve bir dokunulmazlýk zýrhýna bürünürler,týpký ailelerinin býraktýðý eski eþyalar gibidir o zýrh!...eski eþyalar insanýn hayatýný yaþamýný engeller çoðu kez buna izin verip vermemek senin elinde at… o !...eski
Eþyalarýný!...bunlar eþyanýn gücü kadar seninde elinde dediðini duyar gibi olurdum.
Yoksa benimde;insanýn ruhunu anlatan kelimelerim kendime yabancýmýydý?...Kiþiliðimin en temel ,en ham sorunlarýný çözememiþ miydim?.Ýçimden söylediðim
sözlerin ürperttiði bir dirilik oluþmuþtu.Mutsuz eden bir dirilik deðildi !..Bu ;anlamayý kolaylaþtýrdýkça insana sabýr ve anlayýþ kazandýran,çok kitap okumuþ olmanýn,çok film seyretmiþ olmanýn derinlik kazandýrdýðý azýcýk kendimi bulacaðým bir dirilikti.
Onun; Kaybolmayan Þimdiki Zaman Albümindeki yüzlerce yüzünden bir kaçý ile konuþmaya baþladým.biri;doðduðun günden beri lezzetli bir meyveye benzemek ve dünyanýn her gün sana bakmasýný,aðzýnýn sulanmasýný istiyorsun.Diðeri;Sen bir düþçüsün!...Var olmayan kiþilerin düþsel gözlerinde yaþýyorsun!...Bir diðeri de;Perspektifimdesin,perspektifimde olmak;uzaklaþtýkça küçük görünmek ama derinlik kazanmaktýr.Yakýnýmda kendini göremezsin,yakýnýmýzdaki renkli yüzler ufka doðru soluyor ve grileþiyorlar!...Seni yazýlarýný elinden býrakabildiðin anlarda kütüphanenin tozlu raflarý arasýnda kendilerine has bir ýþýkla yýkanan kitaplarýnla oynarken baþka hayatlar kuran ,kýmýldamadan yazdýðýn mucizelerin gerçekleþmesini beklerken görüyorum.Dýþ dünyanýn debdebesinden gerekli yada gereksiz tüm ayrýntýlardan bunalmýþ olan insanlýða çok yakýn olduðunu!...ama…mesafeyi bir türlü ayarlayamadýðýndan yada;cesaretsizliðinden dolayý çýktýðýn o yolculuðun sonunda kendine varacak bir baþka dünyanýn kapýsýn aralýyorsun,þimdiki zamanda kaybolmayan çok özeli arýyorsun.!Bense; seni yazarken sarsýlacaðýný bildiðim seni kendine götürürken,kendinden uzaklaþtýracak yerine muhtemelen bir baþka sen koyacak birini arýyorum.Yüzündeki çizgilerde her zaman senin hakkýnda bilemediðimden daha fazlasýný görüyorum.Sende benim gibi sevilen yüzü arýyorsun.Arayanýn sonu aranýlanýna ulaþmak!...Aranýlanýn sonu arayanýna kavuþmaktýr.Bana ulaþtýn!...,rüyalarýmýz karþýlaþtý!...Ayný noktadayýz seninle bu nokta ayný zamanda dünyanýn da merkezi…Zamandan çýkýþ mucizesi gerçekleþti!...Zaman durdu bizim için.Þimdiki zamanda çok özeli buldun.!...
Yarattýðýn bu dille; Kaybolmayan þimdiki zamanýn çok özeller albümünde seninde yüzün oldu oku !...yazdýklarýný!…’dedi.
Bende yazdýklarýmý okudum.Terastan çýkýp,yataðýma gittiðimi,nasýl uyuduðumu,yine hatýrlamýyor!...düþler aleminde seyre devam ediyor!..sürekli yazýyordum.!...


14.07.2008
ÇANDARLI