Hayatýn hakkýnda hiç bir þeyi merak etmiyorum. Ne iþ yaparsýn, kimsin, nerelisin… Bunlarýn hiçbir önemi yok benim için. Hayat senin hayatýn ve ben bilirim ki hayat insanýn tek özgürlük alanýdýr. Seni esaretim altýna almak gibi bir çabam yok. Hayatýnýn tamamý olmak isteyecek kadar bencilde deðilim. Ben sadece senin hayatýnýn küçük bir parçasý olmaya çalýþýyorum. Ve seni özgür olmak istediðim kadar özgür býrakýyorum.
Bilirim ki kýrýlmak istemiyorsam kýrmamam, üzülmek istemiyorsam üzmemem gerekir. Bu demekse eþittir iyi insan, buna da inanmýyorum. En nihayetinde bunu bile kendi menfaatim için yapmýþ oluyorum.
Bir insaný tanýmak cüzdanýna ayda ne kadar girdiðini bilmek demekse, bir insaný sevmek hep mutlu olma beklentisine girmekse reddediyorum milyonlarýn doðruladýðý, adýna da hayatýn gerçeði dedikleri bu kavramý. Seni sevebilmem için banka hesaplarýný bilmem gerekmiyor, seni sevmem için gözyaþý dökmeyeceðime inanmam gerekmiyor. Sevmek göze alýnacak ya da alýnamayacak diye ikiye ayrýlan bir þey deðil ki. Severken düþünmezsin! Ne baþýný ne sonunu… Ne iyiliðini ne kötülüðünü… Seversin iþte…
Sorgulamadan, ayrýntýlara takýlmadan, hatta belki tek kelime bile konuþmadan yalnýzca seversin…
Kalýplara sýkýþtýrýlmýþ evlenilecek bay-bayan modelleri çizilir beyinlerde. Parasý olmalý, iyi bir iþi olmalý, arabasý olmalý, köklü bir aileden olmalý, bana rahat bir yaþam sunabilecek her þeyi olmalý… Peki AÞK! O nerede kaldý? Bakýndým ama göremedim, çok mu geride kaldý?
Ýnsanlar rahat yaþam uðruna huzurlu yaþamý unutuyor galiba yavaþ-yavaþ. Ama bilmiyorlar ki yaþam huzur sokaðýnda oturuyor. O sokaktan geçmeden ne rahata kavuþulur ne de huzura…